Μεταγραφολογία ή μπουρδολογία; Μετά την έναρξη του Μουντιάλ επικρατεί στην ελληνική πραγματικότητα ένας ανώφελος άκρατος ενθουσιασμός ότι μεγάλοι παίκτες θα έρθουν στη χώρα μας. Η αρχή έγινε με τον Παναθηναϊκό, που μετά τον Αλιόσα Ασάνοβιτς φέρεται να είναι πολύ κοντά και στην απόκτηση του Νταβόρ Σούκερ! Για... αντίποινα ο αιώνιος "εχθρός" Ολυμπιακός φέρεται να διεκδικεί τον Λεονάρντο της Μίλαν και από τα βασικά στελέχη της Βραζιλίας τα τελευταία χρόνια. Τελικά πού είναι η αλήθεια; Χάσαμε το μέτρο ή μήπως ρίχνουμε πυροτεχνήματα για να... τσιμπάει ο απλός φίλαθλος;

Υπόλογοι θα είναι οι κ. κ. Βαρδινογιάννης και Κόκκαλης για όλα τα παραπάνω, αφού αντί να κοιτάξουν την πραγματική πρόοδο του ποδοσφαίρου προσπαθούν να κονταροχτυπηθούν σε μια μάχη που δεν έχει ουσιαστικά κανένα αποτέλεσμα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τσούρμο τα ταλέντα. Αυτό φάνηκε με το παραπάνω στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος των ελπίδων, όπου παίκτες σαν τον Λυμπερόπουλο, τον Καραγκούνη, τον Μαυρογενίδη, τον Π. Κωνσταντινίδη έβγαλαν "μάτια", όμως δε συγκίνησαν ιδιαίτερα τα αφεντικά των ομάδων τους. Αυτοί προσπαθούν να φέρουν μεγάλα (;) ονόματα και έτσι οι ντόπιοι παικταράδες, ενδεχόμενα, ας πάνε στο... καλό. Ομως, πλέον το ψωμί της ξενιτιάς δεν είναι... σκληρό. Σκληρή είναι η ερμαφρόδιτη ποδοσφαιρική πραγματικότητα, που δεν ξέρει τι θέλει. Ποδόσφαιρο με στιλ ελληνικό ή ψευτο - ευρωπαϊκό..;