Σήμα κινδύνου για τη λειτουργία του Ναυστάθμου Σαλαμίνας εκπέμπουν οι εργαζόμενοι σε αυτόν. Ο κίνδυνος προέρχεται από τη διαρκή μείωση του εργατοτεχνικού προσωπικού, την παράλληλη περικοπή των υπερωριών αυτών που εργάζονται και την έμμεση ιδιωτικοποίηση του Ναυστάθμου με την ανάθεση όλο και περισσότερων εργασιών σε ιδιώτες εργολάβους, που με πολλαπλάσια χρήματα προσφέρουν κατώτερα αποτελέσματα. Η κατάσταση αυτή οδηγεί στη διαρκή συρρίκνωση και υπολειτουργία του Ναυστάθμου, με σοβαρές συνέπειες στην επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στόλου.

Συνέπεια της σημερινής κατάστασης είναι να υπάρχουν πολλές περιπτώσεις πολεμικών πλοίων που "βγήκαν εκτός",επειδή δε στάθηκε δυνατόν να γίνουν οι απαιτούμενες εργασίας και επισκευές. Γεγονός με επιπτώσεις που μπορεί να αποδειχθούν τραγικές για την ίδια την επιχειρησιακή ετοιμότητα μονάδων του Στόλου.

Οπως είναι γνωστό, ο Ναύσταθμος της Σαλαμίνας, με όλες τις εγκαταστάσεις που τον περιβάλλουν στην ευρύτερη περιοχή, αποτελεί εκτός από ναυτικήκαι μια μεγάλη ναυπηγοεπισκευαστική βάση, που καλύπτει τις ανάγκες σε συντήρηση και επισκευές των δεκάδων πλοίων και υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού,ενώ τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται με επιτυχία και τα προγράμματα εκσυγχρονισμού - ανακατασκευής των παλιών υποβρυχίων.Οι εργασίες εκτελούνται από πολιτικό προσωπικό με ειδικότητες όπως εφαρμοστές, τορναδόροι, συγκολλητές, ηλεκτρονικοί, ηλεκτρολόγοι, λεβητοποιοί, υφαλοχρωματιστές και άλλοι που υπάγονται στο Πολεμικό Ναυτικό.

Το πρόβλημα έχει αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια, καθώς σταμάτησαν να γίνονται νέοι διορισμοί προσωπικού και το ποτήρι ξεχείλισε με τις περικοπές των υπερωριών, αρχής γενομένης από το τέλος του 1998, που φέτος παίρνουν δραματικές διαστάσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι για το 1998 προβλεπόταν στον προϋπολογισμό για υπερωρίες όλου του πολιτικού προσωπικού των Ναυστάθμων του Πολεμικού Ναυτικού (περίπου 1.200 εργαζόμενοι) το ποσόν των 3,7 δισ. Τελικά, (το 1998) δόθηκαν περίπου 2,3 δισ., ποσό που για το 1999 συρρικνώνεται - σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον προϋπολογισμό - στο 1,5 δισ. δρχ. Και μη νομίζει κανείς ότι με τις υπερωρίες οι εργαζόμενοι γίνονταν υψηλόμισθοι. Οι καθαρές μηνιαίες αποδοχές ενός τεχνίτη τορναδόρου με 36 χρόνια υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών, ήταν περίπου 400 χιλιάδες δραχμές, χωρίς τις υπερωρίες γίνονται 226 χιλιάδες δραχμές, σύμφωνα με το ατομικό φύλλο ανάλυσης αποδοχών συγκεκριμένου εργαζόμενου.

Η μείωση αυτή του προσωπικού και της παρεχόμενης εργασίας με τη μείωση των υπερωριών των εναπομεινάντων εργαζομένων, εκδηλώνεται μια περίοδο που οι ανάγκες του Στόλου σε τεχνική υποστήριξη έχουν πολλαπλασιαστεί. Να πούμε μόνο ότι την τελευταία δεκαετία το προσωπικό έχει μειωθεί στο μισό και τα πλοία έχουν διπλασιαστεί, οπότε για την κάλυψη των αναγκών των πλοίων, χρειάζεται οι εργαζόμενοι να εργάζονται όλες τις μέρες, τα Σαββατοκύριακα και τις νύχτες, πράγμα όμως που εμποδίζεται με την περικοπή των υπερωριών..

Οι εργαζόμενοι, τονίζει ο Μιχάλης Φαρμάκης,μέλος του ΔΣ του σωματείου των εργαζομένων στο ΠΝ, βρίσκονται σε τραγική κατάσταση, καθώς βλέπουν το μισθό τους να μειώνεται δραματικά και ταυτόχρονα βιώνουν τη συρρίκνωση του Ναυστάθμου με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην επιχειρησιακή ετοιμότητα του Στόλου λόγω της αδυναμίας επισκευής των πλοίων, ενώ από την άλλη συναντάει την αδιαφορία της ηγεσίας του Πολεμικού Ναυτικού και του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.

"Μια λογιστική πράξη, σημειώνει ο ίδιος, δηλαδή αυτή της μείωσης της δαπάνης για υπερωριακή απασχόληση των εργαζομένων στους Ναυστάθμους του ΠΝ, με στόχο δήθεν την εξυγίανση της οικονομίας ενόψει της σύγκλισης για την ΟΝΕ, που επικαλείται η κυβέρνηση, στην πράξη δημιουργεί απόκλιση του στόχου της ετοιμότητας του Πολεμικού μας Στόλου, με επιπτώσεις στην ίδια την εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο".

Οι εργαζόμενοι στο Ναύσταθμο τονίζουν πόσο πονάνε για την υπόθεση που λέγεται "ετοιμότητα των πλοίων" και γι' αυτό κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και καλούν τους αρμόδιους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.Είναι υπερήφανοι για το έργο που προσφέρουν επισκευάζοντας πλοία, ακόμα και εν πλω και στη διάρκεια ασκήσεων ή εξόδου του Στόλου, όπως έγινε στην κρίση των Ιμίων.

Ομως τα γεγονότα και οι εκτιμήσεις επιβεβαιώνονται και μέσα από εσωτερικά έγραφα και σήματα υπηρεσιών του ΠΝ. Σε εμπιστευτικό σήμα της 28/9/98, που αναφέρεται στη μη εκτέλεση συγκεκριμένης εργασίας από προσωπικό μόνιμου εργολάβου στο πρόγραμμα ανακατασκευής των υποβρυχίων NEPTUNE,επισημαίνονται τα εξής: Το κόστος απαιτουμένων εργασιών δεν υπερβαίνει τις 300 εργατοώρες Χ 4.000 δραχμές, δηλαδή 1.200.000 δραχμές, ενώ το κόστος ανάθεσης των εργασιών στο μόνιμο εργολάβο φτάνει στα 5.000.000 δραχμές.

Για άλλη εργασία στο υποβρύχιο ΝΗΡΕΥΣ και για την τήρηση του χρονοδιαγράμματος εργασιών του προγράμματος NEPTUNE, εκτιμάται σε διαφορετικό έγγραφο ότι απαιτείται η άμεση διάθεση 500 ωρών υπερωριακής απασχόλησης, κόστους 2.000.000 δραχμών. Σε αντίθετη περίπτωση επισημαίνεται ότι το χρονοδιάγραμμα θα επιμηκυνθεί κατά σαράντα εργάσιμες ημέρες. Η ίδια εργασία με ανάκληση προσωπικού από τη Γερμανία ανέρχεται σε 385.000 μάρκα (70.000.000 δρχ) περίπου, σύμφωνα με συνημμένη προσφορά. Το δεν κόστος καθυστέρησης ενός μήνα του προγράμματος NEPTUNE ανέρχεται περίπου στα ογδόντα (80) εκατομμύρια δραχμές.

Ο αναντικατάστατος ρόλος των εργαζομένων στο Ναύσταθμο περιγράφεται και σε επιστολή που έστειλε το Δεκέμβρη του 1997, ο υφυπουργός ΑμυναςΔ. Αποστολάκης προς τον υπουργό Εργασίας, με Θέμα τις υπερωρίες, όπου ζητάει την έκδοση εγκριτικής απόφασης για την εκτέλεση των υπερωριών το πρώτο 6μηνο του 1998: "Για να επιτευχθεί η ομαλή λειτουργία των ανωτέρω Υπηρεσιών και κυρίως, για να μπορεί να υλοποιηθεί το επισκευαστικό πρόγραμμα των Πολεμικών Πλοίων, εντός των χρονικών ορίων που έχουν τεθεί, είναι αναγκαίο από το ανωτέρω προσωπικό να εργαστούν υπερωριακά 1.196 άτομα για 299.500 ώρες συνολικά, το Α' εξάμηνο το 1998, ώστε τα πλοία να αποδίδονται το ταχύτερο δυνατό στην ενέργεια. Ο αριθμός των υπερωριών που ζητείται είναι ο μικρότερος δυνατός για την αντιμετώπιση των επιχειρησιακών αναγκών του ΠΝ, λόγω των αυξημένων απαιτήσεων στον επισκευαστικό τομέα των πολεμικών πλοίων, την αύξηση των μονάδων και συστημάτων που απαιτούν τεχνική υποστήριξη, την ανάπτυξη προγραμμάτων εκσυγχρονισμού, παράλληλα με τη σταδιακή μείωση του εξειδικευμένου προσωπικού, το οποίο συνταξιοδοτήθηκε ή για διάφορους λόγους αποχώρησε από την Υπηρεσία χωρίς να αντικατασταθεί".

Η κατάσταση περιγράφεται και σε Ερώτηση προς τους αρμόδιους υπουργούς που είχε καταθέσει τον Ιούνη του 1998 ο βουλευτής του κυβερνητικού κόμματοςΓ. Καψής: "Σήμερα υπηρετούν, ανέφερε, 1.200 εργατοτεχνίτες έναντι 2.200 οργανικών θέσεων και οι ανάγκες καλύπτονται με υπερωρίες. Αλλά το υπουργείο Οικονομικών ενέκρινε μόνον το ποσόν των 500.000.000, ποσό που αντιστοιχεί στο 50% μόνο των δεδουλευμένων ωρών, ενώ αυξήθηκαν αλματωδώς τα κονδύλια για τους ιδιώτες τεχνικούς που καλούνται να καλύψουν τα κενά. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια προσπάθεια συγκεκαλυμμένης ιδιωτικοποίησης του Ναυστάθμου.Πώς είναι δυνατόν να συνεχιστεί και το 1998 η πολιτική του 1997, δηλαδή ενώ ψηφίστηκαν 8 δισ., για τις αμοιβές των εργαζομένων του ΠΝ που καλύπτουν το 95% της εργατικής δύναμης, για το 5% που καλύπτεται από τον ιδιωτικό τομέα ψηφίστηκαν 20 δισ.; ".

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ