"Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης

ο πλαστουργός της νέας ζωής!

Εγώ είμαι τέκνο της Ανάγκης

κι ώριμο τέκνο της Οργής.

Μέσα στο νου και στην καρδιά μου

αιώνων φουντώσανε ντροπές

και την παλάμη μου αρματώνουν

με φλογισμένες αστραπές.

Ενας δεν είμαι μα χιλιάδες!

Οχι μονάχα οι ζωντανοί -

κι' οι πεθαμένοι μ' ακλουθάνε

σε μιαν αράδα σκοτεινή.

Μα κι όσοι αγέννητοι, χιλιάδες

άπλαστοι ακόμη, με βλογούν

κι όλοι ακουμπούνε τα σπαθιά τους

απάνω μου και τα λυγούν.

Ακου πως παίρνουνε οι αγέρες

χιλιάδων χρόνων τη φωνή!

Μέσα στο λόγο το δικό μου

ολ' η ανθρωπότητα πονεί

(...)".