ΜΟΣΧΑ (ανταπόκριση ΟΔ. ΡΟΥΣΣΟΥ - ΒΛ. ΜΑΣΙΝ). -

Η ομιλία του Προέδρου Μπορίς Γιέλτσιν στα δυο κοινοβουλευτικά σώματα ήταν "μια ομιλία για το τίποτα", δήλωσε ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ. "Δε δόθηκε καμία προτεραιότητα. Είναι ντροπή. Η ομιλία ήταν τελείως άχρηστη", τόνισε ο Ζιουγκάνοφ, βγαίνοντας χτες από την αίθουσα του Κρεμλίνου, στην οποία ο Γιέλτσιν εκφώνησε το ετήσιο διάγγελμά του προς το έθνος.

Αρχίζοντας από τα τέλη του 1994, οι ημερομηνίες αυτής της "ετήσιας ομιλίας" του Γιέλτσιν είχαν επανειλημμένα μετατεθεί. Μέχρι χτες, στους ρωσικούς πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους κυκλοφορούσαν επίμονες πληροφορίες ότι υπάρχουν μερικές κάπως διαφορετικές παραλλαγές του διαγγέλματος, που είχαν προετοιμαστεί από τις αντιμαχόμενες ομάδες στο γιελτσινικό περιβάλλον. Στις αρχές αυτής της βδομάδας, κυκλοφορούσαν φήμες για τις προσπάθειες να συνταχθεί ένα κοινό κείμενο και να συμβιβαστούν οι αντίθετες προσεγγίσεις. Τώρα που εκφώνησε το λόγο ο Γιέλτσιν, μπορεί να μεταθέσει την προθεσμία δημιουργίας μιας "καλύτερης ζωής", που είχε υποσχεθεί στο περσινό του διάγγελμα, για το μέλλον. Το πρώτο βήμα του μετά την ανάληψη της εξουσίας ήταν η απόφαση για την κατάργηση των οργάνων λαϊκού ελέγχου. Τώρα, μιλάει για "γραφειοκρατικοποίηση της κοινωνίας". Παράλληλα, η φετινή ομιλία του περιείχε και αυτή πληθώρα συλλογισμών για το μεγαλείο του ρωσικού κράτους.

Ο Γιέλτσιν, ενώ εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για την κατάσταση στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας και τις επέκρινε για τον κακό σχεδιασμό και τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η στρατιωτική επιχείρηση στην Τσετσενία, υποστήριξε ότι η ίδια η επιχείρηση ήταν απαραίτητη. "Το κράτος μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιεί την ισχύ της εξουσίας του για να διασφαλίζει την εθνική κυριαρχία, την ανεξαρτησία και ακεραιότητά του", είπε. Τόνισε επίσης, πως η Ρωσία έχει ανάγκη από διαφορετική συγκρότηση των ενόπλων δυνάμεων, από ένα μικρότερο σε αριθμητική δύναμη, αλλά πιο αξιόμαχο στρατό. Ωστόσο, απέφυγε να καταλογίσει ευθύνες σε συγκεκριμένα άτομα της στρατιωτικής ηγεσίας για την επιχείρηση στην Τσετσενία.

Οι βουλευτές παρακολούθησαν το μονόλογο του Γιέλτσιν με έκδηλη αδιαφορία, ενώ ο ίδιος δε δέχτηκε να ακολουθήσει συζήτηση γύρω από τα προβλήματα που έθεσε το διάγγελμα. Επέμεινε η συζήτηση να γίνει στα τμήματα του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας. Αλλος ένας λόγος της ψυχρότητας των βουλευτών απέναντι στον ομιλητή είναι και το γεγονός ότι αγνόησε εντελώς τις αποφάσεις της Κρατικής Δούμας, τους νόμους για την αύξηση των συντάξεων και του κατωτάτου ορίου αμοιβών και άλλες αποφάσεις, που στόχευαν στην πραγματική ανακούφιση της ζωής της πλειονότητας των πολιτών της Ρωσίας. Μίλησε, όμως, για την αναγκαιότητα επεξεργασίας ενός προγράμματος πάλης κατά της φτώχειας. Φοβούμενος την αύξηση της κοινωνικής έντασης στη χώρα, κάνοντας αναφορές στις απεργίες των ανθρακωρύχων, τόνισε ότι είναι ανεπίτρεπτη η πρακτική να μην καταβάλλονται έγκαιρα οι μισθοί, πρακτική που εφαρμόζεται συστηματικά με τον ερχομό των "δημοκρατών" στην εξουσία.

Σχετικά με την οικονομία, ο Γιέλτσιν επαναβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει την ολέθρια πορεία των "μεταρρυθμίσεων" και τόνισε ότι η λιτότητα και ο έλεγχος του πληθωρισμού είναι οι κυριότεροι στόχοι για το 1995 και "κανείς" στη Ρωσία δεν μπορεί να "λάβει αποφάσεις, οι οποίες θα θέσουν σε κίνδυνο την εφαρμογή του προϋπολογισμού" του κράτους. Επισήμανε ότι οι βουλευτικές και προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν στις προγραμματισμένες ημερομηνίες (Δεκέμβρης 1995 και Ιούνης 1996).

Ο Γιέλτσιν αντιτάχθηκε στα σχέδια διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, υπογραμμίζοντας ότι το σχέδιο "εσπευσμένης διεύρυνσης" είναι επιζήμιο για την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού συστήματος ασφάλειας στην Ευρώπη. "Δεν κρύβουμε το γεγονός ότι το σενάριο αυτό δε μας συμφέρει και γι' αυτό είμαστε αντίθετοι", είπε, υπενθυμίζοντας πως "η ήπειρος αυτή έχει ήδη γίνει εστία δυο παγκόσμιων πολεμικών καταστροφών και δε θέλουμε η Ευρώπη και ο κόσμος να επιστρέψουν στις παλιές διαχωριστικές γραμμές".

Τέλος, η επιμονή του Γιέλτσιν να αποφύγει πάση θυσία τη συζήτηση πάνω στα ζωτικά προβλήματα της χώρας, η κατηγορηματική απροθυμία για οποιοδήποτε διάλογο, αποτελούν επιβεβαίωση του γεγονότος ότι η Ρωσία ολοταχώς κατρακυλάει στη δικτατορία.