Σήμερα ξεκινά μια παράσταση ενώπιον των 5.500 περίπου αντιπροσώπων στο 5ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται, δε, για ένα θίασο πρωτοκλασάτων του κυβερνώντος κόμματος, που με παραταγμένες τις "ομάδες" τους και τις "λίστες" των "δικών τους", θα εμφανιστούν - ελέω των ΜΜΕ - ενώπιον των πολιτών ολόκληρης της επικράτειας ως οι πραγματικοί "εγγυητές" της... σωτηρίας του έθνους. Κάποιοι από αυτούς, η πλειοψηφία των "εκσυγχρονιστών", θα επιχειρήσουν να διαφημίσουν τα κυβερνητικά πεπραγμένα τους σαν "μέγα επίτευγμα". Θα ζητήσουν τη νομιμοποίηση της πολιτικής τους μέσα από την κομματική συνεδριακή κολυμπήθρα. Την επομένη του συνεδρίου, θα θελήσουν να παρουσιάσουν τη "νίκη" τους, σαν μια ακόμα "εντολή της κοινωνίας" (!) να προχωρήσουν ακάθεκτοι και "όλοι μαζί", για το ξεχαρβάλωμα των πάντων. Το κυριότερο, θα προσπαθήσουν μέσω της εσωκομματικής τους κυριαρχίας να "καπελώσουν" την ίδια την ελληνική κοινωνία, να την παρουσιάσουν ως συνένοχη σε αυτό το παιχνίδι διατήρησης και νομής της εξουσίας στο οποίο προϊστανται.

Οι άλλοι, της λεγόμενης "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", θα είναι οι συμπρωταγωνιστές της παράστασης. Ιδια με των προηγούμενων η αγωνία τους: Η νομή της εξουσίας. Μέλημά τους το πώς θα πάψουν να είναι "ριγμένοι" από την ηγεσία. Το άγχος τους είναι μήπως η ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική βγάλει το ΠΑΣΟΚ από την τροχιά της εξουσίας, επομένως και τους ίδιους θα τους μετατρέψει από "ριγμένους" (λόγω ηγεσίας), σε καταδικασμένους (λόγω λαού). Θα θελήσουν να εμφανιστούν σαν "αριστεροί" και "κοινωνικά ευαίσθητοι". Θα μιλήσουν για τις "διαφωνίες" τους. Θα επιχειρήσουν να πλασαριστούν σαν οι γνήσιοι "κεντροαριστεροί", δηλαδή ως ικανότεροι - από την παρούσα ηγεσία - να παίξουν το ρόλο του "αναχώματος" έναντι των λαϊκών αντιδράσεων. Μάλιστα, είναι η πλευρά που έχει αναλάβει και την "ατραξιόν" της παράστασης, αφού οι τόνοι και η ένταση των "αντιπαραθέσεων" εντός του 4ήμερου συνεδρίου θα καθοριστεί από τη δική τους συμπεριφορά. Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει ότι δεν έχουν... "συνείδηση της παράταξης". Που σημαίνει ότι και στη δική τους σκέψη πρυτανεύει το "όλοι μαζί". Μπορεί να θέλουν να χάσει ο Σημίτης... τα αυγά, αλλά να μη χάσουν οι ίδιοι, πια, και... τα αυγά και τα πασχάλια. Τουτέστιν, "σύνθεση", που λέει και ο Α. Τσοχατζόπουλος. Εως τις ευρωεκλογές και μετά βλέπουμε...

Ο λαός, και κυρίως οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, ας θυμούνται μερικά πράγματα: Πρώτον, "εκσυγχρονιστές" και μη στο ΠΑΣΟΚ, μαζί υπηρετούν την πολιτική της ΟΝΕ. Δεύτερον, "αντιπολιτευόμενοι" και μη, μαζί μετατρέπουν την Ελλάδα σε μεταφορέα των ΝΑΤΟικών τανκς στο Κοσσυφοπέδιο. Τρίτον, "σημιτικοί" και "αντισημιτικοί", μαζί στήριξαν την κυβέρνηση των Ιμίων, των "S-300", της υπόθεσης Οτσαλάν. Τέταρτον, "τσοχατζοπουλικοί" και μη, μαζί, αντί των αγροτών, των μαθητών, των εκπαιδευτικών, των ναυτεργατών, διάλεξαν τα ΜΑΤ. Πέμπτον και συμπερασματικά: Ολοι αυτοί που από σήμερα θα προσπαθήσουν με τις συνεδριακές κορόνες να πείσουν τα αφεντικά ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, για να διαχειριστούν τις υποθέσεις τους, διαφωνούν κυρίως σε ένα πράγμα. Διαφωνούν για το ποιος θα βρίσκεται πάνω από τον άλλον στον κατάλογο των εκπροσώπων της ολιγαρχίας και άρα πιο κοντά στις προνομιούχες καρέκλες της εξουσίας. Για να διαφωνούν σε αυτό πρέπει, όμως, να συμφωνούν σε κάτι εξίσου βασικό. Οτι όποιος και να καθίσει, τελικά, σε αυτές τις καρέκλες, στον ίδιο "στρατηγικό" λάκκο θα σύρει την Ελλάδα και το λαό της.