(ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ).-

Αγωνιστικός αναβρασμός επικρατεί στα χωριά της Καρδίτσας. Τα καφενεία έχουν μετατραπεί σε λαϊκά δικαστήρια και οι αγρότες καταδικάζουν την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης, που τους οδηγεί στο ξεκλήρισμα. Το κλίμα δείχνει ότι οι αγώνες θα συνεχιστούν πιο μαζικά, πιο δυναμικά. Οι αγρότες δηλώνουν αποφασισμένοι να "συγκρουστούν" με την κυβερνητική πολιτική και να ανατρέψουν τα "φιλόδοξα" σχέδια για μαζικό ξεκλήρισμα. Το μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκαλο. Οι ξωμάχοι αγωνίζονται πλέον για να έχουν μέλλον. Η οργή τους είναι έκδηλη. Οι συζητήσεις στα καφενεία έντονες. Τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν αφήνουν πλέον περιθώρια. Κάθε λέξη βγαίνει με πίκρα από τα χείλη τους. Τα μάτια τους βγάζουν "φλόγες". Αγανάκτηση και πείσμα: "Στα μπλόκα της αγροτιάς, θα σπάσει ο τσαμπουκάς τους", είναι το σύνθημα. Και η υπόσχεση κοινή απ' όλους: Θα αγωνιστούν μέχρι τη νίκη...

Πρώτος σταθμός του οδοιπορικού μας το χωριό Φύλλο.Ενα χωριό με περίπου 1.000 κατοίκους, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ασχολούνται με τη γεωργία. Στο Παγκαρδιτσιώτικο συλλαλητήριο είχαν μαζική συμμετοχή."Πενήντα τρακτέρ κατεβάσαμε χτες στην Καρδίτσα. Ο κόσμος δεν αντέχει, είμαστε όλοι καταχρεωμένοι. Σε λίγους μήνες ούτε λάδι, ούτε και αλάτι δε θα έχουμε να αγοράσουμε...", λέει ο Γιώργος Χήρας.Και συνεχίζει: "Κάθε χρόνο έμπαινα μέσα από το βαμβάκι, άρχισα λοιπόν να ξενοικιάζω τα κτήματα. Λένε, θέλουν να μειώσουν την αγροτιά, δε μας είπαν όμως πού θα τη στείλουν, πώς θα θρέψουν τόσα στόματα".

Ο Αλέξανδρος Μπεραντής δίνει μια άλλη διάσταση. "Ακόμα και αυτοί που καλλιεργούν 100 στρέμματα βαμβάκι, δύσκολα τα φέρνουν βόλτα. Το κόστος παραγωγής έχει φτάσει στις 40.000 δραχμές το στρέμμα και αποφέρει 60.000 δραχμές. Η διαφορά είναι είκοσι χιλιάρικα. Βάλτα επί εκατό μας κάνουν δυο εκατομμύρια. Ζει μια οικογένεια με τόσα;".

Ο Κ. Τριανταφύλλου δεν είναι αγρότης. Είναι ένα από τα παιδιά του θεσσαλικού κάμπου που πήρε το δρόμο της ξενιτιάς. "Εζησα 32 χρόνια στη Σουηδία και εδώ και κάποια χρόνια γύρισα στον τόπο μου. Βλέπω την κατάσταση των αγροτών και γυρίζω τη μνήμη μου πολλά χρόνια πίσω τότε που αναγκάστηκα να φύγω από το χωριό, γιατί δεν υπήρχε ελπίδα για να επιβιώσω. Αυτοί οι άνθρωποι ζουν στη δυστυχία. Κινδυνεύουν να χάσουν και την περιουσία που έχουν. Η τράπεζα τους έχει δέσει χειροπόδαρα. Δανείζει με 18% και 20%. Είναι τοκογλύφος σε νόμιμα πλαίσια. Αν δεν υπάρξουν κίνητρα για τους αγρότες, αυτά τα χωριά θα χαθούν από το χάρτη".

Ο Γιάννης Αδαμόπουλος κάνει λόγο για την ασφάλιση των αγροτών. "Στην τελευταία κατηγορία πρέπει να πληρώσουμε 98.000 δραχμές. Να είστε σίγουροι ότι ούτε οι μισοί αγρότες δε θα ασφαλιστούν".

"Οι κατασχέσεις είναι μπροστά μας", λέει ο Πασχάλης Καρούμπας."Ο συνεταιρισμός του χωριού μας έχει τέσσερα δισεκατομμύρια χρέος στην τράπεζα. Με 235 δραχμές το κιλό στο βαμβάκι δεν μπορούμε να ξεχρεώσουμε με τίποτα. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, δε χρειάζεται να 'ρθει η τράπεζα. Μόνοι μας θα τα πουλήσουμε τα χωράφια. Αυτός ο τόπος είναι καταραμένος. Ενα έργο υποδομής δεν έχουμε δει. Γέρασα και ακόμα η σήραγγα του Σμόκοβου δεν έγινε. "Γκάνιαξα" να περιμένω".

Επόμενος σταθμός οι Γοργοβίτες,ένα χωριό στο οποίο οι αγρότες είχαν πάρει μαζικά μέρος στις προηγούμενες κινητοποιήσεις. Σήμερα δηλώνουν περισσότερο από ποτέ αποφασισμένοι να συνεχίσουν πιο δυναμικά τον αγώνα τους. Ο Βησσάριος Γκέκας είναι νέος αγρότης. "Κάνουμε και αλλού μεροκάματα. Δε βγαίνει, άμα περιμένουμε μόνο από τα χωράφια. Η παραγωγή χαμηλή, ακόμα χαμηλότερες οι τιμές, δε βγαίνουμε με τίποτα. Στην κατάσταση που έχουμε έρθει δε βλέπω άλλη λύση, για να πείσουμε για τα δικαιώματά μας εκτός από τον αγώνα. Χρειάζεται, όμως, πιο δυναμικός αγώνας. Πρέπει να γίνει καλή οργάνωση και να πιστέψουμε ότι με τον αγώνα μας θα ανατρέψουμε αυτή την πολιτική".

"Οι αγώνες θα είναι πολύ δυναμικοί, γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να αντέξει άλλο. Μετά τα Χριστούγεννα, αν δε δίνουν πίστωση οι έμποροι θα μείνουν οικογένειες χωρίς φαϊ και θέρμανση", λέει ο Χρ. Καψάλης,ταμίας του Αγροτικού Συνεταιρισμού. Επισημαίνει επίσης ότι ακόμα και να θέλουν οι αγρότες να πουλήσουν τη γη τους, για να συντηρηθούν, θα τη δώσουν για ένα κομμάτι ψωμί. "Η αξία της γης έχει πέσει κατακόρυφα. Από 750.000 δραχμές το στρέμμα, έχει φτάσει σήμερα τις 350.000 δραχμές... ".

Ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Θωμάς Κυρίτσης τονίζει: "Πέρσι κάναμε αγώνες και είχαμε κάποιααιτήματα. Η κυβέρνηση δεν ικανοποίησε κανένα από αυτά. Αντίθετα, συνεχίζει να μας προκαλεί και να μας διώκει πλέον και ποινικά. Είναι ντροπή και για τους κυβερνώντες, αλλά και για την αντιπολίτευση, να παίζουν με τον καημό και την αγωνία χιλιάδων αγροτών. Να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν την αγωνιστική απάντηση που τους αξίζει".

Τελευταίος σταθμός το Μακρυχώρι.Στο καφενείο που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία, ο κόσμος λιγοστός. Πριν προλάβουμε να δηλώσουμε την ιδιότητά μας και να αρχίσουμε την κουβέντα μαζί τους, μας πρόλαβε το κέρασμα, δύο "πενηνταράκια" τσίπουρο. Νιώσαμε τρομερά άσχημα όταν διαπιστώσαμε ότι αυτή η ευγενική χειρονομία, "φόρτωσε" ακόμη περισσότερο το τεφτέρι. Το τεφτέρι που δυστυχώς επανεμφανίζεται όλο και περισσότερο, ιδιαίτερα στα χωριά.

"Αυτή τη στιγμή καλλιεργώ 45 στρέμματα βαμβάκι και καμιά 20αριά με τεύτλα και καλαμπόκι. Οι τιμές όμως που πουλάω είναι ξεφτίλα, δε βγαίνει εισόδημα. Αμα δε δούλευα και στα εκκοκκιστήρια, πήγαινα χαμένος και γω και η φαμίλια", μας λέει ο Γιώργος Σχοινάς.Και συνεχίζει: "Εμένα που με βλέπεις, υπήρξα β Γραμματέας στην οργάνωση του ΠΑΣΟΚ στην Καρδίτσα. Τώρα δε θέλω να τους βλέπω στα μάτια μου. Σήμερα δεν υπάρχει κόμμα. Βαδίζουμε στην καταστροφή και η κυβέρνηση μας σπρώχνει ακόμα πιο πολύ στον κατήφορο". Αυτή τη φορά τα λόγια του είναι οργισμένα. Η γροθιά του ανεβοκατεβαίνει με δύναμη στο τραπέζι. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι το κόμμα για το οποίο πάλεψε, καταδικάζει χιλιάδες αγρότες στο ξεκλήρισμα.

Ο Κλεισθένης Σχοινάς μπαίνει απότομα στη συζήτηση και με έντονα τρόπο λέει: "Το μέλλον μας μόνο μόνοι μας θα το αλλάξουμε. Αν δεν κάνουμε αγώνες, θα χαθούμε χωρίς να το καταλάβουμε. Κανένας αγρότης δεν πρέπει να μείνει σπίτι, όταν πούμε βγαίνουμε στους δρόμους".