***

α. Επιδιώκει την εξασφάλιση συναίνεσης από την πλευρά των συνδικαλιστών, που εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των εργαζομένων, σε μια συμφωνία μακράς μονόπλευρης λιτότητας, με τη μόνη ...δέσμευση στην πρότασή της για αυξήσεις "που θα καλύπτουν τον πληθωρισμό και ένα μέρος της αύξησης της παραγωγικότητας"... Βεβαίως, σχετικά με το πόσο θα διασφαλιστεί έστω κι αυτό, αρκεί να αναλογιστούμε και μόνο τις επίσημες κυβερνητικές ...εκτιμήσεις, ότι με την εισοδηματική πολιτική των προηγούμενων χρόνων υπήρξε έως και αύξηση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων!

β. Προωθεί, ταυτόχρονα, το χτύπημα και την ακύρωση στην πράξη του θεσμού των ελεύθερων διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και, μάλιστα, στη φάση που πρόκειται να αρχίσει η διαδικασία καταγγελίας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης (ΕΓΣΣΕ) και οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή νέας! Χαρακτηριστική προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η απάντηση κυβερνητικού παράγοντα, με ειδική χρέωση στο συντονισμό του "κοινωνικού διαλόγου", στο ερώτημα: Τι ρόλο θα παίξει η ΕΓΣΣΕ, αλλά και οι κλαδικές συμβάσεις, στο βαθμό που στο τραπέζι του "κοινωνικού διαλόγου" θα υπάρξει "πολιτική συμφωνία" για τους μισθούς και τα μεροκάματα; "Οι συμβάσεις - είπε - έχουν να αντιμετωπίσουν μια σειρά άλλα πολύπλοκα ζητήματα, όπως οι ρήτρες για τυχόν υπέρβαση του πληθωρισμού"!

Το χτύπημα του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων, δηλαδή η αναίρεση της θεσμικής κατοχύρωσης ενός ελάχιστου ορίου αμοιβής, κάτω από το οποίο δεν μπορεί να αμείβεται κανένας μισθωτός, είναι από τους πρώτους στόχους των βιομηχάνων. Ως τέτοιος, προβάλλεται σε κάθε ευκαιρία στις εκθέσεις του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ, εμπεριέχεται, βεβαίως, στις προτεραιότητες της "Λευκής Βίβλου" και το ακριβές "ξήλωμά" του ανέλαβε να το επεξεργαστεί ο ΣΕΒ. Ετσι, με αρχή υπόμνημα που έστειλε πριν ένα χρόνο στα πολιτικά κόμματα, ζητά να του αναγνωριστεί η "δυνατότητα καθορισμού μικρότερων αμοιβών από τις προβλεπόμενες στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως: σε περιοχές που πλήττονται ιδιαίτερα από την ανεργία, για ανειδίκευτους νέους, σε ορισμένες εταιρίες, που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση..."!

***

Κάτω από αυτό το πρίσμα, εξηγείται πλήρως ο "νόμος της σιωπής", που επιβλήθηκε από την κυβέρνηση μετά την προχτεσινή συνεδρίαση της Γραμματείας του "κοινωνικού διαλόγου", που είχε ως αντικείμενο το θέμα της "πολιτικής συμφωνίας για τις αμοιβές". Εκείνο, όμως, που είναι εντελώς εξοργιστικό, είναι η στάση των πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ σ' αυτόν τον πλειστηριασμό εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Η αυτολογοκρισία, η ένοχη σιωπή, η σύμπραξη, τελικά, απέναντι σε ασύλληπτες προκλήσεις! Τα πράγματα έχουν οδηγηθεί πλέον σ' ένα σημείο, όπου κάθε μέρα, κάθε λεπτό παραμονής σ' αυτό το επαίσχυντο παζάρι βαρύνει ακόμα περισσότερο τις - ήδη σφόδρα επιβαρυμένες - συγκεκριμένες πλειοψηφίες, με ιστορικές ευθύνες απέναντι στους εργαζόμενους και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Διπλό στόχο υπηρετεί η επιμονή της κυβέρνησης για τον καθορισμό των αποδοχών των εργαζομένων με "πολιτική συμφωνία", μέσω του "κοινωνικού διαλόγου": Τη διαιώνιση της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας. Την ακύρωση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας