Λίγες φορές παρατηρείται τέτοιας έκτασης ομοφωνία. Μιλάμε, για τα κίνητρα και τα αίτια της εγκληματικής επέμβασης των Αμερικανών και των Βρετανών στο Ιράκ. Σχεδόν όλοι ή όλοι, αν αφαιρέσουμε το ΚΚΕ, ισχυρίζονται πως το αίτιο βρίσκεται στο "λεκέ" της Μόνικας και στην επιχειρούμενη καθαίρεση του Αμερικανού Προέδρου.

Αραγε, τόσο τους βολεύει όλους αυτή η εξήγηση, που "θάβουν" και κάνουν πως δεν ακούν τις γνώμες και αναλύσεις, ακόμη και ειδικών; Ακόμη, όμως, και εάν υποθέσουμε ότι έχουν δίκιο, δεν υπάρχει, ταυτόχρονα, η καταρράκωση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου; Δεν ξεδιπλώνεται - αντικειμενικά έστω - μια επιχείρηση αντικατάστασής του, με το "εγώ και οι συνεργάτες μου αποφασίσαμε", αφού δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά, που γίνεται το έγκλημα αυτό; Δεν είναι το γεγονός αυτό αφάνταστα επικίνδυνο, για τη διεθνή ασφάλεια και την ειρήνη, ακόμη και για την ύπαρξη του ίδιου του πλανήτη; Πρέπει ή όχι να ξεσηκωθεί και να αντιδράσει ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος και, πολύ περισσότερο, όποιοι παράγοντες επιδρούν - με τον ένα ή άλλο τρόπο - στην κοινωνική συνείδηση, ανάμεσά τους και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης;

Τι λένε, λοιπόν, για όλ' αυτά; Η, μήπως, δεν καταλαβαίνουν ότι εξηγήσεις περί Μόνικας στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό των λαών;