"Δίκαιη δίκη"; Τίνος - αυτού που το τουρκικό πρωθυπουργικό γραφείο είχε (επί Τσιλέρ) δώσει μυστικά κονδύλια για να δολοφονηθεί; Από ποιους δικαστές- αυτούς που έστειλαν την Λεϊλά Ζανά πίσω απ' τα σίδερα; Με ποιο δικαστικό σύστημα - του Εβρέν και των στρατηγών; Με ποιο Σύνταγμα και ποιο νομικό πλαίσιο - το ίδιο που θεωρεί τη γνώμη που αντιτίθεται στην κυβερνητική γραμμή έγκλημα; Με ποιους "μάρτυρες" κατηγορίας; Με ποιους υπερασπιστές; Και με την "εγγύηση" τίνων; Των Ευρωπαίων - που κοίταξαν αλλού όταν έπρεπε και όφειλαν να του δώσουν πολιτικό άσυλο; Των Αμερικανών - που καλούσαν και πίεζαν τους πάντες να στείλουν τον "τρομοκράτη" πακέτο στην Αγκυρα, και τελικά ("φέρονται" να) ανέθεσαν το έργο στις μυστικές τους υπηρεσίες; Του ΟΗΕ - που σιωπά όταν οι τουρκικές δυνάμεις εισβάλλουν σ' ένα κυρίαρχο κράτος, το Ιράκ, όποτε θελήσουν;

"Δίκαιη δίκη"; Τόση υποκρισία, τόσο κυνισμό, τέτοια μετακύληση βαρύτατης πολιτικής ευθύνης θα τολμούσε ίσως να προτείνει μόνον ο Μακιαβέλι - κι αυτός με επιφύλαξη. Ούτε καν στους καιρούς του ρωμαϊκού Imperium, καίσαρες μπορούσαν, σε τέτοια κλίμακα, με τέτοια μέσα, με τέτοια προφάνεια, να κάνουν την ανανδρία πολιτική στάση.

"Δίκαιη δίκη"; Δεν έχει σημασία το ποιος είναι ο Οτσαλάν. Σημασία έχει ο συμβολισμός. Η δίκη, που ελάχιστες πιθανότητες υπάρχουν - αν υπάρχουν - να είναι κάτι παραπάνω από τη θριαμβική επιβεβαίωση της νίκης των στρατηγών και των πολιτικών τους υποτελών, σημαίνει ότι ο κουρδικός λαός, αυτός που βομβαρδίστηκε, ξεσπιτώθηκε, χτυπήθηκε και συνεχίζει να χτυπιέται, θα παραμείνει έρμαιο των βουλών των Τούρκων εξουσιαστών και των έξωθεν αφεντικών τους.

Καμία "δίκαιη δίκη". Αλλά απελευθέρωση.

Μπ. Γ.