ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ.-

Μπορεί μια (έστω πιο έντονη από τις προηγούμενες) πολιτική κρίση στο Πακιστάν να επηρεάσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας; Πολύ περισσότερο: είναι ικανό ένα πολιτικό "κενό" να προκαλέσει πλήρη οικονομική καταστροφή;

Αν θέλει κάποιος να καταστροφολογήσει, όσον αφορά το μεσοπρόθεσμο μέλλον του Πακιστάν, οι αφορμές είναι άφθονες. Χτες, για παράδειγμα, οικονομολόγοι έλεγαν ανώνυμα στο ειδησεογραφικό πρακτορείο "Ασοσιέιτεντ Πρες" ότι με τις προθεσμίες αποπληρωμής υψηλότατων ποσών - δόσεις βραχυπρόθεσμων δανείων που έχει λάβει η χώρα - να πλησιάζουν στη λήξη και κυβέρνηση εξ ορισμού "προσωρινή", η εικόνα της οικονομίας του Πακιστάν κάθε άλλο παρά "καθαρή" δείχνει. Ακόμα χειρότερα, η αποπεμφθείσα πρωθυπουργός, Μπεναζίρ Μπούτο, ήταν εκείνη η οποία είχε απολύσει έναν υψηλά ιστάμενο οικονομικό σύμβουλο και είχε δεσμευτεί προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ως προς τις προθεσμίες εκπλήρωσης των αιτημάτων του. Και με βάση αυτές ακριβώς τις δεσμεύσεις, το ΔΝΤ είχε αποδεσμεύσει 160 εκατομμύρια δολάρια προς δανεισμό του Πακιστάν.

Οχι πως στο καθ' αυτό πολιτικό σκηνικό τα πράγματα είναι περισσότερο ευοίωνα. Με τον Πρόεδρο Λεγκάρι να διατυπώνει όλο και βαρύτερες κατηγορίες, την Μπούτο να απαντά με την επωδό "πρόκειται για φανταστικές υποθέσεις, παραιτηθείτε" και τον - προσωρινό - πρωθυπουργό Χαλίντ να εκφράζει την πρόθεση ενός νόμου που "φωτογραφίζει" την Μπούτο και εξασφαλίζει την πολιτική της εξόντωση, δεν είναι διόλου περίεργο ότι οι τόνοι της αντιπαράθεσης έχουν φθάσει στο αποκορύφωμα. Χτες ο Πρόεδρος διέλυσε το τοπικό Κοινοβούλιο του Μπαλουτσιστάν (την Πέμπτη είχε κάνει το ίδιο με αυτό του Σιντχ), ενώ πακιστανικές εφημερίδες ανέφεραν ότι χιλιάδες κρατικοί λειτουργοί, οι οποίοι είχαν διοριστεί επί κυβερνήσεως Μπούτο, αποπέμφθηκαν.