Το μαντάτο έπεσε βαρύ στα γραφεία του "Ρ" χτες το απόγευμα. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ο σύντροφος Βασίλης Κολοβός ακουγόταν λίγο χαμένος. Εμείς αμήχανοι. Η συνέντευξη που λέγαμε να πάρουμε απ' τον δήμαρχο, για να μάθουν και οι νεότεροι τι σήμαινε κάποτε "κομμουνιστής δήμαρχος", δε θα γίνει. Ανοίξαμε το φάκελο στο αρχείο και πλημμύρισαν τα γραφεία από Νικολαϊδη. Διαλέξαμε αποσπάσματα από τα ρεπορτάζ, έτσι στην τύχη. Ο σύντροφος, που χάσαμε, ήταν για μας πολύτιμος. Ακόμα και η σημερινή πολύ νέα γενιά των συντακτών του "Ρ", που ασχολούνται με την Αυτοδιοίκηση, πρόλαβε να μάθει κάτι απ' αυτόν. Ισως γι' αυτό και το αδιέξοδό μας στο να γράψουμε ένα σημείωμα.

"Πιστεύουμε, έλεγε, ότι βασική προϋπόθεση για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα αποτελούν οι προτάσεις του λαού για τα συγκεκριμένα προβλήματα".

***

Στο "Ρ" της 14 Γενάρη του '82, διαβάζουμε: "Στο λαϊκό παράγοντα στηρίχτηκε η Δημοτική Αρχή Βύρωνα και παρά την έλλειψη οικονομικών δυνατοτήτων έχει να παρουσιάσει ένα σημαντικό αριθμό έργων το χρόνο που πέρασε. Κατόρθωσε, με τις λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, να κάνει τα προβλήματα υπόθεση του λαού και ο τελευταίος να αποτελέσει βασικό παράγοντα πίεσης προς την κυβέρνηση της Δεξιάς για τη λύση τους. Πέρα από τα έργα που έφτιαξε ο ίδιος ο δήμος, φτιάχτηκαν έργα υποδομής από τις δημόσιες επενδύσεις. Χάρη στις μεγάλες προσπάθειες της δημοτικής αρχής τα επανειλημμένα διαβήματα, τις διαμαρτυρίες, την οργάνωση των υπηρεσιών και τη νοικοκυρεμένη και σωστή διαχείριση των οικονομικών του δήμου, αντιμετωπίστηκαν οικονομικές δυσκολίες".

***

Στο ίδιο ρεπορτάζ: "Εγκρίνει και χειροκροτεί τις προσπάθειες του δημάρχου ο Νικόλαος Παπαδόπουλος, που τον συναντήσαμε στην πλατεία Ανάληψης. "Εδώ πρώτα ήταν όλο πέτρες, επικίνδυνες για τα παιδιά. Η κόρη μου έπεφτε και χτυπούσε διαρκώς, μέχρι που έσπασε το πόδι της. Σωθήκαμε που έφτιαξε ο δήμος την πλατεία".

Η Μαρία Σακαβέλη θα πει ότι τα παιδιά πρώτα δεν είχαν πού να παίζουνε, τώρα έχουν ένα δικό τους χώρο. Είναι δυνατόν να μην είναι κανείς ευχαριστημένος με τα έργα που φτιάχνει ο δήμος;

Στην περιοχή Ζωοδόχο Πηγή, ο Γεώργιος Κεχαγιάς θα τονίσει: Καλή η δράση της δημοτικής αρχής, δεν έχουμε κανένα παράπονο.

Ο Αλέξανδρος Σαραντόπουλος και ο Ιορδάνης Καπαρελιώτης θα πουν ότι ο δήμαρχος είναι δραστήριος και ενδιαφέρεται για τα προβλήματα. Με ενέργειες του δήμου, φτιάχτηκε η πλατεία στην περιοχή.

Και η Γεωργία Σπανουδάκη λέει ότι ο κόσμος είναι ευχαριστημένος από τη δημοτική αρχή.

Στην περιοχή Αναπηρικά, η κατάσταση είναι τραγική, από τα βοθρολύματα που τρέχουν στους χωματόδρομους.

"Πρέπει η κυβέρνηση να δώσει χρήματα στο δήμο να φτιάξει την αποχέτευση και τους δρόμους", λέει η Ειρήνη Καϊπη.

Πόση πίκρα κρύβουν τα λόγια της, καθώς μας αφηγείται το τι τραβήξανε να φτιάξουν αυτό το σπίτι. Μέχρι το λαιμό είναι χρεωμένη.

Η Ακριβή Ζαγουρέλη, χήρα ανάπηρου, συμπληρώνει: Πρέπει να δει την κατάστασή μας η κυβέρνηση. Από το δήμαρχο, παράπονο δεν έχουμε. Τι να σου κάνει, αφού ο δήμος δεν έχει χρήματα;

Γράψε σε παρακαλώ ότι παίρνω 3.500 δρχ. σύνταξη το μήνα και έχω να θρέψω δυο παιδιά...".

***

Πάλι από το "Ρ" στις 16.5.1982:

"Κατάσπαρτη από μνήμες είναι η προσφυγούπολη. Μνήμες ιστορικές, που χαράχτηκαν στα νταμάρια της Μεταμόρφωσης, στο υπόγειο της οδού Κρυστάλλη, στο "άντρο" της Μάνας του Βύρωνα, της Κασσιανής Κυριακίδου, στα δρομάκια που δεν κατάφεραν οι Γερμανοί και οι ταγματασφαλίτες να τα πατήσουν. Η κάθε γειτονιά, η κάθε συνοικία, έχει τη δική της μικρή ιστορία.

Στο μικρό πάρκο της Ανάληψης, ο Γεώργιος Λούντος, συνταξιούχος, φυλλομετρά τη ζωή του και θυμάται: Οι Γερμανοί δεν πάτησαν νύχτα το πόδι τους στο Βύρωνα. Η προσφυγιά, κάτω από την καθοδήγηση του ΕΛΑΣ, τους τσάκιζε κάθε φορά που τολμούσαν να πατήσουν το πόδι τους και τους ανάγκαζε να παίρνουν τα πίσω μπρος.

- Παππού, ας τα αφήσουμε αυτά, πες μας για το σήμερα...

Κουνάει αργά το κεφάλι του και απομακρύνεται.

- Η ζωή είναι αγώνας. Τίποτα δε σου χαρίζουνε. Ολα τα αποκτάς με τον αγώνα σου. Βλέπεις τα καινούρια σχολειά δίπλα στην Αγία Τριάδα. Κτίστηκαν από τις φωνές τις δικές μας και του δημάρχου. Ετσι είναι, άμα σταυρώσεις, τίποτα δε γίνεται. Η δημοτική αρχή δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι.Και τούτο εδώ το παρκάκι το διεκδικήσαμε και καταφέραμε και το φτιάξαμε".

***

Στο ίδιο ρεπορτάζ:

"Ζωοδόχος Πηγή, οδός Θαλείας, νούμερο 16. Ο Ευστράτιος Κοτζαμάνης μας καλοδέχτηκε.

- Η αλήθεια είναι πως η περιοχή μας έχει πολλά προβλήματα. Ομως πήρανε μια σειρά. Η δημοτική αρχή είναι άξια. Με τις πενταροδεκάρες που "πετάει" το κράτος στο δήμο, κατάφερε και έφτιαξε ορισμένα έργα. Δεν πιστεύω στα θαύματα. Πιστεύω όμως στους ανθρώπους. Ο δήμαρχος, σε κάθε ευκαιρία, το αποδείχνει πως είναι άνθρωπος. Σ' όλη του τη ζωή, παλεύει για να δούμε καλύτερες μέρες.

Αφήνουμε την οδό Θαλείας και "σκαρφαλώνουμε" την οδό Ζωοδόχου Πηγής. Μπαίνουμε στο ψιλικατζίδικο, ο ιδιοκτήτης μας μιλάει χαμογελαστός.

- Ακου να σου πω, παιδί μου. Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει. Ο δήμαρχος είναι πανταχού παρών. Δε χρειάζεται να πας στο δημαρχείο για να λύσεις το πρόβλημά σου. Τον καλείς και έρχεται αυτός ή κάποιος δημοτικός σύμβουλος. Συνεργάζονται στενά με τους δημότες. Παλιά ήταν "καρφωμένοι" στην καρέκλα τους. Τώρα γυρνάνε, συζητάνε με τον κόσμο, ακούνε τον πόνο μας. Τρέχουν στα υπουργεία, ζητούν από τους αρμόδιους να δώσουν λύσεις στα προβλήματά μας. Δεν τους αφήνουν να μας ξεχάσουν.

Κοντεύει μεσημέρι, όταν φτάνουμε στον Καρέα, την πιο καινούρια γειτονιά του Βύρωνα. Εδώ αλλάζει το σκηνικό. Η περιοχή είναι πνιγμένη στο πράσινο. Οι δρόμοι είναι πλατιοί, ασφαλτοστρωμένοι. Αμέσως, μας δημιουργείται η εντύπωση πως βρεθήκαμε ξαφνικά σε έναν άλλο κόσμο".