Ενα από τα βασικά στοιχεία της Συνθήκης του Αμστερνταμ είναι η απόφαση για τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα επόμενα χρόνια, με την ένταξη των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Κατά πολλούς η διεύρυνση είναι και το βασικό χαρακτηριστικό της Συνθήκης, αφού μέσω αυτής θα επιχειρηθούν όλες οι άλλες αλλαγές που θα διαμορφώσουν την εικόνα της Ενωσης μετά το 2000, όπως τουλάχιστον θα την ήθελαν οι ιθύνουσες δυνάμεις και κυρίως η Γερμανία.

Στον προθάλαμο λοιπόν της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκονται αυτή τη στιγμή 11 υποψήφιες για ένταξη χώρες. Οι χώρες αυτές είναι οι: Βουλγαρία, Τσεχία, Κύπρος, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, οι διαδικασίες ένταξης θα αρχίσουν από το Γενάρη του 1998.Αν ακολουθηθεί το χρονοδιάγραμμα που ορίστηκε στο Αμστερνταμ, τότε οι πρώτες απ' αυτές τις χώρες θα ενταχθούν περί το 2003 με 2004. Αυτές οι χώρες θα είναι οι: Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Εσθονία και Κύπρος.

Ενώ όμως για τις πέντε πρώτες οι οικονομικές τους επιδόσεις θα είναι αυτές που θα κρίνουν την ένταξή τους, για την Κύπρο υπάρχει το γνωστό πρόβλημα από την εισβολή της Τουρκίας το 1974 και την κατοχή του βόρειου μέρους της. Οι "δεκαπέντε" δήλωσαν αρχικά ότι η ένταξη της Κύπρου θα συζητηθεί ανεξάρτητα από την πορεία του προβλήματος. Το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά εκφράζονται απόψεις, από τα πιο επίσημα χείλη, που συσχετίζουν την ένταξη με την επίλυση του Κυπριακού. Ενας τέτοιος συσχετισμός, αν και δε γίνεται δεκτός από την ελληνική κυβέρνηση, είναι σαφές ότι χρησιμοποιείται ως μοχλός αφ' ενός για μια "λύση" όπως τη θέλουν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας, δηλαδή τη διχοτόμηση και τη δημιουργία δυο κρατών, τα οποία στη συνέχεια θα συγκολληθούν με τη μορφή μιας χαλαρής Συνομοσπονδίας, η οποία θα διαπραγματευτεί και την ένταξη.Ταυτόχρονα μια τέτοια εξέλιξη ευνοεί την Τουρκία, την αναβαθμίζει στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ενωση (ένα τμήμα της θα συμμετέχει ουσιαστικά στην ΕΕ) και αφήνει ανοιχτό το δρόμο για τη μελλοντική της ένταξη.

Ομως το θέμα είναι το τι προηγήθηκε στις υπό ένταξη χώρες, αφού η Ευρωπαϊκή Ενωση στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης συμπεριφέρθηκε σαν ηγεμόνας προς υποτελείς. Αφού επέβαλε τους νόμους της "ελεύθερης αγοράς", λεηλάτησε κυριολεκτικά τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές, δημιούργησε ένα ειδικό καθεστώς "κηδεμονίας". Τα αποτελέσματα βέβαια είναι γνωστά σε όλους: ανεργία, εξαθλίωση, επικράτηση των "νόμων της μαφίας".

Ενα μέρος αυτής της πραγματικότητας που ζουν εκατομμύρια άνθρωποι στις χώρες αυτές αποτυπώνεται στον πίνακα που δημοσιεύουμε. Στον πίνακα αυτό παρουσιάζεται η αγοραστική δύναμη στις χώρες αυτές σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν λοιπόν η αγοραστική δύναμη του μέσου πολίτη της ΕΕ είναι 100, του Βούλγαρου και του Ρουμάνου είναι 24, του Εσθονού 22 και του Λετονού 18!

Η κατάσταση βέβαια θα γίνει ακόμα χειρότερη για τους εργαζόμενους στις χώρες αυτές τα επόμενα, "προενταξιακά" χρόνια, αφού θα απαιτηθεί η εφαρμογή προγραμμάτων "σύγκλισης" για να έρθουν στο επίπεδο της σημερινής ΕΕ.