Η αγανάκτηση του ιορδανικού λαού, είτε εξαιτίας των επιλογών του βασιλιά Χουσεϊν στην εξωτερική πολιτική, είτε εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής κρίσης, προκάλεσε, πολλάκις, κοινωνικές αναταραχές από το 1989 και στο εξής, που προκάλεσαν τη λήψη αυστηρών κατασταλτικών μέτρων από τον "αγαπημένο βασιλιά". Τέθηκαν σε εφαρμογή και πάλι νόμοι περί μακροχρόνιας φυλάκισης όσων εκτιμάται ότι συκοφαντούν τη βασιλική οικογένεια ή τις επιλογές της, οι λαϊκές εξεγέρσεις (για την αύξηση της τιμής όλων των προϊόντων τον Απρίλη του 1989 και για την αύξηση της τιμής του ψωμιού τον Ιούλη και τον Αύγουστο του 1996) αντιμετωπίστηκαν με ωμή βία και ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις, που προκάλεσαν το θάνατο πολλών διαδηλωτών και τον τραυματισμό εκατοντάδων, ενώ η ιορδανική ηγεσία φρόντισε να μη γίνει ποτέ γνωστός ο ακριβής αριθμός των ανθρωπίνων απωλειών.

Ο διορισμός τεσσάρων διαφορετικών κυβερνήσεων από το 1994 και μετά αποτελεί, ίσως, την πιο τρανταχτή απόδειξη ότι γίνεται ολοένα και δυσκολότερη η διακυβέρνηση της χώρας και η αντιμετώπιση των μειζόνων πολιτικών αντιφάσεων και των οικονομικών δυσκολιών που τη μαστίζουν. Θα ήταν λάθος στο σημείο αυτό να συμπεράνει κανείς ότι σήμανε το τέλος της μοναρχίας για το βασίλειο των Χασεμιτών. Ο αποθανών βασιλιάς Χουσεϊν φρόντισε, ήδη, από το 1991 να εξασφαλίσει την υπογραφή των μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης στην περίφημη "Εθνική Χάρτα", με την οποία δεσμεύονται ότι δε θα αμφισβητήσουν τη μοναρχία και δε θα επιδιώξουν την ανατροπή της. Με την υπογραφή της "Εθνικής Χάρτας" άνοιξε και ο δρόμος για τη διεξαγωγή των πρώτων πολυκομματικών εκλογών στη χώρα, που πραγματοποιήθηκαν το Νοέμβρη του 1993. Εντούτοις, η αδυναμία του Ιορδανού βασιλιά να ελέγξει με ακρίβεια τις εξελίξεις και να προωθήσει το, θετικό προς τις επιλογές του, κόμμα των "Αδελφών Μουσουλμάνων", οδήγησε σε κύμα καταστολής και διώξεων των αντιφρονούντων, με αποτέλεσμα οι εκλογές του 1996 να μποϊκοταριστούν από μεγάλο τμήμα της αντιπολίτευσης.

Οι Ιορδανοί ασκούν, τα τελευταία χρόνια, ανοιχτά κριτική στις επιλογές του "αγαπημένου βασιλιά", παρά την αυστηρότατη νομοθεσία, χωρίς, όμως, αυτό να συνεπάγεται ότι ο συσχετισμός των δυνάμεων στους κόλπους της ιορδανικής κοινωνίας είναι τέτοιος που θα οδηγήσει σε μια ανατροπή της μοναρχίας. Μια τέτοια εξέλιξη, άλλωστε, απεύχεται μετά βδελυγμίας και η Ουάσιγκτον, η οποία, φυσικά, δεν άφησε τις εξελίξεις "στην τύχη", ιδιαίτερα μετά τις απογοητευτικές προγνώσεις για την πορεία της υγείας του βασιλιά Χουσεϊν.