Η Αλ. Παπαρήγα σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε χτες στην Ξάνθη αναφέρθηκε στη νέα τακτική της κυβέρνησης, "να μιλά, τάχα, με τη γλώσσα της αυτοκριτικής και του ρεαλισμού", τονίζοντας:

"Τώρα η κυβέρνηση βρήκε ένα άλλο επιχείρημα, που κυριολεκτικά προκαλεί και προσβάλλει τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Δεν περιορίζεται στην κριτική μόνο της ΝΔ, άλλωστε τα τελευταία 15 χρόνια, 12 χρόνια κυβερνά το ΠΑΣΟΚ, είναι δύσκολο λοιπόν να τα ρίξει όλα στη ΝΔ. Οχι μόνο γιατί η ΝΔ κυβέρνησε λιγότερο, αλλά γιατί το ΠΑΣΟΚ κάνει ό,τι έκανε η ΝΔ και ακόμα χειρότερα.

Τώρα εφευρέθηκε η μέθοδος της αυτοκριτικής του δήθεν παλαιού ΠΑΣΟΚ.

Πρόκειται για απάτη ολκής, είναι όμως ένα επιχείρημα που βοηθάει το πνιγμένο από τη λαϊκή αγανάκτηση ΠΑΣΟΚ να πιάνεται από τα μαλλιά του.

Η αυτοκριτική είναι επικίνδυνη και όχι μόνο αποπροσανατολιστική, γιατί πριν απ' όλα δε γίνεται από φιλολαϊκές θέσεις, έστω και στα λόγια. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ ασκεί κριτική στο ΠΑΣΟΚ του '81 γιατί υποσχέθηκε φιλολαϊκές λύσεις (προσθέτουμε εμείς ότι δεν τις πραγματοποίησε τελικά) και έτσι διαπαιδαγώγησε ένα λαό να θέλει τα δικαιώματά του. Αρα, η αυτοκριτική του ΠΑΣΟΚ είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη γιατί στο όνομα της μη δημαγωγίας και του λαϊκισμού, η κυβέρνηση επιδίδεται στην πολιτική της αλήθειας. Τα σύγχρονα όπλα είναι ο ωμός κυνισμός, η ιδεολογική τρομοκρατία, η κρατική βία και καταστολή, ο σκοταδισμός, η λογική του ραγιαδισμού.

Κάθε μέρα ο λαός δέχεται τα πυρά μιας επιχειρηματολογίας του τύπου, αν αντισταθούμε στην ΕΕ και ζητήσουμε δικαιώματα, ισοδυναμεί με πλήρη καταστροφή.

Καθημερινά καθηλώνουν το λαό με επιχειρήματα, "έχετε δίκιο, αλλά θα έρθει καταστροφή αν τα διεκδικήσετε". Η τα ανάλογα, "είμαστε μικρή χώρα, δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τα μεγαθήρια", με άλλα λόγια καλύτερα ραγιάδες παρά αγωνιστές.

Αυτή η προπαγάνδα πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα το λαό μας, γιατί από μόνη της είναι επικίνδυνη, χώρια που αποτελεί το περιτύλιγμα νέου πακέτου μέτρων, με άμεση επικαιρότητα το ασφαλιστικό - λαιμητόμο".

Αναφερόμενη η Αλ. Παπαρήγα στα τοπικά προβλήματα τόνισε:

"Χρόνια τώρα οι κάτοικοι της Ξάνθης, της Ροδόπης και του Εβρου ακούνε υποσχέσεις και μεγάλα λόγια, συνήθως τις παραμονές εκλογών, ή όταν ένα κυβερνητικό κλιμάκιο κάνει περιοδεία. Ολα αποδείχτηκαν ψέματα. Δεν αποτελεί παρηγοριά ότι ανάλογα φαινόμενα έχουμε σε όλους τους νομούς και τις περιφέρειες της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση χρωστά πολλά στην περιοχή, πρέπει να παλέψετε και να τα διεκδικήσετε. Οπως σοφά λέει ο λαός μας "αν δεν κλάψει το παιδί η μάνα δε θα το θηλάσει". Ισχύει εδώ και διαφορετικά το ζήτημα, γιατί η κυβέρνηση είναι η μάνα μόνο των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, των αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των τραπεζιτών. Ευαισθητοποιείται κυρίως όταν αυτοί την τραβάνε από το μανίκι και όχι όταν φωνάζει και διαμαρτύρεται ο λαός.

Τα χωριά της Ξάνθης υποφέρουν διπλά και τριπλά, όπως και η πόλη, από τη μεγάλη ανεργία. Τα μεγάλα έργα που υποσχέθηκε, είτε αφορούν την Εγνατία είτε αγωγούς και λιμάνια, δεν πρόκειται να δώσουν ψωμί στους κατοίκους της περιοχής. Ελάχιστοι θα επωφεληθούν. Χώρια που τα έργα στέκονται στον αέρα γιατί η ΕΕ κόβει ορισμένα. Το κυριότερο είναι ότι η γενικότερη περιοχή ανήκει, με τη συγκατάθεση και της ελληνικής κυβέρνησης, στη ζώνη του αμερικάνικου ενδιαφέροντος. Τα διακρατικά έργα τροποποιούνται ανάλογα με το τι θέλουν οι ΗΠΑ. Ετσι, η θρυλική Εγνατία χλομιάζει μπροστά στην Παραεγνατία, και οι θρυλικοί αγωγοί μετακινούνται, ή υποβαθμίζονται. Αυτή την περίοδο η Βαλκανική δοκιμάζεται από ένα νέο κύκλο επεμβάσεων, τις αποσταθεροποιητικές προσπάθειες των ΗΠΑ, που θέλουν - μετά το Ντέιτον - να ελέγξουν άμεσα και πιο σίγουρα τις εσωτερικές εξελίξεις της Βουλγαρίας, της Σερβίας κλπ. Τα μεγάλα λόγια για τα Δυτικοευρωπαϊκά Δίκτυα δε θωρακίζουν καθόλου την περιοχή, αντίθετα αυτά - με το δοσμένο πλαίσιο - γίνονται μοχλοί απίστευτων πιέσεων, κερδοσκοπίας και αποσταθεροποίησης.

Για τους κατοίκους της περιοχής μένει τι και πώς θα αναπτυχθεί με βάση τις εγχώριες δυνατότητες, με άξονα δημόσιες επενδύσεις.

Οι λαοί της Βαλκανικής και οι παραμεθόριοι ελληνικοί νομοί δεν μπορεί να περιμένουν τίποτε από τη δράση των επιχειρηματιών, που κοιτάνε τα κέρδη τους και όχι βέβαια τους συμπατριώτες και τους άλλους λαούς.

Η ελληνική κυβέρνηση και όλα τα κόμματα έχουν επανειλημμένα διακηρύξει την ανάγκη για ειδικά αναπτυξιακά προγράμματα στην περιοχή, μέτρα που θα θωρακίσουν τους Ελληνες κατοίκους, ανεξάρτητα από θρησκεία, γλώσσα και καταγωγή, να ζήσουν ειρηνικά και αρμονικά. Εμείς προσθέτουμε ότι ο δεσμός βρίσκεται στο γεγονός ότι όλοι είναι Ελληνες πολίτες, αλλά και ταξικά αδέλφια, αφού, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, βράζουν στο ίδιο ζουμί της λιτότητας, της φτώχειας, της κακής κατάστασης της αγροτικής οικονομίας, της παιδείας, της υγείας.

Δε φτάνουν οι διακηρύξεις περί ισονομίας και ισοπολιτείας, γιατί αυτές δεν υλοποιούνται στο έδαφος της μη ανάπτυξης της περιοχής. Αλλά - ας το πούμε καθαρά - δεν επαρκεί ούτε και η ανάπτυξη. Απαιτούνται ειδικά μέτρα και συμπεριφορές, που καλλιεργούν το κλίμα της αδελφικής συμβίωσης, το θωρακίζουν από εκείνους που ενδιαφέρονται να υπάρχει απόσταση, όξυνση και αντιπαράθεση.

Να παρθούν γενναία μέτρα, εδώ, τοπικά, στα χωριά της Ξάνθης, που κατοικούνται από τη μουσουλμανική μειονότητα, και γενικότερα μέτρα για όλη τη μουσουλμανική μειονότητα στον τομέα της παιδείας, καθώς η κατάσταση στα σχολεία και το πρόγραμμα είναι πολύ άσχημη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών. Δε χρειάζονται έργα βιτρίνας (που και αυτά κυρίως εξαγγέλλονται), αλλά έργα ουσίας, χρήσιμα για τους κατοίκους, που βελτιώνουν τη ζωή τους.

Χρειάζεται αποφασιστική στάση στην καταδίκη των εθνικιστικών κύκλων, που αντικειμενικά συμπληρώνουν τη σοβινιστική δράση της τουρκικής κυβέρνησης και των υπηρεσιών της στην περιοχή, όπως δε χρειάζεται να υποτιμηθεί η δράση διάφορων υπηρεσιών και οργανώσεων που κινούνται στη Βαλκανική και διατυπώνουν κατά καιρούς εκθέσεις ή παρεμβαίνουν για να υποδαυλίζουν διαφορές, να οξύνουν μειονοτικά ή να προβάλλουν ανύπαρκτα μειονοτικά προβλήματα.

Η ευθύνη στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν μπορεί να εναποτεθεί μόνο στα κρατικά όργανα και τις υπηρεσίες, είναι υπόθεση του ίδιου του λαού, των οργανώσεών του, αλλά και της Εκκλησίας, όλων των θρησκευτικών λειτουργών όλων των δογμάτων, που δεν έχουν δικαίωμα να μπερδεύουν την πολιτική με το δόγμα".