"Στον αέρα" βρίσκεται και πάλι (για τρίτη φορά) ο διαγωνισμός για την κατασκευή με το ληστρικό σύστημα της αυτοχρηματοδότησης τριών μεγάλων υπόγειων γκαράζ στην Αθήνα, εξαιτίας της αχόρταστης βουλιμίας των εργολάβων!

Παρότι, λοιπόν, η κυβέρνηση έδωσε "γην και ύδωρ" στους ιδιώτες προκειμένου να "δελεαστούν" και να κατασκευάσουν τα γκαράζ, όταν ανοίχτηκαν οι οικονομικές προσφορές των κοινοπραξιών οι αρμόδιοι διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι όλες έθεταν σκανδαλώδεις οικονομικούς όρους και προϋποθέσεις, οι οποίοι καθιστούν αδύνατη την ανάθεσή τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι όροι αυτοί έχουν να κάνουν με την εξακόντιση στα ύψη της συμμετοχής στη χρηματοδότηση του δημοσίου με διάφορα προσχήματα, όπως οι τεχνικές δυσκολίες, το ενδεχόμενο δικαστικών εμπλοκών με ιδιοκτήτες παρακείμενων καταστημάτων ή με τροποποιήσεις του μέγιστου επιτρεπτού αριθμού των θέσεων που θα νοικιάζονται μακροχρόνια κλπ.

Με δεδομένο ότι όλες οι κοινοπραξίες που έλαβαν μέρος στο διαγωνισμό έχουν περίπου θέσει τους ίδιους όρους στις οικονομικές προσφορές τους, κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι υπήρξε προσυνεννόηση και γι' αυτό θα πρέπει ο διαγωνισμός να κηρυχτεί άγονος αμέσως. Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, ωστόσο, σκοπεύει να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με τους εργολάβους, προκειμένου να αναθέσει το έργο απευθείας σε κάποιο από τα σχήματα που πήραν μέρος στο διαγωνισμό, ακόμη και σε κάποιο νέο σχήμα που θα προκύψει, κάνοντας το σκάνδαλο ακόμα μεγαλύτερο!

Να σημειώσουμε ότι αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι μειοδότης του διαγωνισμού ήταν η κοινοπραξία των τεχνικών εταιριών ΑΚΤΩΡ - ΑΒΑΞ - ΒΙΟΤΕΡ - ΓΕΚ και μάλιστα με βαθμολογία που προσέγγιζε το... "άριστα", δηλαδή 98,28 βαθμούς!Και να φανταστεί κανείς ότι για την κατασκευή των τριών γκαράζ στις πλατείες Κάνιγγος (500 θέσεις), Κολωνακίου (450 θέσεις) και Αιγύπτου (400 θέσεις) η κυβέρνηση εκτός από το χώρο που παραχωρούσε δωρεάν στους εργολάβους, τους χορηγούσε επιδότηση 950.000 δρχ. για κάθε θέση και το δικαίωμα να τα εκμεταλλευτούν για τριάντα ολόκληρα χρόνια. Ο μόνος όρος που έθετε ήταν στο διάστημα αυτό οι θέσεις με μακροχρόνια μίσθωση να μην ξεπερνούν το 30% του συνόλου, ενώ το υπόλοιπο 70% να διατηρείται ελεύθερο για καθημερινή μίσθωση.