Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Γεωργίας έχουν, πάρα πολλές φορές, ισχυριστεί ότι οι Θεσσαλοί αγρότες έχουν υψηλό εισόδημα και τα περνούν πολύ καλά. Επομένως - λένε - δε δικαιολογούνται να βγαίνουν κάθε χρόνο με τα τρακτέρ στους δρόμους, ζητώντας συνεχώς κι άλλα από το κράτος. Και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, είτε οι Θεσσαλοί αγρότες είναι αχόρταγοι, ή κινητοποιούνται για την εξυπηρέτηση πολιτικών και κομματικών στόχων, είναι, δηλαδή, υποκινούμενοι. Γι' αυτό και αντιμετωπίζονται, αντί με το διάλογο που θα οδηγούσε στην ικανοποίηση των αιτημάτων τους, με τα ΜΑΤ που προκαλούν δολιοφθορές στα τρακτέρ και τα αγροτοδικεία που δικάζουν και καταδικάζουν αβέρτα, χιλιάδες αγωνιστές της αγροτιάς.

Κατ' αρχάς και οι Θεσσαλοί, όπως όλοι οι αγρότες της χώρας μας, χρόνο με το χρόνο χάνουν από το εισόδημά τους - τη μείωση του αγροτικού εισοδήματος δείχνουν και τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της ΕΕ - εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής που εφαρμόζεται, ιδιαίτερα τα 7 τελευταία χρόνια. Ολοι παραδέχονται, πλέον, ότι η πολιτική της ΕΕ, που επιβάλλει περιορισμούς στις αγροτικές καλλιέργειες, ποσοστώσεις στην παραγωγή, πρόστιμα συνυπευθυνότητας κι άλλα μέτρα, μειώνει δραστικά το αγροτικό εισόδημα. Το ίδιο και η ανεξέλεγκτη αύξηση στα γεωργικά μέσα και εφόδια, το ίδιο και η τοκογλυφική πολιτική της Αγροτικής Τράπεζας με τα υπέρογκα επιτόκια δανεισμού, τους τόκους υπερημερίας και τα πανωτόκια.

Και για να πειστεί οποιοσδήποτε για "του λόγου το αληθές" δεν έχει παρά να δει τις φουσκωμένες καρτέλες χρεών των αγροτών στην Τράπεζα και να μετρήσει τους ξεριζωμένους από τα χωράφια ξωμάχους, που παίρνουν το δρόμο για τη μετανάστευση στη Γερμανία και άλλες χώρες.

Βεβαίως, την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική αγροτιά τη γνωρίζουν καλά και ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Γεωργίας. Οι κατηγορίες και οι συκοφαντίες τους εναντίον των Θεσσαλών αγροτών αποσκοπούν στο να απομονώσουν το αγροτικό κίνημα της Θεσσαλίας από τους άλλους αγρότες της χώρας και να στρέψουν τους άλλους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φτωχούς των πόλεων εναντίον της δήθεν ευημερούσας θεσσαλικής αγροτιάς.

Υπάρχουν, όμως, κάποιοι "καλοπροαίρετοι", αλλά μη γνωρίζοντες, που πιστεύουν ότι πραγματικά στη Θεσσαλία οι αγρότες είναι πλούσιοι, αλλά "γκρινιάρηδες" κι αχόρταγοι, αν όχι υποκινούμενοι στις κινητοποιήσεις τους. Απευθυνθήκαμε, λοιπόν, σ' ένα Θεσσαλό αγρότη για να μας πει τι σοδεύει και τι κερδίζει.

Ο Νίκος Ζαμπούκας είναι ένας νέος σε ηλικία αγρότης από τη Χαρά της Λάρισας. Καλλιεργεί, μαζί με τον πατέρα του, 185 στρέμματα: Απ' αυτά μόνο τα 15 είναι νοικιασμένα. Θεωρείται ένας από τους μεσαίους, αν όχι από τους μεγάλους, αγρότες της Θεσσαλίας, αν ληφθεί υπόψη ότι ο μέσος αγροτικός κλήρος στην περιοχή δεν ξεπερνάει τα 40-45 στρέμματα.

Ασχολείται με πολλές καλλιέργειες και θα μπορούσε να είναι πραγματικά ένας πλούσιος αγρότης, αφού και αρκετή περιουσία έχει και κατά τον καλύτερο τρόπο την αξιοποιεί.

Του ζητήσαμε, λοιπόν, να μας λογαριάσει, με λεπτομέρειες, τι ξοδεύει, τι σοδεύει και τι του μένει.

"Καλλιεργώ - μας λέει - μαζί με τον πατέρα μου 185 στρέμματα. Είχα 30 στρέμματα βαμβάκι, 13 στρέμματα τεύτλα, 25 στρέμματα βίκο (τα 15 νοικιασμένα), 8 στρέμματα κριθάρι και 99 στρέμματα σκληρό σιτάρι. Εκανα τον τελικό λογαριασμό και βρίσκω: Σόδεψα, συνολικά 6.000.000 δραχμές περίπου. Τα έξοδα έφτασαν στα 3.700.000 δρχ περίπου. Μου έμειναν - θα μου μείνουν να πω καλύτερα γιατί ακόμα δεν τιμωρήθηκα όλα τα λεφτά για το βαμβάκι, ενώ σχεδόν όλο το στάρι το έχω απούλητο - περίπου 2.300.000 δρχ. καθαρό χρονιάτικο εισόδημα. Αυτά είναι τα κέρδη μου. Να σκεφτείς, όμως, ότι εγώ έχω αρκετά στρέμματα, έχω τη δυνατότητα ακόμα να πληρώνω "ντούκου" για την αγορά των μέσων και εφοδίων και γλιτώνω πολλά, σε σχέση με άλλους που δανείζονται από την τράπεζα και τα πληρώνουν πιο ακριβά και είμαι και καλά οργανωμένος και να έχεις υπόψη σου ότι δουλεύουμε συνεχώς επί 9 και παραπάνω μήνες 4 άτομα της οικογένειας για ένα εισόδημα 2.300.000 δρχ.".

Του ζητήσαμε να γίνει πιο αναλυτικός στα έσοδα και στα έξοδα, λέγοντάς του ότι υπάρχουν "πολλοί άπιστοι Θωμάδες".

Κι άρχισε αναλυτικό λογαριασμό, κοιτώντας στα τιμολόγια.

"Απ' τα 30 στρέμματα με βαμβάκι πήρα 10 τόνους περίπου. Πούλησα σε τιμή 264 και 245 δρχ. το κιλό και πληρώθηκα καθαρά - αν βγάλεις και το 3% κρατήσεις για τον ΕΛΓΑ - 2.500.000 δρχ. Να σου δείξω τώρα και τα έξοδα γι' αυτά τα 30 στρέμματα με βαμβάκι: Οργωμα 150.000,σπόρος 150.000,σπαρτικά 50.000,σκαλίσματα 50.000,φυτοφάρμακα 200.000,λιπάσματα 200.000,πότισμα με ρεύμα 300.000,συλλεκτικά και μεταφορικά 200.000 δρχ. Σύνολο εξόδων 1.300.000 δρχ. Απ' το βαμβάκι μου έμειναν 1.200.000 δρχ. στην τσέπη.

Πάμε τώρα στα τεύτλα. Απ' τα 13 στρέμματα έβγαλα 85 τόνους περίπου και πληρώθηκα 1.000.000 δρχ. περίπου.

Τα έξοδα: Οργωμα 50.000,σπόρος και σπαρτικά 50.000,φυτοφάρμακα 60.000,λιπάσματα 60.000,σκάλισμα 120.000 (είναι πολύ ακριβά τα μεροκάματα για τα τεύτλα, γιατί τα σκαλίζουν και τ' αρδεύουν κιόλας), πότισμα 180.000,συλλεκτικά 180.000.Σύνολο εξόδων 700.000.Βγάλτα από το 1.000.000, μένουν 300.000 δρχ.

Από τα 25 στρέμματα με βίκο έβγαλα 5,5 τόνους περίπου και θα πληρωθώ περίπου 800.000 δρχ. (Ακόμα δε μας έδωσαν τις 55 δρχ. το κιλό επιδότηση). Τα έξοδα: Σπόρος 70.000,καλλιεργητικά 100.000,φυτοφάρμακα 50.000,συλλογή 150.000,νοίκι 300.000.Σύνολο εξόδων 670.000.Στην τσέπη μου 130.000 δρχ.

Από τα 8 στρέμματα με κριθάρι πήρα 3 τόνους περίπου, με το 48 δρχ. το κιλό που το πούλησα, 145.000 δρχ. Τα έξοδα: Σπόρος 10.000,φάρμακα 40.000,συλλογή 20.000.Μου έμειναν απ' το κριθάρι 75.000 δρχ.

Και από τα 99 στρέμματα με σκληρό στάρι έβγαλα 44,5 τόνους (είχα καλή παραγωγή φέτος). Το 'χω απούλητο, αλλά αν υπολογίσουμε ότι το στάρι πουλιέται 41 δρχ. το κιλό, θα σοδέψω 1.500.000 δρχ. περίπου. Τα έξοδα: Σπόρος μαζί με απολυμαντικό 150.000 δρχ.,φυτοφάρμακα 150.000,λιπάσματα 100.000,συλλογή 200.000 δρχ. Σύνολο 600.000 τα έξοδα. Θα μου μείνουν - αν το πουλήσω - 900.000 δρχ.".

Αυτός είναι ο λογαριασμός "με χαρτί και με μολύβι" που μας έκανε ο Νίκος Ζαμπούκας. Ενας από τους "πλούσιους" αγρότες της Θεσσαλίας, που δουλεύει, μαζί με την οικογένειά του, μέρα - νύχτα για την επιβίωση. Διότι ένα οικογενειακό εισόδημα 2.300.000 δρχ. το χρόνο μόνο για επιβίωση φτάνει και αν.

Το ερώτημα, βεβαίως, είναι πώς επιβιώνει η μεγάλη πλειοψηφία των Θεσσαλών αγροτών με 20 έως 50 στρέμματα. Η ψυχή τους το ξέρει. Γι' αυτό και βγαίνουν στους δρόμους με τα τρακτέρ. Γιατί αν δε βγουν, θ' αναγκαστούν να πάνε όλοι στη Γερμανία για να πλένουν, νύχτα - μέρα, πιάτα. Κι αν βρουν και εκεί δουλιά...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ