Η άτεγκτη πραγματικότητα, όμως, τον διαψεύδει. Από τους 4 αστυνομικούς που ενέχονται στο έγκλημα αυτό, ο Σιν Κάρολ,35 ετών και ο Εντουαρντ Μακ Μέλον,26 ετών, "άδειασαν" τα όπλα τους ρίχνοντας 16 πυροβολισμούς ο καθένας, ο Κένεθ Μπος,27 ετών, έριξε 5 πυροβολισμούς και ο Ρίτσαρντ Μέρφι,26 ετών, πυροβόλησε 4 φορές. Ας σημειωθεί ότι οι 3 από τους 4 αστυνομικούς είχαν πάρει μέρος και σε άλλους τέτοιους πυροβολισμούς, από τους οποίους ένας τελεί ακόμα υπό εξέταση. Η Μονάδα Εγκλημάτων του Δρόμου αποτελείται από αστυνομικούς, που περιπολούν τη νύχτα με αυτοκίνητα χωρίς διακριτικά σήματα, για την επισήμανση εξελισσόμενων εγκλημάτων και υπόπτων για σεξουαλικούς βιασμούς και ληστείες, καθώς και όπλων.

Η περίπτωση του δολοφονημένου Ντιάλο παρακίνησε ακόμα περισσότερο την κοινή γνώμη να διερωτάται κατά πόσον η πολυδιαφημισμένη καταστολή του εγκλήματος και στη Νέα Υόρκη, την οποία επικαλείται με τόση έπαρση ο σημερινός δήμαρχός της, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα, που επιτρέπει την αστυνομική κτηνωδία. Σε άρθρο του στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης" (11/2) ο μαύρος συνεργάτης, Μπομπ Χέρμπερτ,παρατηρούσε σχετικά: "Οι μαύροι Νεοϋορκέζοι είναι αναστατωμένοι από την εν ψυχρώ εξόντωση του Ντιάλο. Το θάνατό του οι περισσότεροι μαύροι τον βλέπουν απλά σαν την πιο τελευταία τραγική εκδήλωση της ανάλγητης και ταπεινωτικής μεταχείρισης των εθνικών μειονοτήτων, που αποτελεί μέρος της καθημερινής ρουτίνας τόσων πολλών σ' αυτή την πόλη". Και αφού συμφωνεί ότι πράγματι έχει σημαντικά μειωθεί το έγκλημα και ότι το μεγαλύτερο μέρος των αστυνομικών είναι "ακέραιοι πολίτες", σημειώνει: "Ομως, είναι επίσης αλήθεια, ότι υπάρχει ένας τρομακτικός αριθμός βίαιων, ρατσιστών, σαδιστών και σε κάποιες περιπτώσεις ανθρωποκτόνων αστυνομικών, που ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους να τρομοκρατούν ανθρώπους. Κι αυτή τη συμπεριφορά σε μεγάλο βαθμό οι μαύροι Νεοϋορκέζοι τη βλέπουν να την ανέχεται, αν όχι να την παραβλέπει, ο δήμαρχος Τζιουλιάνι".

Και να μια πρόσφατη περίπτωση, που επιβεβαιώνει όσα έγραφε ο διακεκριμένος αυτός δημοσιογράφος. Τον περασμένο μήνα είχε κλειστεί σε ένα κρατητήριο της κάτω περιοχής του Μανχάταν ο 40χρονος Δομινικανός μετανάστης Μιγκέλ Α. Βάλου - Νούνιες,προκειμένου να απελαθεί. Ενώ, όμως, εξαρχής διαμαρτυρήθηκε ότι αισθανόταν πόνο στο στήθος και έβηχε συνέχεια, δεν τον πήγαν σε νοσοκομείο, τον εξέτασαν πρόχειρα κάποιες νοσοκόμες σαν να είχε απλό κρυολόγημα, αλλά δεν έφεραν ένα γιατρό. Δύο μέρες αργότερα πέθανε από μία θεραπεύσιμη ασθένεια μέσα σε κρατητήριο της υπηρεσίας μετανάστευσης και πολιτογράφησης. Το γεγονός αυτό ήταν η αιτία στους υπερασπιστές των μεταναστών να καταγγείλουν ξανά τις συνθήκες μέσα στις οποίες κρατούνται οι άνθρωποι αυτοί, τόσο στην περιοχή της Νέας Υόρκης, όσο και σε άλλα σημεία της χώρας. Ο κ. Τζιουλιάνι, όμως, συνεχίζει το χαβά του. Στις 28/1 κατέθεσε το νέο προϋπολογισμό του δήμου, όπου πρότεινε την πρόσκληση άλλων 1.000 αστυνομικών μέσα στους επόμενους 18 μήνες, πράγμα που θα ανεβάσει τη συνολική αστυνομική δύναμη της πόλης σε 41.000 μέλη. Κι αυτό, με το επιχείρημα ότι η ενέργεια αυτή θα διατηρήσει και θα βελτιώσει τη μείωση του εγκλήματος. Η προσθήκη των 1.000 νέων αστυνομικών θα κοστίσει στο δήμο 55 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για μισθούς και επιδόματα. Δεν είναι, όμως, βέβαιο ότι η νέα αύξηση θα έχει αυτά τα αποτελέσματα. Παράδειγμα, η πρωτεύουσα Ουάσιγκτον, η οποία, ενώ έχει τη μεγαλύτερη αστυνομική δύναμη κατά κεφαλήν, είναι η τρίτη κατά σειρά σε ποσοστό εγκλήματος σε όλη τη χώρα. Πρέπει να πούμε εδώ ότι η αστυνομική εγκληματικότητα είναι ένα γενικότερο φαινόμενο. Σε μία πρόσφατη έκθεσή του με τον τίτλο "Κλεμμένες ζωές: Σκοτωμένοι και κακοποιημένοι από την αστυνομία", ένας συνασπισμός οργανώσεων, με επικεφαλής τον Εθνικό Σύνδεσμο Δικηγόρων, αποκάλυπτε με βάση τεκμηριωμένα στοιχεία ότι από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν γίνει σε Πολιτείες και στην περιοχή της Κολούμπια, στην οποία υπάγεται η Ουάσιγκτον, περίπου 1.100 φόνοι από αστυνομικούς. Από τα θύματα τα 37 ήταν παιδιά κάτω των 15 ετών και τουλάχιστον 2 διανοητικά ανάπηροι.

Ειδικότερα, η ίδια έκθεση ανέφερε ότι από τον Οκτώβρη 1987 ως τον Αύγουστο του 1998 έγιναν στην πόλη της Νέας Υόρκης και σε προάστιά της 110 αστυνομικοί φόνοι. Από τον αριθμό αυτό, μόνο 62 προσδιορίζονταν ως προς τη φυλή και την εθνικότητα: 38 ως Αφροαμερικανοί ή μετανάστες από την Αφρική ή από χώρες της Καραϊβικής, 20 ως Λατινοαμερικανοί ή Πορτορικανοί, 2 από τη Μέση Ανατολή και 2 από την Ασία. Από όλους αυτούς μόνο 3 ήταν λευκοί. Σημείωμα, σ' αυτή την έκθεση, εξηγούσε ότι ο κατάλογος αυτός είναι ελλιπής, γιατί δεν περιλαμβάνει, για παράδειγμα, την Πολιτεία της Αλαμπάμα.

Πάντως, πρόσθετε, οι αριθμοί είναι εδώ και αντικρούουν τους ισχυρισμούς του δημάρχου της Νέας Υόρκης, Ρούντολφ Τζιουλιάνι, ότι οι αστυνομικοί φόνοι μειώνονται. Το 1990, 62 άτομα πέθαναν στα χέρια της αστυνομίας. Στους εννέα πρώτους μήνες του 1998 ο αριθμός αυτός έφθασε τους 205. Από τους 205 του 1998, 80 σκοτώθηκαν ενώ ήταν υπό αστυνομική κράτηση, 32 από φρουρούς φυλακών και 29 από φρουρούς των συνόρων. Από τους σκοτωμένους, 51 καταγράφηκαν επίσημα ως θεατές, περίπου 800 από αυτούς που σκοτώθηκαν από το 1990 μέχρι σήμερα πέθαναν από πυροβόλα όπλα, 50 κακοποιήθηκαν μέχρι θανάτου, 34 πέθαναν σαν αποτέλεσμα ιατρικής αμέλειας, 15 απαγχονίστηκαν ή λιντσαρίστηκαν ενώ ήταν φυλακισμένοι κλπ.

Από την πλευρά της, η οργάνωση της Πολιτείας της Νέας Υόρκης του ΚΚ ΗΠΑ καταγγέλλει: "Η αύξηση της αστυνομικής κτηνωδίας είναι ένα εθνικό πρόβλημα. Η καταπιεστική ατμόσφαιρα επιδεινώνεται από ολοένα μεγαλύτερες αστυνομικές δυνάμεις, την οικοδόμηση φυλακών και την αυξανόμενη χρησιμοποίηση της θανατικής ποινής. Υπό τον Τζιουλιάνι, η αστυνομία έχει γίνει μια δύναμη επιβολής της ρεπουμπλικανικής ακροδεξιάς και του Μονοπωλιακού Συμβολαίου για την Αμερική με τις ρατσιστικές και αντεργατικές πολιτικές του".