ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). - Η Κομισιόν προανήγγειλε χτες ότι, ενόψει της "κρίσιμης" 25ης του Μάρτη,κατά την οποία θα δοθεί στη δημοσιότητα ένα "πακέτο" οικονομικών εκθέσεων συν ο "κατάλογος" των προκρινόμενων για την ΟΝΕ κρατών - μελών, δεν πρόκειται να δημοσιευτεί η καθιερωμένη "ετήσια οικονομική έκθεση" όπως κάθε χρόνο. Αντ' αυτής, ο αρμόδιος επίτροπος Γάλλος Ιβ ντε Σιλγκί δημοσίευσε χτες στις Βρυξέλλες μια "ανακοίνωση" για την "ανάπτυξη και απασχόληση στο πλαίσιο σταθερότητας της ΟΝΕ",στη βάση των οικονομικών "προβλέψεων" της "φθινοπωρινής οικονομικής έκθεσης" του περασμένου Οκτώβρη, εμπλουτισμένων με σειρά στατιστικών στοιχείων που αφορούν, βασικά, την αγορά εργασίας.

Η χτεσινή ανακοίνωση της Κομισιόν επαναλαμβάνει κατά γράμμα τις αποφάσεις κατά της μισθωτής εργασίας, που ελήφθησαν από την οικονομική σύνοδο του Διευθυντηρίου των "εφτά" ("G 7") που συνεδρίασε το περασμένο Σάββατο στο Λονδίνο.

Οπως φαίνεται και από τον πίνακα, οι αμοιβές των μισθωτών ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι χαμηλότερες το 1997 απ' ό,τι το ...1970 και αυτό λέει πολλά. Η ίδια η Κομισιόν αναγνωρίζει με περηφάνια ότι "σε κοινοτικό επίπεδο ο ρυθμός αύξησης της ονομαστικής αμοιβής ανά απασχολούμενο συνέχισε να επιβραδύνεται με σταθερό ρυθμό και από 4,2% το 1993 υποχώρησε σε 3,2% το 1997, πρόκειται δηλαδή για το χαμηλότερο ρυθμό των 35 τελευταίων ετών" (!). Η Κομισιόν προτείνει τρεις "στρατηγικούς άξονες δράσης": 1) "Μία διεύρυνση προς τα κάτω της μισθολογικής κλίμακας, με στόχο την επιβράδυνση της διαδικασίας υποκατάστασης της εργασίας με κεφάλαιο".

Είναι στην κοινοτική γλώσσα, ο εύσχημος τρόπος πρότασης για μείωση των μισθών. Η Κομισιόν ομολογεί ανοιχτά ότι προτείνει το "αμερικάνικο μοντέλο", δηλαδή τη διάχυση της φτώχειας σε μεγάλα τμήματα των εργαζομένων. Η ίδια η κοινοτική ορολογία αποκαλύπτει και την αιτία, δηλαδή όταν οι μηχανές και τα ντουβάρια "υποκαθιστούν" τον εργάτη, τότε μειώνεται "μακροπρόθεσμα" το συνολικό κέρδος του κεφαλαίου. 2) "Μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας" υπέρ των εργοδοτών. 3) "Μείωση του χρόνου εργασίας". Πρόκειται για τις ίδιες εντολές που έχουν δοθεί από το "G 7", συν "τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος και του κράτους πρόνοιας" και την ενίσχυση της περίφημης "απασχολησιμότητας", που σημαίνει κατάργηση της μονιμότητας. Χαρακτηριστικό των προθέσεων είναι και η "διαπίστωση" της Κομισιόν ότι στις ΗΠΑ "οι μισθοί των ανειδίκευτων εργαζομένων μειώθηκαν από 20 μέχρι 30%" τις δεκαετίες '70 και '80, ώστε να "αποδώσει" η "διεύρυνση προς τα κάτω της μισθολογικής κλίμακας".

Η Ελλάδα παραμένει σταθερά η πιο φτωχή χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το 1997, σύμφωνα με την κατάταξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (PPS), με μέσο κοινοτικό όρο το 100, η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με 66,2 και αμέσως μετά έρχεται η Πορτογαλία με 69,2. Οι πιο πλούσιες χώρες είναι το Λουξεμβούργο (161,7), η Δανία (117,1), το Βέλγιο (113,0) και η Γερμανία (109,5). Οι ΗΠΑ έχουν 144,7 και η Ιαπωνία 118,0.

Παρόλο που τα χτεσινά στοιχεία της Κομισιόν είναι τα ίδια μ' αυτά του περασμένου Οκτώβρη, οι αρμόδιες υπηρεσίες εκτιμούν ότι "ενδέχεται να υπάρξει μια ελαφρά υποχώρηση της ευρωπαϊκής ανάπτυξης, της τάξης του ένα τέταρτο τοις εκατό (0,25%)" σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις - αύξηση του κοινοτικού ΑΕΠ κατά +2,6% για το 1997 και +3% για το 1998. Η Κομισιόν εκτιμά ότι αυτή η "ελαφρά υποχώρηση" πρέπει να καταλογιστεί στην "αποδυνάμωση της ζήτησης των κοινοτικών εξαγωγών" προς τις ασιατικές χώρες, παρόλο που η πρόσφατη κρίση σ' αυτή την περιοχή ενδέχεται να έχει θετικές επιπτώσεις, ιδιαίτερα όσον αφορά τα επιτόκια, αφού αναμένεται "διαρροή ασιατικών κεφαλαίων προς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ". Περιμένοντας λοιπόν τα οριστικά στοιχεία, την 25η Μάρτη, η Κομισιόν δημοσιοποιεί τις "φθινοπωρινές προβλέψεις", από όπου όμως μπορεί να εξαχθούν εξίσου σημαντικά συμπεράσματα. Οπως είναι γνωστό, μόνο η Ελλάδα δεν εκπληρώνει κανένα από τα "κριτήρια" του Μάαστριχτ.Το "κρίσιμο έτος" 1997, μόνο δύο κράτη - μέλη πληρούν το "κριτήριο" του δημοσίου χρέους (- 60% του ΑΕΠ), το Λουξεμβούργο με 6,7% του ΑΕΠ και η Γαλλία με 57,3% του ΑΕΠ. Ολα τα κράτη - μέλη, εκτός της Ελλάδας,πληρούν το κριτήριο του δημοσιονομικού ελλείμματος (- 3% του ΑΕΠ) και του πληθωρισμού. Αλλά για το έλλειμμα αναμένονται έντονες λογιστικές "λοβιτούρες", αφού Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία αγγίζουν το ανώτατο επιτρεπτό όριο. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μένει "εκτός" της ΟΝΕ, γιατί δεν πληροί τα "κριτήρια" του Μάαστριχτ. Αλλά το πώς τα πληρούν ορισμένες από τις άλλες υποψήφιες χώρες (π. χ. η Ιταλία) είναι ένα ...μυθιστόρημα.