"Ειλικρινά σας λέγω ότι οι μόνοι που δεν επιθυμούν εκλογές είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Εάν θεωρητικά και παρά τη δέσμευσή της η Ανοιξη δεν πρότεινε υποψήφιο, θα βλέπατε ότι τελικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα συμφωνούσαν για να βρουν κοινό υποψήφιο".

Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε την "ειλικρίνεια" του Αντ. Σαμαρά στην παραπάνω διαπίστωση, που κάνει σε συνέντευξή του στον "Επενδυτή".

Δημιουργούνται όμως εύλογα ερωτήματα:

- Γιατί δεσμεύτηκε να προτείνει υποψήφιο και δεν άφησε, ως κόμμα που καταφέρεται στα λόγια κατά του δικομματισμού, τα δύο μεγάλα κόμματα να βρουν κοινό υποψήφιο;

- Γιατί προσφέρθηκε να διευκολύνει, δίκην καταλύτη, το δικομματισμό από μια δύσκολη στιγμή, όπως αυτή της ανάδειξης Προέδρου Δημοκρατίας;

Μα απλά, επειδή είναι αναπόσπαστο τμήμα του δικομματισμού, γοητεύεται από τη συμμετοχή του στο παιχνίδι εξουσίας και από τον επιδιωκόμενο "ρυθμιστικό ρόλο" που θέλει να παίξει.

Ομως, δεν μπορεί να είναι μονά - ζυγά δικά του. Οσο και αν επιδιώκει το αντίθετο, τελικά θα πληρώσει για την επιλογή της σύμπλευσης με το δικομματισμό και της στήριξής του.