Οι κρίσεις και οι προβλέψεις ενός κόμματος, του κάθε κόμματος, επιβεβαιώνονται ή δεν επιβεβαιώνονται μέσα σε μια πορεία, σε ένα ευρύτερο χρονικό διάστημα.

Για ορισμένα ζητήματα μπορεί να χρειάστηκαν 20 χρόνια, για να αποκαλυφθεί το ψέμα και η απάτη, όπως με τις περίφημες αγροτικές επιδοτήσεις για τις χωματερές, την πρόωρη συνταξιοδότηση, για τις μεγάλες εξαγωγές που θα έκαναν οι βιοτέχνες και ιδιαίτερα οι αγρότες στη μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις συμπληρώσεις που έγιναν με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, την Ατζέντα 2000, το αντιλαϊκό πρόσωπο της Κοινότητας φαίνεται από την πρώτη στιγμή ή αποκαλύπτεται μέσα σε 1 - 2 χρόνια.

Το ΚΚΕ έγκαιρα μίλησε και πριν ακόμα εμφανιστούν τα σύννεφα της κρίσης και της ύφεσης:

• Για το ψέμα και την αυταπάτη γύρω από το οικονομικό θαύμα των "παλιών και νέων τίγρεων".
• Για την ουσία της περίφημης ελευθερίας της αγοράς, των αποκρατικοποιήσεων.
• Για τα δημαγωγικά που άκουγε ο ελληνικός λαός πριν λίγα χρόνια, ότι οι αποκρατικοποιήσεις πρέπει να γίνουν, για να γίνει πιο φθηνό το κράτος, για να μην πληρώνουν οι εργαζόμενοι τα ελλείμματα των κρατικών επιχειρήσεων κλπ.

Αποδείχτηκε ότι οι ελλειμματικές και δήθεν καθυστερημένες δημόσιες επιχειρήσεις γίνονται μαγνήτες για τους ιδιώτες καπιταλιστές και για τους ομίλους των πολυεθνικών. Κανείς σοβαρός δεν υποστηρίζει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονται, για να απαλλαγεί ο λαός από το βάρος τους. Τις έχουν ανάγκη οι καπιταλιστές ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΤΙΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΤΟΥ. Τις έχουν ανάγκη, για να κάνουν επενδύσεις και να παίξουν στο παγκόσμιο παιχνίδι των κερδών, γιατί αυτοί έχουν σωρεύσει τεράστια κεφάλαια και πρέπει να τα χρησιμοποιήσουν.

Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο λαός πληρώνει τα ελλείμματα μόνο των κρατικών επιχειρήσεων; Πληρώνει εξίσου και πολλαπλάσια και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που θησαυρίζουν σε βάρος του, που παίρνουν τσάμπα χρήματα από τα κρατικά και τα τραπεζικά ταμεία. Τουλάχιστον για τις κρατικές επιχειρήσεις ξέρει ο λαός τι πληρώνει, δεν μπορεί να δει εύκολα όμως και την άλλη αλήθεια, ότι χρυσοπληρώνει ακόμα περισσότερο τους επιχειρηματίες και τις επιχειρήσεις τους.

Ούτε είναι σοβαρό το επιχείρημα ότι μέσω των αποκρατικοποιήσεων θα μειωθεί η εξάρτησή τους από το κράτος. Θα γίνει πρόσθετα και το εξής: Θα γίνει πιο στενή η εξάρτηση του κράτους από τους ιδιώτες καπιταλιστές και η αλληλοσύνδεσή τους.

• Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε στην εκτίμησή του ότι είναι αδύνατη η κοινοτική αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη, τις κυβερνήσεις και τις κυρίαρχες τάξεις. Από το 1957 που ιδρύθηκε η ΕΟΚ ως σήμερα τα διάφορα προγράμματα προσέγγισης και ενοποίησης δεν πέτυχαν ούτε απλή σύγκλιση, ούτε μείωση στις διαφορές ανάπτυξης ανάμεσα στις χώρες. Η ΕΕ, που έχει μια ιστορία πάνω από 40 χρόνια, να μην έχει καταφέρει να υπάρχει ομόνοια και σύμπνοια ανάμεσα στις πιο βασικές και πιο ισχυρές χώρες - μέλη;

Η ΟΝΕ,το πρόγραμμα σύγκλισης και το πρόγραμμα σταθερότητας, η Ατζέντα 2000 και ιδιαίτερα το ενιαίο νόμισμα ΕΥΡΩ αποτελούν τα βασικά εργαλεία, τα μέσα που αγιάζουν τον ένα και μοναδικό σκοπό που είναι:να γίνουν αλλαγές στις οικονομίες των καπιταλιστικών χωρών όλης της Ευρώπης με προκεχωρημένο φυλάκιο τις χώρες - μέλη. Ετσι ώστε να διασφαλιστούν τα μονοπωλιακά υπερκέρδη, να ανακοπεί η τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους που πραγματοποιούν οι διάφοροι όμιλοι επιχειρηματιών. Να τσακιστούν οι λαϊκές αντιδράσεις, τα κοινωνικά κινήματα και να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου σε όλη την Ευρώπη.

Το πιο βασικό για την ευρωπαϊκή πλουτοκρατία είναι να ισχύσει το ενιαίο νόμισμα, να διασφαλίσει μια σχετική σταθερότητά του, ώστε να ληστεύεται πιο εύκολα και άνετα ο πλούτος των χωρών - μελών. Οι φιλοδοξίες γύρω από το ΕΥΡΩ δεν περιορίζονται στο έδαφος της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία ενδιαφέρεται να κάνει ισχυρό το ΕΥΡΩ, έναντι του δολαρίου και του γιεν, ώστε να ανταγωνιστεί με επιτυχία την αμερικανική και γιαπωνέζικη πλουτοκρατία. Μάχη γιγάντων, πατώντας, κυριολεκτικά στις ήδη βαρυφορτωμένες πλάτες των λαών.

Ορισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, επικρίνουν τους όρους της σύγκλισης, γιατί είναι αριθμητικοί - ονομαστικοί ως προς τα επιτόκια, τον πληθωρισμό, τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος και όχι ουσιαστικοί - πραγματικοί. Μα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά από τη στιγμή που ισχύουν οι 4 ελευθερίες, οι γνωστές ως ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού. Οι 4 αυτές ελευθερίες θα αυξήσουν την ανισομετρία ανάμεσα στις χώρες - μέλη, θα διευρύνουν το χάσμα, δεν πρόκειται να γίνει πραγματική σύγκλιση, γι' αυτό και χρειάζεται ένα ενιαίο, σχετικά σταθερό νόμισμα, ανάμεσα σε οικονομίες διαφορετικής ταχύτητας. Το ενιαίο νόμισμα είναι η καλύτερη απόδειξη ότι όσοι γνωρίζουν βαθιά και επιστημονικά τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης ξέρουν ότι η ανισότητα ανάμεσα στις χώρες θα μεγαλώσει.

Ακόμα και αν πιστέψουμε ότι υπάρχει τάση σύγκλισης ανάμεσα στις χώρες- μέλη της ΕΕ, που δεν υπάρχει, και μόνο η καθιέρωση του ενιαίου νομίσματος θα βαθύνει τις διαφορές, θα τις οξύνει ανάμεσα στις εθνικές οικονομίες.

Το όνειρο ότι η Ελλάδα θα γίνει χώρα της πρώτης ταχύτητας, χώρα ισότιμη π. χ. με τη Γαλλία και τη Γερμανία, είναι απατηλό, δεν πρόκειται να συγκλίνει πραγματικά ακόμα και αν συγκλίνει αριθμητικά.

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση και τα κόμματα που αυτοαποκαλούνται του ευρωπαϊκού προσανατολισμού (λες και όποιος είναι κατά της ΕΕ δεν μπορεί να έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό) ισχυρίζονται ότι είναι προτιμότερο μια χώρα να παίζει μέσα στο γήπεδο, ώστε να μη μένει απομονωμένη και έξω, για να επηρεάζει τις αποφάσεις.

Οντως, το θέμα δεν περιορίζεται στο ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΕ Η ΕΞΩ. Αποτελεί, βεβαίως, βασική παράμετρο, εντάσσεται όμως στο πιο σημαντικό και καίριο που είναι:

MAZI ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ 4 ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ;

Η ΟΙ ΛΑΟΙ ΜΑΖΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ - ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ, ΤΟΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟ, ΤΟΝ ΦΤΩΧΟ ΑΓΡΟΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟ;

Κατ' αρχήν για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι το ΚΚΕ δεν παλεύει για μια Ελλάδα έξω από την Ευρώπη, γιατί αυτό είναι μια ουτοπία, αλλά για μια Ευρώπη χωρίς ΕΕ και τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, χωρίς την ηγεμονία των πολυεθνικών, για μια Ελλάδα που διεκδικεί μια διαφορετική Ευρώπη στην οποία ηγεμονεύουν οι λαοί και διεκδικούν την εξουσία.

Η κυβέρνηση και όλοι όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη, όταν λένε ΜΕΣΑ δεν εννοούν ότι είναι νωρίς ή άκαιρο να τεθεί θέμα μιας άλλης Ευρώπης, χωρίς τον καπιταλιστικό συνασπισμό της ΕΕ, αλλά εννοούν ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΕΣ, ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ ΚΑΙ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΟΥΣ.

Η διαφωνία μαζί σας δεν είναι πώς θα δώσουμε τη μάχη, αλλά αν θα δώσουμε τη μάχη κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.