Υπήρξε και παραμένει ακαταπόνητος "δουλευτής" του λόγου, ταγμένος στο σολωμικό "Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα". Ενας πνευματικός άνθρωπος που διαθέτει άγρυπνη κοινωνική συνείδηση, τεράστια και πολύπλευρη κουλτούρα και μη επαναπαυόμενη στις "δάφνες" του, διερευνητική δίψα για τη γνώση, το καινούριο, το ωραίο, το αληθινό, το κοινωνικά ωφέλιμο. Ενας πιστός της ρήσης του Ρήγα "Οποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά", γι' αυτό και το, "χωρίς φόβο αλλά με πάθος", δημιούργημά του θα παραμένει διαχρονικό πνευματικό και πολιτιστικό "κληροδότημα". Οι γνωρίζοντες ξέρουν ότι τα παραπάνω αντιστοιχούν απολύτως στον Κώστα Νίτσο.Τον δημιουργό του - μοναδικής, δυστυχώς ανεπανάληπτης αξίας (μορφωτικής, ιδεολογικής, αισθητικής, γλωσσικής, ενημερωτικής για τα πρωτοπόρα και συμβαίνοντα σ' όλο τον κόσμο) - περιοδικού "Θέατρο" και των "Αστερίσκων".Των προλογικών σχολίων του περιοδικού για τα συνήθως κακώς κείμενα και σπανίως καλώς κείμενα του θεάτρου και της πολιτειακής θεατρικής πολιτικής.

Οι πνευματικά και πολιτιστικά διψώντες, οι εραστές της αλήθειας, όλοι οι καλλιτέχνες του θεάτρου (κυρίως οι νεότεροι και μέλλοντες), όλοι οι λάτρεις του, έχουν να κερδίσουν πολλά διαβάζοντας τα βιβλία Κώστας Νίτσος "Αστερίσκοι α'" και "Αστερίσκοι β'",προλογισμένα με ένα εξαίρετο και ακριβοδίκαιο για την προσφορά του Κ. Νίτσου, με το "Θέατρο" και τους "Αστερίσκους", κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου ("Καστανιώτης"). Θα αναφερθούμε στο δεύτερο τόμο του "Θεάτρου", το οποίο από το 1963 κυκλοφορούσε αδιαλείπτως επί πέντε χρόνια, αλλά πάσχοντας από τη χουντική λογοκρισία αναγκάστηκε να σιωπήσει τα επόμενα πέντε. Οι πρώτοι "Αστερίσκοι" του β' τόμου (τεύχος 31, Γενάρης - Φλεβάρης 1973) σηματοδοτούν τη δεύτερη περίοδο του περιοδικού. Το ριψοκίνδυνο "άθλο" του Νίτσου να το ξαναβγάλει και χωρίς ούτε μια σταγόνα νερό στο κρασί του... Τρανότερη απόδειξη τρανή ο δεύτερος "Αστερίσκος" με τίτλο "Πάρεξ ελευθερία και γλώσσα...", ο οποίος, βάλλοντας κατά της χουντικής ασυνάρτητης καθαρευουσιάνικης παράκρουσης, δηλώνει ευθαρσώς ότι η δημοτική παραμένει το γλωσσικό φρόνημα του περιοδικού και υμνεί τους επαναστάτες και πρωτοπόρους δασκάλους του δημοτικισμού. Απόδειξη οι "Αστερίσκοι" των τευχών 32 και 33, που υπερασπιζόμενοι το ιδεολογικό περιεχόμενο και στόχο της μπρεχτικής δραματουργίας, θεωρίας και φόρμας, βάλλουν ενάντια σ' όσους την κακοποιούν, ή από άγνοια ή με το ανιστόρητο ή υποκριτικό ιδεολόγημα ότι "Ο Μπρεχτ ξεπεράστηκε", ο αστερίσκος για τον Νερούδα (τεύχος 34 - 36) και αμέτρητοι άλλοι.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ