Από τις πρώτες μέρες εφαρμογής του λεγόμενου 35ωρου στις τράπεζες, οι τραπεζοϋπάλληλοι είδαν στην πράξη τις συνέπειες φαλκίδευσης του καθ' όλα δίκαιου αιτήματος για μείωση του χρόνου εργασίας. Εργαζόμενοι που προτίμησαν να εργαστούν - αξιοποιώντας την υποτιθέμενη δυνατότητα επιλογής - από τις 8 το πρωί μέχρι τις 3 το απόγευμα, εξαναγκάστηκαν να δουλέψουν 9 και 10 ώρες συνεχώς. Σε πολλούς ασκήθηκαν πιέσεις από την εργοδοσία, ώστε να δεχτούν να"προσαρμοστούν" στο νέο ωράριο, του οποίου βασική προϋπόθεση εφαρμογής είναι η παράταση του ωραρίου συναλλαγών των τραπεζών. Εξαναγκασμός, άγνοια, κατηγορίες εργαζομένων, που έχουν "δικαίωμα" μόνο στις επιβαρύνσεις αυτού του ψευδεπίγραφου 35ωρου, συνθέτουν την πραγματικότητα του νέου καθεστώτος στις τράπεζες, σε ορισμένα καταστήματα και υπηρεσίες, για τους επόμενους 8 μήνες. Η εξέλιξη αυτή δεν ξαφνιάζει, καθώς έγκαιρα είχαν επισημανθεί οι ανατροπές της εφαρμογής αυτού του...35ωρου. Ανατροπές που απορρέουν από τον τρόπο που κάθε τράπεζα επιδιώκει να το εφαρμόσει, αλλά κυρίως από την ουσία της συμφωνίας για τον γενικό τρόπο εφαρμογής του.

Η αλήθεια είναι πως το "35ωρο" στις τράπεζες παραπέμπει σε εκείνο ακριβώς το σχεδιασμό των εργοδοτών, για την "ελαστικοποίηση" του χρόνου εργασίας και των εργασιακών σχέσεων. Λειτουργεί, ειδικότερα, σαν καταπέλτης για τα δικαιώματα των εργαζομένων, προετοιμάζοντάς τους για το νέο τοπίο που θα διαμορφώσει η εργοδοτική ασυδοσία στο χώρο των τραπεζών. Ευνοεί την καθιέρωση της μερικής απασχόλησης. Δημιουργεί ιδανικό περιβάλλον για την εισαγωγή ωρομισθίων στις τράπεζες. Εξατομικεύει τη σχέση εργασίας του εργαζόμενου, μέσα και από το σύστημα "επιλογής" βραδιών. Διαμορφώνει τις συνθήκες μιας ακόμη μεγαλύτερης διεύρυνσης του χρόνου λειτουργίας των τραπεζών, με δεδομένες αρνητικές συνέπειες στην απασχόληση των εργαζομένων. Οι 24ωρες τηλεφωνικές υπηρεσίες τους είναι το πρώτο δείγμα, πέρα και έξω από οποιαδήποτε "συμφωνία". Το 35ωρο αυτό, συνδυασμένο με τη "διευθέτηση του χρόνου εργασίας", όπως αυτή καθορίζεται από τον αντεργατικό νόμο 2639, είναι φορέας της πιο σκοτεινής αντίληψης για το μέλλον των εργαζομένων και συστατικό στοιχείο του προωθούμενου εργασιακού μεσαίωνα. Τελικά, αυτό, μόνο 35ωρο δεν είναι, καθώς αντιστρατεύεται με κάθε μέσο το αίτημα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο, με αύξηση αποδοχών, πλήρη απασχόληση, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και - ειδικά για το χώρο των τραπεζών - εργασία 8πμ - 3μμ.

Πρόκειται λοιπόν για ένα... καλό 35ωρο, όχι όμως για τους εργαζόμενους, αλλά για τους εργοδότες. Αποτελεί κορυφαία στιγμή σπίλωσης του πραγματικού αιτήματος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Αποτελεί, επίσης, το προϊόν μιας συγκεκριμένης, συνειδητής, προγραμματισμένης επιχείρησης του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΟΤΟΕ. Χαιρετίστηκε από την ηγεσία της ΠΑΣΚΕ σαν "πρωτοποριακό πλαίσιο για την εφαρμογή του 35ωρου στην Ελλάδα" και ανάλογης επιδοκιμασίας έτυχε από τους εργοδότες, αλλά και από την κυβέρνηση. Είναι το "χαϊδεμένο παιδί" όλων εκείνων που αγωνιούν, μήπως και οι εργαζόμενοι αντιληφθούν και διεκδικήσουν ένα πραγματικό 35ωρο. Ολων εκείνων των κυβερνητικών παραγόντων, των εργοδοτικών εκπροσώπων και των συνδικαλιστών που παλεύουν για 35ωρο - καρικατούρα, όλων εκείνων που επιδιώκουν να σπείρουν συγχύσεις και αυταπάτες στους εργαζόμενους, εγκλωβίζοντάς τους και αποπροσανατολίζοντάς τους τελικά. Μένει λοιπόν στους εργαζόμενους, στις ταξικές δυνάμεις, στο συνδικαλιστικό κίνημα, να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος σε αυτή την ανίερη προσπάθεια και να ακυρώσουν κάθε "35ωρο" που συνθλίβει τα δικαιώματά τους.