Με χίλια νήματα η κυβέρνηση Σημίτη επιχειρεί να δέσει χειροπόδαρα τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα. Οι επιδιώξεις της είναι διάφανες. Πρώτον, θέλει τους δημόσιους υπάλληλους πειθήνια και άβουλα εκτελεστικά όργανα των αντιλαϊκών επιλογών της ή ακόμα και δραστήριους υποστηρικτές τους. Δεύτερον, επιχειρεί να προλάβει και εξουδετερώσει αγωνιστικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις, αφού είναι δεδομένη η συνέχιση της πολιτικής της σκληρής λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων, για τα επόμενα χρόνια.
Προκειμένου να επιτύχει αυτούς τους στόχους, η κυβέρνηση Σημίτη έχει εξαπολύσει με συστηματικό τρόπο εδώ και αρκετούς μήνες μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, με κύριο χαρακτηριστικό την ένταση της τρομοκρατίας και του ασφυκτικού κομματικού ελέγχου της υπηρεσιακής τους κατάστασης και εξέλιξης.
Μόνιμη απειλή που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων στο δημόσιο είναι αυτή της άρσης της μονιμότητας. Μόλις τον περασμένο Ιούνη, μετά από συζήτηση στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διαδήλωνε τη βούληση της κυβέρνησης να κάνει χρήση των δυνατοτήτων που παρέχονται από το Σύνταγμα - σε αντίθεση με τους προκατόχους της - και να προχωρήσει σε απολύσεις "τεμπέληδων" και "διεφθαρμένων" δημοσίων υπαλλήλων.Δεν μπορεί να παραγνωριστεί, έστω και αν δεν αφορά άμεσα τους ήδη υπηρετούντες, η θεσμοθέτηση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο τομέα και μάλιστα σε υψηλά αναλογικά ποσοστά.
Παράλληλα, προχωρά στον επόμενο μήνα στη συγκρότηση του περιβόητου Σώματος Επιθεωρητών, το οποίο, κατά τον Αλ. Παπαδόπουλο, έχει χαρακτηριστικά "εσωτερικής αστυνομίας", αφού θα στρέφεται αποκλειστικά κατά των εργαζομένων στο δημόσιο.
Βασικό ρόλο στην ολόπλευρη επίθεση και την άσκηση πιέσεων προορίζεται να διαδραματίσει ο νέος δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, ο οποίος, από τη φύση του, αγγίζει το σύνολο της κατάστασης των δημοσίων υπαλλήλων και άρα μπορεί να αποτελέσει ισχυρό εργαλείο για την επίτευξη των κυβερνητικών σχεδίων. Οπως προκύπτει από το σχέδιο του νέου κώδικα, η κυβέρνηση Σημίτη δε διστάζει να νεκραναστήσει τις διατάξεις του εμφυλιοπολεμικού κώδικα, του 1951, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το πειθαρχικό δίκαιο, προκειμένου να πειθαναγκάσει τους εργαζόμενους να υποταχθούν στην πολιτική της. Φθάνει μάλιστα στο σημείο, προκειμένου να παραλύσει κάθε σκέψη για αντίδραση, να αναβιώνει αυταρχικές διατάξεις, όπως τον ορισμό ως πειθαρχικό παράπτωμα "την έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία" (!) ή "πράξεις με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος" (!). Δεν είναι διόλου απίθανο, ο αγώνας ενάντια στην υποταγή της χώρας στις πολυεθνικές, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, τους ξένους προστάτες, να βαπτιστεί ως πράξη υπονόμευσης της πατρίδας και του Συντάγματος, αφού οι επιθυμίες τους σταδιακά αποκτούν τη μορφή του "εσωτερικού" Δικαίου.
Επίσης, ο υπαλληλικός κώδικας οργανώνει με τέτοιο τρόπο τις υπηρεσιακές μεταβολές, μέσα από τα διορισμένα υπηρεσιακά συμβούλια, τον απόλυτο έλεγχο των ανώτερων βαθμίδων στην ιεραρχία κλπ., ώστε ο δημόσιος υπάλληλος να είναι όμηρος του κυβερνώντος κόμματος. Μπορεί έτσι να ανταμείψει τους "ημετέρους" και τους "υπάκουους" ή να συντρίψει όσους αντιστέκονται.
Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα δεν μπορούν να εφησυχάζουν, ούτε να τρέφουν αυταπάτες, ότι η νεοσυντηρητική λαίλαπα θα κάνει εξαίρεση σε αυτούς. Μόνο με την οργάνωση και το συντονισμό των αγώνων τους, με την αποφασιστική διεκδίκηση των αιτημάτων τους, μπορούν να ελπίζουν ότι η κατάστασή τους δε θα χειροτερεύσει θεαματικά τα επόμενα χρόνια.
Feeds
Κι όμως δεν πιάσαμε πάτο... 
