Τη Δευτέρα το πρωί, όταν οι αγρότες αποχωρούσαν από την Εθνική οδό, κανένας δε φανταζόταν ότι το ερώτημα που θα διατυπωνόταν με πρωτοφανή ένταση, από το ίδιο κιόλας βράδυ, θα ήταν το "πέφτει ή δεν πέφτει ο Σημίτης;"! Κανείς δε φανταζόταν ότι μερικά μερόνυχτα αργότερα, η Αθήνα θα ήταν "μπλοκαρισμένη", όχι από μαθητές ή από απεργούς ή από συνταξιούχους, αλλά από δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων, κάθε ηλικίας, που βγήκαν στους δρόμους για ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής, φωνάζοντας "Σημίτη - προδότη - καταδότη" και "Σημίτη - σπυριάρη - μαρτυριάρη"!

Η υπόθεση Οτσαλάν αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για την έκρηξη μιας λαϊκής οργής που δεν έχει οδηγήσει σε ταραχή μόνο το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, αλλά και σε αμηχανία το πολιτικό σύστημα της άρχουσας τάξης, συνολικά. "Μπορεί να σταθεί, λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση;".

Οι ψύχραιμοι των διαδρόμων της εξουσίας, απαντούν ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, ότι ο ανασχηματισμός μπορεί να επιβεβαίωσε τόσο την "ανικανότητα του ανδρός" (!), όσο και τη δυσκολία να βρει στηρίγματα σε αυτή τη δύσκολη ώρα (σσ: τα "όχι" που εισέπραξε ο Κ. Σημίτης τις ώρες που αναζητούσε "νέο" κυβερνητικό σχήμα), απευθυνόμενος σε πρωτοκλασάτους της κυβέρνησης, ήταν απανωτά), αλλά...

Και το "αλλά" έχει να κάνει με την άποψη, ότι: "αν" ο χρόνος λειτουργήσει εκτονωτικά και παρθούν πρωτοβουλίες (;) , "αν" δοθεί εικόνα "επιτυχίας" σε κάποιες... διεθνείς κυβερνητικές πρωτοβουλίες υπέρ Οτσάλαν, "αν" κερδηθεί χρόνος ώστε να μοιραστεί και κανένα "ψίχουλο" προς τους εργαζόμενους, "αν" επιτευχθεί μια στοιχειώδης συμφωνία μέσα στο ΠΑΣΟΚ στη βάση τού "στηρίζουμε τον Σημίτη, γιατί αλλιώς χάνουμε όλοι", τότε, λένε ορισμένοι, "το πράγμα θα ξεχαστεί". (σσ: Ως γνωστόν μερικοί θεωρούν την "αμνησία" ταλέντο)... Είναι εκείνοι που με τον ανασχηματισμό έκαναν ένα βήμα μπροστά και θέλουν ένα διάστημα για να προλάβουν να το εξαργυρώσουν στο χρηματιστήριο των προσωπικών τους φιλοδοξιών.

Αυτή η εκδοχή δεν είναι, όμως, καθόλου καθησυχαστική για κάποιους άλλους. Πρόκειται για την κατηγόρια εκείνων των υψηλόβαθμων κυβερνητικών αξιωματούχων, της "εκσυγχρονιστικής" πτέρυγας κυρίως, που όποιον δημοσιογράφο συναντούν από τη σύλληψη Οτσαλάν και εντεύθεν, στο ερώτημα "και τι γίνεται τώρα", έχουν μια μόνιμη απάντηση: "Πάμε για φούντο"! Ορισμένοι, δε, από αυτούς, συνιστούν στους γραμματείς τους να μη μεταφέρουν όλα τα πράγματα από το παλιό γραφείο τους στο νέο υπουργείο που τους ανατέθηκε με τον ανασχηματισμό, "γιατί σε 20 μέρες θα έχουμε εξελίξεις"... Κάπου μεταξύ των δυο ακραίων σημείων, υπάρχει και ο πάντα... ισορροπημένος "μεσαίος χώρος" των εκτιμήσεων. "Απειλείται η κυβέρνηση;", ρωτούσαμε προχτές κορυφαίο παράγοντα της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. "Αν απαντήσω "ναι" θα ήταν τόσο επιπόλαιο, όσο και αν απαντούσα "όχι"", ήταν η απόκριση... Αυτή η εκδοχή, που αν μεταφραστεί σημαίνει "κανείς δεν ξέρει - βλέποντας και κάνοντας", βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην αλήθεια.

Την ίδια ώρα, οι ενασχολούμενοι με τη διασφάλιση των γενικότερων συμφερόντων του συστήματος έχουν αρχίσει τις "παραινέσεις". Ο ΣΕΒ, οι εφημερίδες τους, παράσχουν "ιδέες".

Η μια πλευρά λέει ότι "εντάξει, ο Σημίτης "κάηκε", αλλά πρέπει να παραμείνει μέχρι να ολοκληρωθεί η υπόθεση της ΟΝΕ"...

Η άλλη, διαισθανόμενη ότι έτσι μπορεί να είναι μεγαλύτεροι οι κίνδυνοι, προτείνει τη... σωτηρία μιας "διακομματικής κυβέρνησης", με πρωθυπουργό τον Σημίτη και αξιωματούχους τους "άριστους" των κομμάτων...

Η τρίτη, που στερείται τον "ενθουσιασμό" των προηγούμενων, αλλά προτάσσει τη "σοφία" τού... "σπεύδε βραδέως", υποστηρίζει ότι οι διαχειριστές των κοινών πρέπει να κάνουν ότι δεν ακούν, να συνεχίσουν τη "δουλιά" τους και στο μεταξύ, λένε, το σύστημα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του, χωρίς να βρίσκεται με την "πλάτη στον τοίχο". Αλλωστε, συμπληρώνουν, πέραν της θέσης του ΚΚΕ, βλέπετε κανέναν που να θέλει πραγματικά να γίνουν εκλογές;

Το ερώτημα όμως παραμένει. Τι θα γίνει στο ΠΑΣΟΚ; Μερικές, δε, Νομαρχιακές το ρωτούν διαφορετικά, με επιστολές τους προς τη Χαρ. Τρικούπη. "Πέστε μας κύριοι - λένε σε μέλη του ΕΓ - πώς θα πάμε σε εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, με τον Σημίτη πρωθυπουργό, σε περίπτωση εκτέλεσης του Οτσαλάν;", αναφέρουν ένιοι εκ των ερωτώντων! Σενάρια επί σεναρίων, λοιπόν...

- Κάποιες φήμες μιλούν για "ανεξαρτητοποίηση" ενός αριθμού βουλευτών που δε θα δημιουργεί πρόβλημα δεδηλωμένης στην κυβέρνηση (σσ: να μια "χρυσή" ευκαιρία για τον Κ. Σημίτη να πάει σε εκλογές μιλώντας για... "αποστασία").- Κάποιες άλλες μιλούν για εξελίξεις εντός του Συνεδρίου, εφόσον αυτό γίνει τελικά και δεν αναβληθεί, όπως διέρρεαν προχτές βράδυ "κύκλοι" του Μαξίμου. Ερώτημα: Ποια η στάση του Τσοχατζόπουλου σε ένα συνέδριο που θα κινείται είτε προς την κατεύθυνση του "μπαλώματος" της κατάστασης, είτε προς την κατεύθυνση μιας "λύσης για τη διάσωση" του κόμματος; Και ποια κατεύθυνση είναι αυτή που ανταποκρίνεται στο ήδη υποβληθέν αίτημα για "εξαγνισμό" του ΠΑΣΟΚ μέσα από το Συνέδριο, ώστε να σωθεί ο βασικός κορμός της"Κεντροαριστεράς";

- Υπάρχει, βέβαια και η περίπτωση να "φύγει" ο Κ. Σημίτης ή να τον... "φύγουν" από την αρχηγία. Το πρώτο έχει μικρές πιθανότητες, δεδομένων και των συσχετισμών σε ΚΟ και ΚΕ. Αν δεχτούμε ότι το δεύτερο έχει περισσότερες, τα... υποερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλαπλάσια: Πότε θα τον αμφισβητήσουν, πριν το Συνέδριο, ενόψει ευρωεκλογών, αλλά και ποιος θα μπει μπροστά; Επίσης (προσοχή εδώ), όποιος μπει μπροστά θα είναι πολιτικό πρόσωπο; Πάντως, ορισμένοι λένε ότι όσοι αναμείχτηκαν στην υπόθεση Οτσαλάν και "έχουν χαρτιά κατά του Σημίτη για τη στάση του" - άρα θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον του - τώρα που άρχισε ανακριτική έρευνα για τους εμπλεκόμενους με το θέμα, δε θα ήθελαν να μείνουν έχοντας στα χέρια "χαρτιά που θα καίνε έναν... τέως πρωθυπουργό".

Είναι προφανές πως το μέγεθος της ρευστότητας της πολιτικής κατάστασης είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, σε όσους αρέσκονται να θέτουν ερωτήματα, να το πράττουν, διασκεδάζοντας με τους άλλους που μιλούν επί ώρες, νομίζοντας ότι απαντούν...

Ν. Μπ.