Μονομιάς καταρρέουν τα όσα μεγαλόστομα δήλωναν και συνεχίζουν να λένε όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν τούτο τον τόπο. Στη Θράκη η ισονομία και η ισοπολιτεία ακόμα δε βρήκε έκφραση στους ανθρώπους της μειονότητας. Οι διακρίσεις και τα προβλήματα παραμένουν, όσο και αν κάποιοι θέλουν σκόπιμα να μην τα βλέπουν.

Οι μουσουλμάνοι της Ξάνθης για άλλη μία φορά μίλησαν χτες και είπαν ξεκάθαρα ότι η πολιτεία δε νοιάζεται για αυτούς, θέλει να τους κρατά αμόρφωτους και να τους "αρμέγει" όπως όλο το λαό, χωρίς να τους επιστρέφει όσα τους οφείλει. Ακόμη και οι τελευταίες υποσχέσεις για την αντιμετώπιση των οξύτατων προβλημάτων που δημιουργήθηκαν ή ήρθαν στην επιφάνεια με τις πρόσφατες πλημμύρες, δυστυχώς μέχρι στιγμής αποδεικνύονται υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Αλλά και αυτά που τέθηκαν ως προτεραιότητες από την κυβέρνηση δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες του τόπου και των κατοίκων.

Χτες η Αλ. Παπαρήγα επισκέφθηκε έξι χωριά της Ορεινής Ξάνθης που επλήγησαν από την πλημμύρα, ενώ προηγουμένως πέρασε από τα Κιμμέρια, το χωριό όπου πρόσφατα ξέσπασε διαμάχη μεταξύ των μουσουλμάνων και της πολιτείας με αφορμή το σταμάτημα των εργασιών στο Τζαμί.

Ολη η περιοδεία ήταν μία καταγγελία. Μα ταυτόχρονα έδειξε καθαρά ότι η μουσουλμανική μειονότητα βλέπει στο ΚΚΕ τον σταθερό φίλο, συμπαραστάτη και συνεπή αγωνιστή για τη λύση των προβλημάτων της. Φάνηκε από την υποδοχή που επιφύλαξαν σε κάθε χωριό. Από την ειλικρίνεια και την άνεση που ανοίχτηκαν και μίλησαν για τα προβλήματά τους. Μα κυρίως από την απαίτησή τους να συνεχίσει το ΚΚΕ να παλεύει για να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο.

Στα χωριά Μύκη, Γλαύκη, Αμμώνιο και Εχίνο οι κάτοικοι ακόμα δεν έχουν ορθοπατήσει από το χτύπημα. Δεν πήραν όλοι τις 200.000 δρχ. που έταξε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των πρώτων αναγκών. Οι δρόμοι ακόμη δεν καθαρίστηκαν από τις λάσπες και τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης - όπου αυτά υπήρχαν - ακόμα δεν αποκαταστάθηκαν. Οι μικροκαταστηματάρχες ακόμα περιμένουν και προσμένουν το 30% επιχορήγηση για να ξαναστήσουν από την αρχή τη στέγη τους. Ομως όλα αυτά δεν τους απασχολούν τόσο όσο το ξεμπάζωμα των χωραφιών τους.

"Για μας εργοστάσια είναι τα χωράφια μας. Αυτά μας δίνουν και ζούμε. Γι' αυτό επιτέλους πρέπει η Νομαρχία να στείλει μηχανήματα για να τα καθαρίσουμε από τις πέτρες και τα μπάζα, να ρίξουμε χώμα και να τα καλλιεργήσουμε". Αυτά τα λόγια του Ιχτάρ Φουλουσί δείχνουν και το μέγεθος της αγωνίας των κατοίκων.

Τα περισσότερα χωριά της ορεινής Ξάνθης είναι καπνοχώρια. Οι ποσοστώσεις ελάχιστες. Αλλος έχει 300 κιλά και άλλος 500. "Πώς να ζήσεις με δύο, πέντε ή οκτώ στρέμματα χωράφι", ρωτά ο Ισμαήλ Μπαοτί Χουσεϊν στη συζήτηση που αναπτύχθηκε στο μεγάλο καφενείο του Εχίνου. Εκεί τέθηκαν και άλλα ζητήματα, όπως το πρόβλημα με το σφαγείο που πρέπει να κλείσει, επειδή δεν τηρεί τις προϋποθέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ομως λόγω θρησκείας απαγορεύεται για αυτούς να σφάζουν τα χοιρινά μαζί με άλλα ζώα και αυτό αποτελεί πρόβλημα. Πιο επιτακτικά μπήκε στη συζήτηση το θέμα του σχολείου. Που εδώ και δύο χρόνια, ενώ όπως είπαν έχουν άδεια, δεν τους επιτρέπουν να το χτίσουν και να διδάσκουν στα παιδιά τους έστω το κοράνι, ενώ το Δασαρχείο για να τους διώξει από τη μικρή γη που έχουν και καλλιεργούν, τους επιβάλλει πρόστιμα για παράνομη βοσκή και ουσιαστικά τους καταστρέφει οικονομικά.

Στο Αμμώνιο ο Μεχμέτ Καλετζή μίλησε στην καρδιά όλων. "Η αρχή και το τέλος της Ελλάδας είναι εδώ. Η περιοχή αυτή είναι ελληνική, όμως το ίδιο το κράτος με τις πράξεις του υποδηλώνει ότι δεν είναι. Δεν έχουν το δικαίωμα να λένε σε μας που γεννηθήκαμε φύλακες των συνόρων, ότι είμαστε εξτρεμιστές όταν διεκδικούμε το δίκιο μας".

Σε κάθε χωριό η Αλ. Παπαρήγα τόνιζε ότι πρέπει να γίνουν χρήσιμα έργα. Για την προστασία της κτηνοτροφίας, της αγροτικής παραγωγής. Να στηριχτεί η βιοτεχνία, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για να βρει ο κόσμος δουλιά και να μη μεταναστεύει για να βγάλει μεροκάματο. Αυτά θα δώσουν δουλιά και όχι το φυσικό αέριο, οι αγωγοί πετρελαίου και οι δρόμοι. Από αυτά θα κερδίσουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, το κεφάλαιο.

Τέλος, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε πως το ΚΚΕ θα κάνει και πάλι - αυτή τη φορά πιο ολοκληρωμένα - παρέμβαση για όλα τα θέματα που αφορούν το νομό και την ανάπτυξη της Ξάνθης. Για τις επιπτώσεις από τις πλημμύρες και τα έργα που επείγει να γίνουν για την εκπαίδευση της μουσουλμανικής μειονότητας και τις άδικες διώξεις.

"Καλωσορίζουμε τη φίλη μας Αλέκα". Εκατοντάδες κάτοικοι των Κιμμερίων υποδέχτηκαν το κλιμάκιο του ΚΚΕ και την Αλ. Παπαρήγα. Σε χρόνο ρεκόρ έστησαν μία μεγάλη συγκέντρωση εκεί έξω από το εργοστάσιο που χρησιμοποιούν για τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, αφού στο τζαμί δεν επιτρέπεται ούτε να πλησιάσουν μετά την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου.

"Είχαμε τζαμί και θέλαμε να το μεγαλώσουμε. Μας έδωσε άδεια η Πολεοδομία να σηκώσουμε μιναρέ 18 μέτρων και όταν διαπίστωσαν ότι θα είναι πιο ψηλό από το καμπαναριό μάς σταμάτησαν. Τώρα μας απαγορεύουν και να πλησιάσουμε. Αυτό είναι καταπάτηση των θρησκευτικών μας δικαιωμάτων", λέει ο πρόεδρος της Κοινότητας Χ. Μπανιάκ.

Στα Κιμμέρια επισημάνθηκε ο κίνδυνος ασθενειών από το απαρχαιωμένο δίκτυο ύδρευσης. "Μετά τις πλημμύρες ακόμη πίνουμε νερό από το ποτάμι", είπαν.

Και εδώ εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά περίμεναν την Αλ. Παπαρήγα στους δρόμους και τις δύο πλατείες. Με λουλούδια στα χέρια, θερμές χειραψίες και αγκαλιές υποδέχτηκαν το κλιμάκιο του Κόμματος. Ηταν οι δικοί τους άνθρωποι που ήρθαν και έτσι τους δέχτηκαν.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τηρώντας προηγούμενη υπόσχεσή της, πήγε στον Κένταυρο για τη γιορτή τους, το Μπαϊράμι. Περπάτησε σχεδόν σε όλο τον χωριό και κάτω από την κοινή απαίτηση μίλησε στη μεγαλύτερη συγκέντρωση που έγινε ποτέ στην Ξάνθη. Μίλησε για την ειρήνη, την αδελφοσύνη και τη φιλία των λαών. Ξεκαθάρισε ότι οι θρησκευτικές διαφορές και κάθε διαφορά πρέπει να ενώνει τους λαούς και όλοι μαζί ως αδέλφια να παλεύουν για τη λύση των προβλημάτων. Γιατί τίποτε δε χαρίζεται. Αντίθετα όλα κερδίζονται μέσα από συνεχή πάλη. Τα χειροκροτήματα έπεφταν βροχή. Η αγάπη του κόσμου εκφράστηκε σχεδόν σε κάθε βήμα. Οι γυναίκες έσφιγγαν τα χέρια και τα παιδιά χαμογελούσαν. Οταν η Αλ. Παπαρήγα είπε ότι πρέπει να παλέψουν για τη μόρφωση των νέων, ώστε από καλύτερες θέσεις και οι ίδιοι να παλέψουν αύριο, τα παιδιά συμφώνησαν. Και το μέλλον διαγράφεται φωτεινό και αισιόδοξο αν δεις καθαρά μέσα από τα μάτια των παιδιών.

Αννα ΑΝΑΝΙΑΔΟΥ