Ούτε ουδέτερο ούτε αταξικό | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Ούτε ουδέτερο ούτε αταξικό

Από χτες η Βουλή των Ελλήνων, με την πανηγυρική της ολομέλεια, τέθηκε και επισήμως "εν εγρηγόρσει". Είναι, για αυτό, ευκαιρία, να ασχοληθεί κανείς με τα "μελλούμενα", όσον αφορά το έργο που θα κληθεί να παράγει ο "Ναός της Δημοκρατίας". Αναγκαστικά, βέβαια, η ενασχόληση με ένα τέτοιο θέμα θέτει ευθέως το ζήτημα των ορίων εντός των οποίων μπορεί (και θέλει) να κινηθεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Θα ήταν χρήσιμο να μιλήσουν για αυτά τα όρια εκείνοι που ουδέποτε κατηγορήθηκαν για ...υπόσκαψη των "ιερών θεμελίων" του αστικού κοινοβουλευτισμού. Είναι το κυβερνών κόμμα, που χωρίς ενδοιασμούς δηλώνει ότι το πρόγραμμα "σύγκλισης" και το Μάαστριχτ αποτελούν το "Οικονομικό Σύνταγμα της χώρας"... Αυτό δε το "Οικονομικό Σύνταγμα" επικύρωσαν με τις υπογραφές τους το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, και ο ΣΥΝ το 1992. Η παραπάνω τοποθέτηση έρχεται σε πλήρη αρμονία με την πολιτική των κυβερνώντων και των θιασωτών του Μάαστριχτ. Καθιστά, ταυτόχρονα, πασιφανή την πλήρη διάσταση με την αλήθεια όσων υποστηρίζουν ότι η Βουλή και η δική τους δράση θα είναι "καθοριστική" για τη "φιλολαϊκή" ρότα που θα πάρουν τα πράγματα.

Με λίγα λόγια και αυτή η Βουλή είναι "καταδικασμένη" - λόγω του συσχετισμού της δύναμης στο εσωτερικό της - να ενεργήσει ως "πληρεξούσιος" της Κομισιόν, σχετικά με τον καθορισμό της εισοδηματικής πολιτικής, της φορολογικής πολιτικής, της πολιτικής στον τομέα των κοινωνικών δαπανών, των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης.
Είναι "καταδικασμένη" να επαναλάβει το ρόλο της ως "άβουλος" επικυρωτής των ευρωενωσιακών διαταγμάτων λιτότητας και των περικοπών του πάλαι ποτέ κράτους πρόνοιας. Είναι "εντεταλμένη" να "πρωτοκολλήσει" τα νέα μέτρα εξανδραποδισμού των αγροτών, όπως υπαγορεύει η άνωθεν "αυθεντία" της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ. Είναι "προσαρμοσμένη" στο "αναπτυξιακό" πρότυπο του κοιναγορίτικου ξεπουλήματος της παραγωγικής βάσης του τόπου και απόλυτα εναρμονισμένη στο "μεσιτικό" καθήκον που της έχει ανατεθεί για εκποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων και, συνολικά, εκείνου του κομματιού του δημόσιου πλούτου που μπορεί και θέλουν οι πολυεθνικές να λαφυραγωγηθεί. Αυτή είναι η προσταγή της Αυτού Μεγαλειότητος των πολυεθνικών.

Μήπως υπερβάλλουμε; Δυστυχώς, είναι τέτοια η προθυμία των παντός τύπου "εκσυγχρονιστών" να μετατρέψουν την Ελλάδα σε "νομαρχία και με τη βούλα", που η αγωνία τους δεν κρύβεται. Διαγκωνίζονται ποιος θα πλειοδοτήσει σε "μάλιστα", ώστε να επισημοποιηθεί με τον κατηγορηματικότερο τρόπο ότι η Ελλάδα ανήκει στις χώρες "β διαλογής" της ΕΕ. Στην επικείμενη Διακυβερνητική, όπου θα συνταχθεί το "Μάαστριχτ 2", η πλειοψηφία του Ελληνικού Κοινοβουλίου προσέρχεται με τις εξής θέσεις: "Ναι" στην κατάργηση του "βέτο" στις αποφάσεις της ΕΕ, "ναι" στην κατάργηση της ομοφωνίας για τη λήψη των αποφάσεων, "ναι" στην ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, "ναι" στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των όρων και του χρονοδιαγράμματος "σύνθλιψης" της ΟΝΕ. Δηλαδή "ναι" στην - και τυπικά - περιθωριοποίηση της Ελλάδας, για την οποία άλλοι θα αποφασίζουν, αφού η πλειοψηφία της Βουλής εκχωρεί τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά της στη Βόννη, το Παρίσι και την Μπούντεσμπαγκ. Αυτή η Βουλή, θέλουν όσοι απαρτίζουν την πλειοψηφία της, να αποτελέσει το διακοσμητικό όργανο μιας τυπικής και δημοκρατικοφανούς δημοσιοποίησης αποφάσεων που παίρνουν άλλοι, αλλού.

Οσο για την εξωτερική πολιτική της χώρας, το δίλημμα για τους "κεντροαριστεροδεξιόστροφους" πολιτευτές δεν είναι εξάρτηση ή πάλη για εθνική ανεξαρτησία. Είναι "εξάρτηση αμερικανική ή και ...γαλλογερμανική;". Αυτό είναι το δίλημμα! Την ώρα λοιπόν που τα "ευχαριστήρια" για την αμερικανοΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου και του Κυπριακού δίνουν και παίρνουν, την ίδια ώρα οι αυτόχθονες "Ευρωπαίοι" δεν ξεχνούν τις υποχρεώσεις τους προς το έτερο ιμπεριαλιστικό κέντρο. Εκλιπαρούν για δραστηριοποίηση της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας (ΚΕΠΠΑ) στα πλαίσια της Διακυβερνητικής. Δηλαδή, τα πολιτικά κόμματα, που ο ελληνικός λαός έστειλε στη Βουλή για τη διαφύλαξη των συμφερόντων του, ζητιανεύουν τη σύσταση ενός υπερεθνικού οργάνου, που εκείνο θα αποφασίζει για την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια της χώρας!

Ομως ας μην υπάρχουν ούτε οι ελάχιστες αυταπάτες, σε κανένα επίπεδο. Διότι κάθε "Ναός" έχει και τον "Κύριό" του. Και το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν είναι ούτε "ουδέτερο", ούτε "αταξικό". Είναι ένας χώρος που τη συντριπτική του πλειοψηφία καταλαμβάνουν κόμματα τα οποία εξυπηρετούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Στο ερώτημα "με το λαό ή με τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστές", αυτό το Κοινοβούλιο έχει απαντήσει: Με τα μονοπώλια και τους ιμπεριαλιστές. Αυτό το Κοινοβούλιο είναι χώρος που, λόγω ακριβώς των συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων που εκπροσωπεί η κομματική πλειοψηφία του, θα συνεχίσει να αποτελεί μοχλό αναδιανομής του εισοδήματος εις βάρος των εργαζόμενων, νομοπαρασκευαστικό κέντρο "νομιμοποίησης" της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και εργαλείο εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων μέσω του "εξαγνισμού" της αλληλοδιαπλοκής μεταξύ πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Αλλωστε, δε θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού αλλιώς δεν ήταν δυνατόν να επιτελέσει τα καθήκοντά του ως αστικό Κοινοβούλιο.

Η πραγματικότητα λοιπόν δεν αφήνει περιθώρια για αναμονή "καλύτερων ημερών" από το Κοινοβούλιο. Είναι σίγουρο ότι το έργο και η πολιτική του είναι ήδη προσδιορισμένα: Θα είναι πολιτική και αποφάσεις αντιλαϊκές και υποτελείς. Ομως αυτή η Βουλή έχει ένα "μείον" για τα "αφεντικά" της. Εκεί θα υπάρχει και θα ορθώνεται, δυνατή και ενισχυμένη, η φωνή του ΚΚΕ. Μια φωνή που και μπορεί και θέλει (σε αντίθεση με τους υπόλοιπους) να έρθει σε ανοιχτή κόντρα με τις επιλογές του αστικού Κοινοβουλίου. Που καθιστά σαφές ότι το "παιχνίδι" δε θα κριθεί μέσα, αλλά έξω από τη Βουλή. Θα κριθεί στο πεδίο των ταξικών αγώνων. Στο πεδίο της πάλης του μαζικού λαϊκού κινήματος. Εκεί που οι πολιτικές του αστικού Κοινοβουλίου είναι δυνατόν να υποστούν πλήγματα και ρωγμές. Μια φωνή που θα αξιοποιεί την κοινοβουλευτική της παρουσία ακριβώς για να πολλαπλασιάζονται αυτά τα πλήγματα και οι ρωγμές στις αντιδραστικές πολιτικές που θα υπηρετεί η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου. Για να ξεκινήσει και να στεριώσει η αντεπίθεση του λαού με το ΚΚΕ συμπαραστάτη του, εντός και εκτός Βουλής.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ