Περίσσεψαν χτες, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, οι πρωθυπουργικές προκλήσεις κατά του ελληνικού λαού, αλλά και η επίδειξη "ηγεμονισμού" για εσωκομματική κατανάλωση, στην οποία επιδόθηκε ο Κ. Σημίτης. Σε αυτές τις επιδείξεις εσωκομματικής "κυριαρχίας", δεν έλειψαν "θριαμβολογικές" αναφορές στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Λουξεμβούργο, αλλά και επιστράτευση ενός "παπανδρεϊκού στιλ" απέναντι στους "διαφωνούντες", του τύπου "η πόρτα είναι ανοιχτή" για όποιον δεν του αρέσει το ΠΑΣΟΚ...

Ο πρωθυπουργός, που συγκάλεσε τους βουλευτές του κόμματός του για να τους υπενθυμίσει ότι καμία διαφοροποίηση δεν είναι νοητή ενόψει της συζήτησης του προϋπολογισμού, έσπευσε φυσικά να υπεραμυνθεί της πολιτικής του ευρω-ενωσιακού "μονόδρομου", ακολουθώντας λεκτικά σχήματα που προσβάλλουν κατάφωρα την πραγματικότητα και τη νοημοσύνη των εργαζόμενων. Από τις χαρακτηριστικότερες δηλώσεις του Κ. Σημίτη κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, ήταν ότι δεν υπάρχει λιτότητα στον τόπο! Αντίθετα, κατά τον Κ. Σημίτη, η κυβέρνηση πρέπει να εγκαλείται γιατί τα τρία τελευταία χρόνια προσφέρει στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό και την παραγωγικότητα (!), όπως είπε. Οπως δήλωσε, ουδείς πρέπει να "αισθάνεται ενοχές" για τον προϋπολογισμό, που είναι "ανοιχτό βιβλίο"... Ακολούθως κατέφυγε σε επιχειρήματα απείρου κάλλους, για να δικαιολογήσει την ανάλγητη κυβερνητική πολιτική: Αν ικανοποιήσουμε τα αιτήματα των εργαζόμενων, είπε, τότε θα πληγεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, οι οποίες θα κλείσουν, και τότε οι εργαζόμενοι θα μείνουν άνεργοι... Οσον αφορά τα προπαγανδιστικά μέσα του Κ. Σημίτη, χτες, δηλωτικό των προθέσεων της κυβέρνησης για το τι μέλλει γενέσθαι, ήταν και το ακόλουθο: Εχουμε εξαντλήσει τα ανώτατα δυνατά όρια για τη λήψη μέτρων κοινωνικής πολιτικής και διατήρησης της κοινωνικής συνοχής, είπε, προαναγγέλλοντας, ουσιαστικά, ακόμα μεγαλύτερη σφαγή των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα και την ιδιωτικοποίηση βασικών πλευρών της κοινωνικής πολιτικής. Τα παραπάνω, βέβαια, συνδυάστηκαν και πάλι με ένα μείγμα άκρατης ευρω-υποταγής και κινδυνολογίας. Ο Κ. Σημίτης, όπως το συνηθίζει, μίλησε για τα μύρια δεινά που περιμένουν τον τόπο, τόσο σε επίπεδο οικονομικής, όσο και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, αν η χώρα δεν ακολουθήσει τη ρότα της ΟΝΕ... Οπως ήταν αναμενόμενο, ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι η νέα δομή του ΝΑΤΟ διασφαλίζει τη θέση της χώρας για τα κυριαρχικά της δικαιώματα (!) και συντήρησε το κλίμα "ευφορίας" για τις αποφάσεις που λήφθηκαν στο Λουξεμβούργο, σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά, κάνοντας λόγο για επιτυχές αποτέλεσμα μια συνολικά σωστής εξωτερικής πολιτικής... Εις ένδειξη, δε, αποφασιστικότητας και με το μάτι στραμμένο στην "πατριωτική" πτέρυγα του κόμματος, φρόντισε να υπερτονίσει την ανάγκη ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων, που δε θα αφήσουν τους γείτονες να ενεργούν "ατιμωρητί". Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως, στο πλαίσιο των διθυράμβων για τη Σύνοδο της ΕΕ, δε δίστασε να πανηγυρίσει ακόμα και για το γεγονός ότι εκτός των παραπάνω εξελίξεων "στο Λουξεμβούργο έγιναν βήματα για να υπάρξει μια οικονομική κυβέρνηση στην Ενωση"!

Σε ό,τι αφορά το εσωκομματικό τοπίο, η ομιλία του πρωθυπουργού ήταν σκόπιμα δομημένη, ώστε να εξαργυρώσει προς όφελός του το "μετα-λουξεμβουργιανό" κλίμα και να υποδηλώσει ότι η υπερψήφιση του προϋπολογισμού συνιστά κομματικό καθήκον. "Αν κάποιος θεωρεί ότι έχει καλύτερη πρόταση, η πόρτα είναι ανοιχτή να την εκφράσει δημόσια και να κριθούμε από το λαό", ήταν η αποστροφή του, με την οποία θεωρήθηκε ότι "ρίχνει το γάντι" σε όσους διαφοροποιούνται από τις θέσεις του, επαναλαμβάνοντας ότι η ακολουθούμενη πολιτική έχει την έγκριση των συλλογικών οργάνων κόμματος και κυβέρνησης.

Το "μήνυμα" έγινε πλήρως αντιληπτό από το γκρουπ των "εκσυγχρονιστών" βουλευτών, οι οποίοι έθεσαν ακόμα και θέμα κυρώσεων και λήψης μέτρων εναντίον όσων βουλευτών και στελεχών διαφωνούν. Από την πλευρά τους, εκείνοι που έχουν καταχωρηθεί στην πλευρά της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", αφού έσπευσαν να συγχαρούν τον πρωθυπουργό για τη "νίκη" του Λουξεμβούργου και να του ζητήσουν να διευκρινίσει τι εννοεί με το "οι πόρτες είναι ανοιχτές" (Γ. Καψής) ή να διαμαρτυρηθούν για το "διασυρμό του πατριωτισμού" τους και να αναφέρουν ότι "η επιτυχία του Λουξεμβούργου δεν είναι επίτευγμα στο διηνεκές" (Στ. Παπαθεμελής), ακολούθησαν την προτροπή όσων ζήτησαν "να χαμηλώσουν οι τόνοι" (Χ. Καστανίδης).

Γεγονός που έδωσε για μια ακόμα φορά την ευκαιρία στον πρωθυπουργό, κλείνοντας τις εργασίες της συνεδρίασης, να επαναλάβει τη μεγάλη αλήθεια που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ. Οτι, δηλαδή, "είμαστε όλοι σύμφωνοι στην απαρέγκλιτη και αταλάντευτη εφαρμογή του προγράμματός μας",όπως είπε στη δευτερολογία του.