Είναι αυταπάτη, αν όχι καραμπινάτο ψέμα, όταν ένα κόμμα όπως π. χ. ο Συνασπισμός, αλλά και το ΔΗΚΚΙ, ισχυρίζεται ότι υπάρχει άλλη μορφή διαχείρισης στα πλαίσια της ΟΝΕ, της πολιτικής για το ΕΥΡΩ και τα προγράμματα σύγκλισης. Και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γερή δε γίνεται.

Δεν ισχύει ούτε η ωραιοποίηση ούτε η κινδυνολογία ότι η Ελλάδα σώζεται ή χάνεται αν θα περάσει ή δε θα περάσει στην ΟΝΕ. Μέσα ή έξω από την ΟΝΕ η λιτότητα και η ανεργία θα είναι παρούσες από τη στιγμή που όλα υποτάσσονται στην οικονομία της αγοράς, στην πολιτική της ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας που συνδέεται αναπόσπαστα με τη συγκέντρωση κεφαλαίων, την ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση δύναμης και εξουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο.

Από τη στιγμή που ένα κόμμα, ή ένα εργατικό σωματείο, δέχεται ως μονόδρομο, ως ιερό και απαραβίαστο το καθεστώς των 4 ελευθεριών (ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού) μοιραία δένει τα χέρια του για λύσεις που βελτιώνουν τη ζωή των εργαζομένων.

Βεβαίως, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει, στα πλαίσια της πλήρους ενσωμάτωσης στην ΕΕ, της οικονομίας της αγοράς να υπάρξουν κάποιες αποχρώσεις σε ορισμένα ζητήματα, δηλαδή να στρογγυλευτούν κάποιες πολύ οξείες γωνίες της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής και διαχείρισης π. χ. κάποιες δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας να μην πωληθούν, να αμβλυνθούν κάποια σημεία της φορολογικής πολιτικής, ή και ακόμα να επιβληθούν εφάπαξ κάποιοι φόροι στο μεγάλο κεφάλαιο. Αυτές όμως οι παραλλαγές δεν πρόκειται να αλλάξουν τη συνολική τάση, να συγκεντρώνεται ο πλούτος και η δύναμη στα χέρια των λίγων, να χειροτερεύει η ζωή των πολλών.

Προς το παρόν, πάντως, η κεντροαριστερά του Ζοσπέν και του Πρόντι, η "αριστερά" του Μπλερ ούτε τέτοια δείγματα γραφής έχει δώσει. Δεν μπορεί προκαταβολικά να αποκλειστεί κάτω από την επίδραση μιας εκρηκτικής όξυνσης των αντιθέσεων, να αναγκαστεί μια κυβέρνηση να πάρει πίσω κάποια πολύ κραυγαλέα και βάρβαρα μέτρα, ή να μην τα τολμήσει καθόλου, χωρίς βεβαίως να παραιτηθεί οριστικά από την προώθησή τους σε εύθετο χρόνο. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει χωρίς την όξυνση της λαϊκής πάλης, χωρίς ένα ισχυρό μαζικό λαϊκό κίνημα. Ενα λαϊκό κίνημα, που ξέρει εκ των προτέρων να αξιοποιεί και τις παραμικρές παραχωρήσεις, ώστε να κλιμακώνει τον αγώνα και όχι να τον υποστέλλει.

Ολα αυτά όμως δε συνιστούν κοινωνικό πρόσωπο, ούτε βεβαίως αλλάζουν τη γενική τάση σχετικής και απόλυτης χειροτέρευσης όλων των συνθηκών ζωής για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Υπάρχει και η πείρα του παρελθόντος, όπου τελικά απορροφήθηκαν και έχασαν τη δυναμική τους παροχές και παραχωρήσεις αρκετά ουσιαστικές σε σχέση με τα στενά όρια των παραχωρήσεων που υπάρχουν σήμερα.

Μια πολιτική υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, ακόμα και η πιο τσιγκούνικη σήμερα, είναι αδύνατο να μην ξεσηκώσει την αντίδραση της άρχουσας τάξης της χώρας μας, αλλά και των ξένων. Επομένως, μια κυβέρνηση φιλολαϊκή θα έχει να αντιμετωπίσει την αντίδραση της ολιγαρχίας, εγχώριας και διεθνούς. Θα αντιμετωπίσει τα αντίμετρα, τα αντίποινα διεθνών οργανισμών όχι μόνο για οικονομικά ζητήματα, αλλά ακόμα για ζητήματα κυριαρχικών δικαιωμάτων και συνόρων.

Στις προτάσεις και τις θέσεις των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ, δε βλέπουμε τέτοια πρόβλεψη, αντίθετα συναντάμε κατά κόρον θέσεις περί κοινωνικής συναίνεσης. Ειδικά ο ΣΥΝ την κοινωνική συναίνεση τη θέτει υπεράνω όλων και των πάντων.

Ο λαός μας πρέπει να παλέψει για λύσεις "εκτός των τειχών", για κυβερνήσεις και εξουσία "εκτός των τειχών. "

Ενα από τα βασικά κριτήρια για τον δημοκρατισμό των κομμάτων, για το επίπεδο της δημοκρατίας στη χώρα μας είναι η στάση απέναντι στις εργασιακές σχέσεις, η στάση απέναντι στην εργοδοσία και στο αποκρουστικό άρθρο του νομοσχεδίου, που ισχυρίζεται υποκριτικά ότι οι ανατροπές θα γίνουν τελικά με τη συναίνεση εργοδοσίας - εργοστασιακού σωματείου ή εκπροσώπων των εργαζομένων. Το δικαίωμα της συνδικαλιστικής και πολιτικής οργάνωσης στους εργασιακούς χώρους δεν παραδίδεται.

Από εδώ και εμπρός η τρομοκρατία στους τόπους δουλιάς δε θα έχει να ζηλέψει τίποτε από την τρομοκρατία που υπήρχε στην περίοδο της δικτατορίας. Τώρα χρειάζεται η μέγιστη ενότητα των εργαζομένων στο χώρο δουλιάς. Ο ένας για τον άλλο, και όλοι για τον ένα. Οι ατομικές συμβάσεις, οι συμβάσεις και τα συμβόλαια με το πιστόλι στον κρόταφο δεν πρόκειται να διασφαλίσουν ούτε προσωρινά το δικαίωμα για δουλιά και ανθρώπινη αμοιβή, έστω στις σημερινές συνθήκες.

Η υποχώρηση και ο συμβιβασμός, η παραίτηση θα είναι μοιραία επιλογή. Η αντίσταση και η αντεπίθεση είναι ο μόνος δρόμος, για να μη βρεθεί ο εργάτης και η εργάτρια, το παιδί του αύριο σε τραγικά αδιέξοδα.

Συναγερμό έπρεπε να σημάνουν όλα τα συνδικαλιστικά όργανα με την απόφαση του Αρείου Πάγου να θεωρηθεί νόμιμη η απόλυση εργαζόμενης στην ΕΒΟ, γιατί πρωτοστάτησε στη δημιουργία πολιτικής κομματικής οργάνωσης στο χώρο δουλιάς. Τα άλλα κόμματα ποιούν τη νήσσα.

Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω. Οι εργαζόμενοι με το σπαθί τους κατέκτησαν το δικαίωμα - έστω και κάτω από τις συνεχείς πιέσεις και απειλές της εργοδοσίας - να συνδικαλίζονται στο χώρο εργασίας, να εκφράζονται πολιτικά με ανακοινώσεις κομματικών οργανώσεων.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, διακήρυξε το δικαίωμα όχι μόνο το δικό του, αλλά όλων των πολιτικών κομμάτων, να ιδρύουν επιχειρησιακές κομματικές οργανώσεις. Για το ΚΚΕ είναι θέμα αρχής. Κανένας Αρειος Πάγος δεν μπορεί να καταργήσει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαία η πολιτική και συνδικαλιστική οργάνωση στο χώρο δουλιάς. Η πλουτοκρατία του τόπου έχει άριστη και πολύ ισχυρή οργάνωση παντού και οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη λύση από το να ιδρύουν και να υπερασπίζονται την πολιτική και συνδικαλιστική τους οργάνωση παντού.

Ας αφήσουν τα άλλα κόμματα τις θεωρίες περί κομματικοποίησης ή μη κομματικής παρέμβασης. Ολα τα κόμματα παρεμβαίνουν. Τα κόμματα εξουσίας δε θέλουν οργανώσεις στους χώρους δουλιάς, όταν διασφαλίζουν ότι περνάει η πολιτική τους μέσω της εργοδοσίας και του εξαγορασμένου σωματείου. Οι εργαζόμενοι - τώρα - πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση των κλαδικών σωματείων, να στηρίξουν τα ταξικά, να αλλάξουν τους συσχετισμούς δύναμης στα συμβιβασμένα, ώστε με μοχλό το κλαδικό σωματείο να αντιμετωπιστεί η νέα επίθεση της εργοδοσίας μετά τους νόμους της κυβέρνησης".

"Γνωρίζουμε από την καθημερινή επαφή των οργανώσεών μας με τους εργαζόμενους, από τη συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις ότι αγωνιστές δεν είναι μόνο οι κομμουνιστές. Βεβαίως, δεν είναι καμία καινούρια ανακάλυψη αυτή, όμως έχει σημασία να το διαπιστώνουμε καθημερινά.

Υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο, εργατικά στελέχη που ανήκουν σε άλλα κόμματα, δραστήριοι παράγοντες στο αγροτικό κίνημα και στο χώρο των μικρομεσαίων, που σκέπτονται περίπου όπως εμείς, προβληματίζονται όπως εμείς, δρουν σε αντίθεση με τις επιλογές των κομμάτων τους. Διατηρούν ελπίδες ότι τα κόμματά τους θα αλλάξουν προς το καλύτερο, έχουν συναισθηματικές εξαρτήσεις, ή και δεσμεύσεις. Στελέχη, κυρίως αρκετά μέλη του ΠΑΣΟΚ δρουν με συνέπεια στους αγώνες. Ομως δυσκολεύονται να κάνουν το αποφασιστικό βήμα, όχι μόνο γιατί δεν έχουν καταλήξει, αλλά γιατί δέχονται ένα αληθινό όργιο εκβιασμών και πιέσεων. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο, κύριε Τσουκάτε.

Σε όλους αυτούς τους αγωνιστές και αγωνίστριες, σε όλους όσοι σκέπτονται να δράσουν εμείς δίνουμε το χέρι. Οχι, γιατί πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνουν κομμουνιστές σήμερα, θα το θέλαμε, αλλά δεν είναι για όλους τόσο απλό και εύκολο, έτσι πιστεύουν. Εμείς, πάντως, θέλουμε να δράσουμε μαζί τους, στα επίκαιρα, σήμερα, μέτωπα πάλης, σε ένα ή περισσότερα, στη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Δείγματα γραφής ήδη έχουμε δώσει αρκετά.

Το μήνυμα αντίθεσης με την πολιτική της κυβέρνησης και τα κάλπικα ευρωπαϊκά οράματα πρέπει να δίνεται κάθε μέρα, πρέπει να δοθεί κατηγορηματικά με την ψήφο στις ερχόμενες εκλογές, που έχουν πολιτικό χαρακτήρα για πολλούς λόγους και για ένα ακόμα, γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ήδη κληθεί να συνδράμει στην υλοποίηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Ιδιαίτερα, απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους και εκείνες που έχουν ζήσει για ένα μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα τη ζωή του οργανωμένου κομμουνιστή ή του ΚΝίτη - ΚΝίτισσας. Για διάφορους λόγους τα τελευταία χρόνια ή και τα προηγούμενα ξέκοψαν, χωρίς να βγάζουν από την καρδιά τους τις κομμουνιστικές ιδέες, τα οράματα του πραγματικού ριζοσπαστισμού.

Ορισμένοι ίσως πίστεψαν ότι μπορεί να συνδράμουν στους λαϊκούς αγώνες και στη βελτίωση της θέσης του λαού μέσα από άλλα κόμματα, που είχαν όμορφα συνθήματα και υπόσχονταν τρίτους ή πιο εύκολους δρόμους προς το σκοπό μας.Τώρα ξέρουν ότι το ΚΚΕ, παρά τις αδυναμίες και ελλείψεις του, παρά τη δύσκολη πορεία που είχε τα τελευταία χρόνια, είναι το κόμμα εκείνο που δεν είναι διατεθειμένο να πετάξει όπως λέει ο λαός μας μαζί με τα νερά και το παιδί.

Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που μας λένε ότι οι κομμουνιστικές ιδέες ξαναβγήκαν στην επιφάνεια, δεν είναι πια καταχωνιασμένες, οι ίδιες οι εξελίξεις τις έκαναν εξαιρετικά επίκαιρες όχι μόνο για την αναγκαιότητα του Μετώπου, αλλά και παραπέρα για τον αγώνα για το σοσιαλισμό.

Απευθυνόμαστε σ' εκείνους που δεν υπέκυψαν, τελικά, στον πειρασμό να προσχωρήσουν στο μηδενισμό, στη λαθολογία και στη λασπολογία σε βάρος της ιστορίας του Κόμματος και ιδιαίτερα του σοσιαλιστικού συστήματος.

Ολοι εμείς, μέλη και στελέχη του Κόμματος είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε πόσο πιο δυναμικός και μαχητικός μπορεί να γίνει εκείνος και εκείνη που επανεκτιμά τις εξελίξεις, δε μένει προσκολλημένος στις πικρίες του παρελθόντος, ανεξάρτητα από τη γνώμη που μπορεί να διατηρεί σε ορισμένα ζητήματα. Υπάρχουν φάσεις του αγώνα που είναι δυνατό να παραμεριστούν πικρίες, ακόμα και διαφωνίες για χειρισμούς, χωρίς να υπάρχει απαίτηση να ξεχαστούν. Αυτό που προέχει είναι η δράση για το Μέτωπο, η αφύπνιση, το νέο κουράγιο, η νέα εμπιστοσύνη που πρέπει να αποκτήσει ο λαός στη δύναμή του.Είμαστε πολύ περισσότεροι από ό,τι νομίζουμε, αρκεί να δράσουμε από κοινού, να συναντηθούμε σε λιγότερα ή περισσότερα μέτωπα πάλης. Το κάλεσμά μας υπαγορεύεται, πριν από όλα, από την ανάγκη, ούτε ένας αγωνιστής, ούτε μια αγωνίστρια να μη βρεθεί αποκομμένος από το μέτωπο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, από τη μεγάλη πρωτοβουλία για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλαικού Δημοκρατικού Μετώπου".