Συνεχίζοντας την παρουσίαση σημαντικών παρεμβάσεων που έγιναν από προσκεκλημένους στην ημερίδα που διοργάνωσε η ΚΕ του Κόμματος, παραθέτουμε σήμερα την παρέμβαση του Δ. Δημητρακόπουλου,εργαζόμενου σε στρατιωτικά εργοστάσια.

"Οι Ενοπλες Δυνάμεις είναι το πιο οργανωμένο τμήμα και η σημαντικότερη ένοπλη οργάνωση ενός κράτους. Ο προορισμός, οι αρχές συγκρότησης, εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης καθορίζονται από το κοινωνικό και πολιτειακό σύστημα. Εμείς πιστεύουμε και παλεύουμεώστε οι Ενοπλες Δυνάμεις να είναι υπερασπιστές της γης, της θάλασσας και του αέρα της πατρίδας μας, εγγυητές των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων του λαού μας, στήριγμα ειρήνης στην περιοχή.

Για ν' ανταποκριθούν με επιτυχία στο ρόλο τους, φυσικά δεν πρέπει να είναι εξάρτημα κανενός ιμπεριαλιστικού μηχανισμού, όπως είναι τώρα του ΝΑΤΟ, που από την ίδια τη συγκρότησή του είναι επιθετικός μηχανισμός.

Η Αμυντική Βιομηχανία και τα στρατιωτικά εργοστάσια είναι οι τροφοδότες με υλικά μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων. Σήμερα οι Ενοπλες Δυνάμεις χαρακτηρίζονται από τον όγκο τους και το υψηλό τεχνολογικό επίπεδο των πολεμικών μέσων, το υψηλό επίπεδο μαχητικής ετοιμότητας και ικανότητας. Η ανάπτυξή τους συνδέεται στενά με την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας και η επιτυχία του σκοπού τους, εξαρτάται από την εξεύρεση καλύτερων οπλικών συστημάτων και από το έμψυχο δυναμικό, στρατιωτικό και πολιτικό.

Το πολιτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ένα μεγάλο μέρος αυτού του έμψυχου δυναμικού και ο βασικότερος παράγοντας για την ανάπτυξη της βιομηχανίας και των εργοστασίων και καλείται να έχει σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, έτοιμα για χρήση, τα μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων. Συντηρεί, επισκευάζει και προωθεί τα υλικά και τα μέσα από τα εργοστάσια και τα ναυπηγεία, στον προορισμό τους, εκεί όπου θα τα αξιοποιήσουν σε επιχειρήσεις άμυνας οι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οι στρατιώτες.

Ομως, από τι Νόμους, από ποιες διατάξεις και ποιους Κανονισμούς διέπονται, σε ποιες συνθήκες δουλεύουν, το πώς αμείβονται οι πολιτικοί υπάλληλοι, ελάχιστα γνωρίζει ο ελληνικός λαός.

Ο Οργανισμός που σήμερα ισχύει για το πολιτικό προσωπικό είναι ο 311/92, ο οποίος προβλέπει 12.000 περίπου οργανικές θέσεις τεχνικού προσωπικού, 1.200 επιστημονικού προσωπικού και 4.000 περίπου διοικητικού, που κάθε χρόνο μειώνονται, αφού έχουμε πολλές συνταξιοδοτήσεις και καθόλου προσλήψεις. Οι συνταξιοδοτούμενοι φεύγοντας παίρνουν μαζί τους μια τεράστια εργοστασιακή πείρα, η οποία δύσκολα μπορεί ν' αντικατασταθεί. Γιατί, π. χ., ένας τεχνικός αεροσκαφών για να γίνει Υπόλογος σε IRAN Α/Φ χρειάζεται τουλάχιστον 12 χρόνια προϋπηρεσία.

Τα τελευταία 20 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις, αντί να στρέψουν την προσοχή τους στην ενίσχυση και ανασυγκρότηση των εργοστασίων και στη βελτίωση της παραγωγής, τα συρρίκνωναν, παραχωρώντας στον ιδιωτικό τομέα εργασίες και επισκευές με τη μέθοδο της διολίσθησης. Οταν οι εργαζόμενοι αντιστάθηκαν καταγγέλλοντας αυτές τις μεθοδευμένες εκχωρήσεις, σύρθηκαν στα δικαστήρια και σε πειθαρχικά συμβούλια (Ναύσταθμος Κρήτης - Εργοστάσιο Αράξου).

Ο χαρακτηρισμός των τεχνικών από το 1985 ως δημοσίων υπαλλήλων με την κλασική έννοια του όρου, επέφερε μια αναστάτωση στην ήδη ταραγμένη κατάσταση των εργοστασίων με μετατάξεις τεχνικών, διότι οι αμοιβές για όρους προσφοράς βαριάς βιομηχανίας έχουν φτάσει τώρα σε μισθό δημοσίου υπαλλήλου και μάλιστα στο τελευταίο σκαλοπάτι, κι αυτό γιατί η πλειοψηφία είναι ΔΕ κατηγορία.

Τι χρειάζεται σήμερα για τη βελτίωση της παραγωγής και της απόδοσης;

Πρώτα να υψώσουμε φωνή διαμαρτυρίας και να συντονίσουμε τον αγώνα μας για να μην ιδιωτικοποιηθούν τα εργοστάσια.

Ν' απαιτήσουμε κρατικά εργοστάσια με ενιαίο σύστημα οργάνωσης και ανάπτυξης, ενιαίες αρχές και Κανονισμούς, σταδιακό ξέκομμά τους από το ΝΑΤΟ και τους μεσάζοντες προμηθευτές των πολυεθνικών. Προσπάθεια ανάπτυξης με ίδια μέσα, κεντρικός σχεδιασμός παραγωγής υλικών σύμφωνα με τις ανάγκες της άμυνάς μας, χωρίς ν' αποκλείεται και ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής.Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα με τις νέες προμήθειες του εξοπλιστικού προγράμματος είναι απόλυτα προκλητική, όσον αφορά στις εργασιακές σχέσεις, και για να γίνω πιο σαφής, η εγγλέζικη εταιρία που έδωσε προσφορά συμπαραγωγής των καινούριων αρμάτων έθεσε ως όρο να μη χρησιμοποιηθεί το υπάρχον έμπειρο προσωπικό με το αιτιολογικό ότι είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Από δω προκύπτει ένα σοβαρό ερώτημα που αφορά την άμυνα της χώρας. Ποιος επιχειρηματίας θα ενδιαφερθεί - πέρα από τα κεφάλαιά του - για τα ιδανικά του λαού και της άμυνας της χώρας; Στην Ιστορία τουλάχιστον δεν έχουμε ούτε ένα παράδειγμα, γι' αυτό απαιτείται ν' αλλάξει η πολιτική σ' αυτόν τον ευαίσθητο τομέα της άμυνας και να μην εντάσσεται στην εκσυγχρονιστική λογική των συγκλίσεων".