Δύο και πλέον μήνες τώρα ξεδιπλώνονται οι κινητοποιήσεις για την Παιδεία. Κινητοποιήσεις, που έχουν αγκαλιάσει, με τον ένα ή άλλο τρόπο, τη συντριπτικά μεγάλη - αν όχι το σύνολο - των μαθητών και των εκπαιδευτικών κι έχουν τη συμπαράσταση ή τουλάχιστον την κατανόηση της εξίσου μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων και του λαού. Είχαν προηγηθεί και άλλες, από πέρσι ακόμη, μικρότερης έκτασης και έντασης, αλλά με το ίδιο ακριβώς αντικείμενο: την αντιεκπαιδευτική κυβερνητική μεταρρύθμιση. Με το ίδιο αίτημα: την κατάργησή της. Την παραμικρή σημασία δεν έδωσε τότε η κυβέρνηση, σ' εκείνες τις κινητοποιήσεις, τις προηγούμενες των τωρινών, και στα σοβαρά ζητήματα που έθεταν. Το ίδιο και η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ.

Ηρθε, όμως, η αρχή της σχολικής χρονιάς, η κυβερνητική μεταρρύθμιση άρχισε στην πράξη, πλέον, να δείχνει τα κοφτερά της δόντια και το μαθητικό κίνημα φούντωσε. Και όχι μόνο φούντωσε, αλλά αποτέλεσε το βασικό μοχλό πολλών και πολύμορφων θετικών εξελίξεων. Πρώτα και κύρια, έβαλε το θέμα της Παιδείας και, ιδιαίτερα, αυτό της δημόσιας εκπαίδευσης, στο κέντρο της δημόσιας προσοχής. Τα ανέδειξε στην πρώτη θέση της επικαιρότητας. Υποχρέωσε τους πάντες, να συζητούν και να πάρουν θέση γι' αυτά.

Αυτή η πρωτόγνωρη και πολύμορφη δημόσια συζήτηση, που έγινε στη διάρκεια των δύο και πλέον μηνών, την οποία δεν είχε κάνει η κυβέρνηση - όπως όφειλε - πριν τη θεσμοθέτηση της "μεταρρύθμισης", αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη νίκη του μαθητικού κινήματος και, ταυτόχρονα, μια σημαντικότατη κοινωνική προσφορά. Αυτή η μεγάλη συζήτηση, όμως, έχει δώσει και τα αποτελέσματά της. Αποτελέσματα, που έχουν καταγραφεί στη μαζικότητα, τη μαχητικότητα και την επιμονή των πολλών και διάφορων κινητοποιήσεων, που αγκαλιάζουν όλη τη χώρα, από τη Θράκη έως την Κρήτη και από τα Δωδεκάνησα μέχρι την Κέρκυρα. Καταγράφηκε στις τοποθετήσεις όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ακόμη και στις θέσεις αρκετών στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, στα ψηφίσματα και τις ανακοινώσεις όλων σχεδόν των κοινωνικών οργανώσεων και των μαζικών φορέων, στη στάση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Καταγράφηκε, επίσης, στις δημόσιες τοποθετήσεις και γνώμες ειδικών επιστημόνων, παιδαγωγών και εκπαιδευτικών. Καταγράφηκε, ακόμη και σε έρευνες της κοινής γνώμης, τα αποτελέσματα των οποίων είδαν το φως της δημοσιότητας.

Ενα ήταν το κοινό και θεμελιακό σημείο όλων αυτών των καταγραφών. Η απόρριψη της κυβερνητικής μεταρρύθμισης. Μια απόρριψη, που έφερνε ως αναπόφευκτο, επόμενο βήμα την απαίτηση της κατάργησής της ή - τουλάχιστον - της αναστολής της εφαρμογής των σχετικών νόμων και την έναρξη ενός ουσιαστικού και από μηδενική βάση διαλόγου, για τη δημόσια εκπαίδευση και τι πρέπει να γίνει γι' αυτή. Οσο και αν επιχειρεί η κυβέρνηση και ο υπουργός Παιδείας να κρύψουν ή να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, η εικόνα σήμερα, δυο και πλέον μήνες μετά την έναρξη των έντονων και μαχητικών μαθητικών κινητοποιήσεων, είναι αναμφισβήτητα η εξής: η κυβέρνηση από τη μια, με την αδιάλλακτη και άτεγκτη στάση και εμμονή της στην εφαρμογή μιας πλήρως χρεοκοπημένης και καταδικασμένης εκπαιδευτικής "μεταρρύθμισης" και η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας από την άλλη. Οσο και αν επιχειρούν να θολώσουν τα νερά, η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του λαού έχει καταδικάσει αμετάκλητα την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση κι έχει δικαιώσει τους αγώνες των μαθητών.