Τρώγοντας έρχεται η όρεξη λέει η λαϊκή παροιμία. Και ταιριάζει γάντι στην ακόρεστη βουλιμία των πλουτοκρατών, όπως την εξέφρασε προχτές ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Ι. Στράτος, μιλώντας από το βήμα του Ελληνο - Αμερικανικού Επιμελητηρίου. Αλλωστε ο καθένας στη θέση του το ίδιο θα έκανε. Ειδικά όταν από το ίδιο βήμα παρελαύνει ο πρωθυπουργός της χώρας, διεκδικώντας ούτε λίγο ούτε πολύ, τα "συγχαρητήρια" του καλύτερου... σεφ της ολιγαρχίας. Οι μόνιμα κερδισμένοι από την ακολουθούμενη πολιτική είστε εσείς και εσείς θα παραμείνετε και μάλιστα με μεγαλύτερο όφελος στο μέλλον, διαβεβαίωσε ο Κ. Σημίτης τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και λοιπούς μεγαλόσχημους που συνέφαγαν μαζί του προχτές. Ο "καταναγκασμός" της λιτότητας θα συνεχιστεί με αποφασιστικότητα διότι θέλουμε να δώσουμε εγγυήσεις στην "αγορά" ότι δε θα λοξοδρομήσουμε, ήταν η επόμενη υπόσχεση του πρωθυπουργού. Μετά από αυτά είναι πολύ λογικό οι πλουτοκράτες να τα ζητούν όλα. Να απαιτούν να σφετεριστούν και την τελευταία ικμάδα, και την ύστατη σταγόνα από τον μόχθο των εργαζόμενων. Είναι επόμενο, όταν η άρχουσα τάξη έχει στο τιμόνι των πολιτικών της συμφερόντων μια κυβέρνηση που δεν κρατά ούτε τα προσχήματα για να κρύψει τη στυγνή της πολιτική, να πρωτοστατεί σε κηρύγματα και εντολές για ακόμα σκληρότερα αντικοινωνικά μέτρα.

Ξέρουν από αυτά οι βιομήχανοι. Ξέρουν ότι κάθε "μπράβο" που απευθύνουν στους πολιτικούς υπαλλήλους τους, είναι ένας ακόμα κόμπος στη θηλιά με την οποία έχουν αιχμαλωτίσει τα λαϊκά στρώματα. Και τα "μπράβο" του ΣΕΒ δεν έλειψαν προχτές, προς το σύνολο των πολιτικών υφισταμένων του, τους οποίους επαίνεσε για τη "σύμπτωση των απόψεών (τους) για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας" ενώ περίσσεψε και μια "καλή κουβέντα" για τους κυβερνητικο - δίαιτους εργατοπατέρες που επιδίδονται σε "κοινωνικούς διαλογισμούς" στις πλάτες του συνδικαλιστικού κινήματος. Αμέσως μετά τα "συγχαρητήρια", ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ μπήκε, ως αναμενόταν, στο ψητό: Θέλουμε δραστικότερο περιορισμό των κοινωνικών δαπανών, "άρση των αντικινήτρων προς τη βιομηχανία", επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ήταν μερικά από τα... αιτήματα των κεφαλαιοκρατών.

Τι απάντησε ο κ. Σημίτης; Αν κάποιος δεν πρόσεχε το όνομά του στο γραπτό κείμενο της ομιλίας που διάβασε, θα νόμιζε ότι ήταν συνέχεια του κειμένου που ανάγνωσε ο κ. Στράτος. Μέχρι και παραίνεση προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες απηύθυνε να κρατήσουν χαμηλά τα μεροκάματα των εργατών (! ), ώστε να μην υπονομευτεί η κυβερνητική πολιτική και ο προϋπολογισμός της "σύνθλιψης"... Βέβαια τα αφεντικά δεν περίμεναν από τον κ. Σημίτη να μάθουν πώς και αν θα αρμέξουν παραπέρα τους εργαζόμενους, αλλά ένας επιστάτης των συμφερόντων τους από κάτι τέτοια κρίνεται και εν πάση περιπτώσει έχει... χρέος να τους θυμίζει ότι πρέπει να αφαιμάξουν τους μισθωτούς που δουλεύουν στα εκμεταλλευτήριά τους. Αλλωστε, πριν μια δεκαετία ο κ. Σημίτης αυτό του το χρέος το εκτέλεσε μέχρι και με έκδοση πράξης νομοθετικού περιεχομένου, απαγορεύοντας τις αυξήσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα! Σήμερα το έργο επαναλαμβάνεται σε ακόμα χειρότερη έκδοση. Τώρα πλέον η χρονική απόσταση που χωρίζει τις απαιτήσεις των πλουτοκρατών από την ικανοποίησή τους εκ μέρους της κυβέρνησης, είναι ζήτημα ολίγων ωρών. Οσο κράτησε ο χρόνος που πέρασε για να διαδεχτεί στο βήμα ο κ. Σημίτης τον κ. Στράτο.