H ανεργία συνεχίζει να είναι ο μεγάλος πονοκέφαλος για τους "δεκαπέντε". Οι άνεργοι στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι αυτή τη στιγμή πάνω από 20 εκατομμύρια,ενώ σε έρευνα που πραγματοποίησε γνωστό βρετανικό ινστιτούτο για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρεται ότι μέχρι το 2000 οι άνεργοι στην ΕΕ θα ξεπεράσουν τα 25 εκατομμύρια!

Φυσικά τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν τους απασχολεί το πώς θα δώσουν δουλιά σε όλους. Εκείνο που τους φοβίζει είναι το ενδεχόμενο μιας κοινωνικής έκρηξης που θα πυροδοτηθεί από την ανεργία.

Το ποσοστό της ανεργίας στην ΕΕ παραμένει σταθερό τα τελευταία χρόνια στο επίπεδο του 10,8%,αν και υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες ότι στα κράτη - μέλη γίνονται διάφορες αλχημείες για να παρουσιάζονται χαμηλά ποσοστά. Στη Βρετανία, παραδείγματος χάριν, οι άνεργοι, αφού περάσουν για ένα διάστημα από ταμείο ανεργίας, αν δε βρουν δουλιά, τότε "εξαφανίζονται" από τα μητρώα των υπηρεσιών. Σε όλες σχεδόν τις χώρες, εξάλλου, δε μετρούν τους νέους που ζητούν δουλιά για πρώτη φορά. Η Ελλάδα όμως έχει και το "βραβείο αναξιοπιστίας" για τα στοιχεία της ανεργίας και μάλιστα από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.Για το λόγο αυτό σε όλους τους σχετικούς πίνακες που δίνουν κατά καιρούς στη δημοσιότητα οι υπηρεσίες της Κομισιόν δεν υπάρχει η ελληνική ανεργία.

Στη Σύνοδο του Αμστερνταμ οι "δεκαπέντε" αποφάσισαν να ξανασυζητήσουν για την ανεργία στις 21 και 22 του Νοέμβρη στο Λουξεμβούργο.Η απόφαση αυτή θεωρήθηκε από ορισμένους σαν εκδήλωση ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, ήταν πάντως αρκετή για να πειστεί ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Λιονέλ Ζοσπέν που ζητούσε μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Ετσι υπέγραψε τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, αφού του δώσανε "φύλλο συκής".

Προχτές ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Σαντέρ παρουσίασε τις προτάσεις της Επιτροπής για τη Σύνοδο του Λουξεμβούργου. Υποσχέθηκε ότι θα δημιουργηθούν 12 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, χωρίς όμως να διατεθεί ούτε ένα ECU! Τόνισε, ακόμη, ότι η αντιμετώπιση της ανεργίας θα είναι ευθύνη των εθνικών κυβερνήσεων και όχι των κοινοτικών οργάνων. Δηλαδή η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η κατεδάφιση των κοινωνικοασφαλιστικών συστημάτων, που είναι απαίτηση των πολυεθνικών, γίνεται υπό την αυστηρή επιτήρηση της Επιτροπής και του Συμβουλίου, ενώ για την αντιμετώπιση της ανεργίας οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών ας κόψουν το κεφάλι τους!

Με τέτοιες συνταγές οι "δεκαπέντε" θα επιχειρήσουν να φανούν ότι ασχολούνται με το θέμα, για να αποκρύψουν την αλήθεια, ότι δηλαδή η ανεργία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο ισχύον κοινωνικοοικονομικό σύστημα και ότι δε θέλουν να μειώσουν την ανεργία, θέλουν να ελέγξουν τις αντιδράσεις των ανέργων και των εργαζομένων.

Αν πράγματι ήθελαν να μειωθεί ο αριθμός των ανέργων, να μειώσουν τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας στις 35 ώρες, χωρίς μείωση αμοιβών και κοινωνικής κάλυψης,όπως ζητούν τα συνδικάτα, αρκεί βεβαίως να μειωθούν κατά ελάχιστο ποσοστό τα κέρδη των πολυεθνικών. Ομως οι "δεκαπέντε", σαν εντολοδόχοι των πολυεθνικών, θέλουν την ανεργία, για να τη χρησιμοποιήσουν σαν φόβητρο για τους εργαζόμενους.Οι στρατιές των ανέργων είναι ο χειρότερος "σύμβουλος" για τους εργαζόμενους, που πιέζονται για να αποδεχτούν και να προσυπογράψουν την επιστροφή τους στον εργασιακό μεσαίωνα της "Λευκής Βίβλου". Αρκεί, βεβαίως, αυτές οι στρατιές να μην απειλούν το ίδιο το σύστημα. Αυτό είναι που δεν μπορούν να εξασφαλίζουν, γι' αυτό θα συνεχιστεί ο "πονοκέφαλός" τους.