Αντίσταση στη νέα "Ιερή Συμμαχία" | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Αντίσταση στη νέα "Ιερή Συμμαχία"

Μια νέα Ιερή Συμμαχία πλανάται πάνω από τα Βαλκάνια: η Ιερή Συμμαχία των φονιάδων. Νεο-φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, νεο-αριστεροί και οικολόγοι έδωσαν τον όρκο ενός Ιερού Δεσμού, να καταστρέψουν τη σερβική αντίσταση, να καταστρέψουν την ανθρώπινη αντίσταση.

Μπιλ Κλίντον και Τόνι Μπλερ, Πάπας και Ντ' Αλέμα, Ζοσπέν και Σρέντερ, όλη η "Αγία Οικογένεια" ακονίζει τα μαχαίρια της σε Μυστικό Δείπνο. Επίκαιρη προβάλλει η φωνή της Ρόζας Λούξεμπουρκ στο γράμμα της προς τους εξεγερμένους Γερμανούς εργάτες το 1919, λίγο πριν δολοφονηθεί από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία: "Σύντροφοι, γροθιά στο πρόσωπο και γόνατο στο στήθος". Σήμερα, τα δολοφονικά μαχαίρια και τα πρωτόγονα κανόνια του γερμανικού μιλιταρισμού αντικαταστάθηκαν από υπερ-πυραύλους και "αόρατα" βομβαρδιστικά. Ο άνθρωπος μπορεί να βλέπει τη σφαγή αμάχων στις εκτυφλωτικές λάμψεις εικόνων που στέλνουν οι δορυφόροι στον τηλεοπτικό του δέκτη. Μπορεί να φαντάζεται πόσοι άνθρωποι πιθανόν να έλιωσαν στη φωτιά των πυραύλων. Μέσα στην ψυχολογική ασφάλεια του δωματίου του αποκτά την ψυχολογία του φόβου ενός πιθανού θύματος. Το ζήτημα είναι να μη συμβεί σε αυτόν...

Η Διεθνής του Κεφαλαίου, η ολιγαρχία του ανεξέλεγκτου διεθνούς λόμπι των ισχυρών δείχνει ήσυχη στην ισχυροσύνη της. Εδώ δεν υπάρχουν ιδέες και οράματα. Υπάρχει μόνο το αδυσώπητο κυνήγι του κέρδους του ισχυρού. Η επίσημη πολιτική λετσαρία των δυτικο-συμμαχικών κυβερνήσεων γνωρίζει να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ολιγαρχίας με εκπληκτικό τρόπο. Εδώ επιστρατεύονται οι πιο διαφορετικές ιδεολογίες: Από τα πεφωτισμένα εκσυγχρονιστικά μονοπάτια της νεο-αριστερής σοσιαλδημοκρατίας μέχρι τη ναζιστο-φασιστική πρακτική. Εμελλε στην ανθρωπότητα να υποστεί την πιο οδυνηρή εμπειρία του θανάτου και της προδοσίας. Βαρύγδουποι και κουδουνάτοι τενεκέδες του παρελθόντος πλασάρονται στην επίσημη κονίστρα ως σύγχρονοι με φρέσκες ιδέες.

* * *

Στην πραγματικότητα, το μόνο σύγχρονο που έχουν είναι ο σύγχρονος τρόπος κάλυψης άνομων ολιγαρχικών συμφερόντων που χρονολογούνται από την εποχή της λάσπης. Ωστόσο, ακόμη και αυτή η σιχασιά θα μπορούσε, ίσως, να γίνει ανεκτή σε έναν κόσμο διαβολικά πλασμένο. Ομως, αυτός ο κόσμος, αυτή τη στιγμή, άρχισε ίσως να παίζει την τελευταία πράξη του ιστορικού του έργου: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Στην πολεμική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Σερβία δεν κρίνεται μόνο η ύπαρξη ενός ιστορικού έθνους. Κρίνεται η αρχή ή όχι του τέλους της ανθρωπότητας. Μετά το βομβαρδισμό και τον αποκλεισμό, από το 1991, του Ιράκ υπάρχει μια σχετική στασιμότητα. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο στη Βοσνία, τη διάλυση της παλιάς Γιουγκοσλαβίας και την... ανάπηρη συμφωνία της ντροπής του Ντέιτον, υπάρχει πάλι μια σχετική στασιμότητα με ηφαιστειακή, είναι αλήθεια, βοή στο υπέδαφος.

* * *

Το καθεστώς αυτό της σχετικής στασιμότητας είναι ό,τι το χειρότερο για την επιβολή της Νέας Τάξης. Μοιάζει με δουλιά που έμεινε στη μέση. Το χειρότερο είναι ότι εμποδίζει την ανατρεπτική κίνηση μιας ανελέητης σιδερόφραχτης δύναμης, της Νέας Τάξης, να διαμορφώσει και να επιβάλει τον κόσμο που επιθυμεί. Ο προτιμώμενος χώρος επιβολής είναι τα Βαλκάνια, δηλαδή το τελευταίο κομμάτι της Ευρώπης. Η ασταθής πολυ-εθνικότητά του είναι βασικό στοιχείο ανακατωσούρας. Η υποδαύλιση αντιπαλοτήτων εφικτή. Το έργο διάλυσης των Βαλκανίων, που ξεκίνησε στη Βοσνία, πρέπει να τελειώσει. Είναι το πρώτο εγχείρημα μιας ολικής συγκεκριμένης διαμόρφωσης και επιβολής της Νέας Τάξης ως νέου κόσμου. Η ολοκλήρωση του έργου των Βαλκανίων είναι η πραγματική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση: Η υποταγή εθνών και λαών στην κοσμοπολίτικη βιτρίνα του όπλου και του χρυσού και η μετατροπή τους σε κινούμενη απρόσωπη μάζα, που θα υπακούει στο μαλθουσιανό νόμο της ζούγκλας. Αυτό, για την ανεξέλεγκτη διεθνή οικονομική ολιγαρχική λέσχη, δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας. Είναι ζήτημα επιβολής. Γι' αυτό συμμαχεί με τους ετερόκλητους πολεμοκάπηλους του Ισλάμ εναντίον ομοδόξων. Το παρήγορο αυτής της πορείας είναι το ζωντάνεμα λαϊκών δυνάμεων με κριτική σκέψη. Η δημιουργία ενός διεθνούς αντιπολεμικού, αντι-ιμπεριαλιστικού, αντι-μιλιταριστικού, δηλαδή αντιστρατοκρατικού μετώπου αρχίζει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα. Αυτό θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά του κινήματος ειρήνης.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ