Οπως πάντα οι στατιστικές είναι ψυχρές. Νούμερα το ένα πλάι στο άλλο, που ο συσχετισμός τους δίνει κάποιο ποσοστό, μια αναλογία. Παρότι ψυχρές, ή ίσως ακριβώς γι' αυτό, οι στατιστικές είναι χρήσιμες αυτές καθ' αυτές. Βοηθούν στην ανάλυση φαινομένων, στην εκπόνηση πολιτικών, στον απολογισμό δράσεων.

Την ίδια όμως ώρα, οι στατιστικές, ως τρόπος να βλέπεις τις εξελίξεις, χτυπούν το... καμπανάκι. Οπως, για παράδειγμα, τα στοιχεία που αποκάλυψε ο Κυριακάτικος "Ρ", για τα ναρκωτικά. Στοιχεία που δείχνουν ότι το 1994 κάθε 54 ώρες είχαμε ένα νεκρό, ενώ τον πρώτο μήνα φέτος είχαμε ένα νεκρό κάθε 39 ώρες. Στοιχεία που, παράλληλα, βεβαιώνουν ότι τώρα αρχίζουν και "σβήνουν" με γρηγορότερο ρυθμό εκείνοι, που εθίστηκαν στην ηρωίνη την προηγούμενη δεκαετία. Αυτά είναι τα νούμερα. Και με βάση αυτά, ο καθένας, ανάλογα με τη θέση που βρίσκεται, κανονίζει την πορεία του.

Η κυβέρνηση με την πολιτική της δείχνει την ιδιόμορφη αδιαφορία της για το πρόβλημα. Οι έμποροι των ναρκωτικών εκτιμούν, ίσως, ότι οι θάνατοι είναι λίγοι σε σχέση με την ποσότητα που θέλουν να πουλήσουν. Η αστυνομία, ενδεχόμενα, να κρίνει ότι πάλι καλά που με την έξαρση των ναρκωτικών υπάρχουν "μόνο" τόσοι νεκροί. Γι' αυτούς οι στατιστικές δεν έχουν τίποτα επικίνδυνο. Για όλους εμάς, όμως;