Αναρωτιέται, άραγε, πόσοι τον πιστεύουν και πόσοι χαμογελούν ειρωνικά όταν τον ακούν; Στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλο, αναφερόμαστε, ο οποίος τις μέρες αυτές σκίζει δήθεν τα ρούχα του για το «δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα του ΟΤΕ» και την «αφαίρεση θεμελιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων» με τη διά νόμου κατάργηση του Γενικού Κανονισμού Προσωπικού (ΓΚΠ) της επιχείρησης. Και δε λέμε, έτσι είναι τα πράγματα και ακόμη χειρότερα. Τα ίδια ίσχυαν, όμως, κι όταν η προηγούμενη της σημερινής κυβέρνησης, αυτή του ΠΑΣΟΚ ξεπουλούσε κομμάτι κομμάτι τον ΟΤΕ ή επέβαλλε τον αντιδραστικό ΓΚΠ στην «Κοσμοτέ», που τώρα χρησιμεύει ως πρότυπο για τους νυν κυβερνώντες. Τότε, όμως, η ΠΑΣΚΕ, οι εκπρόσωποί της στη ΓΣΕΕ και στην ΟΜΕ - ΟΤΕ, όχι μόνο δεν αντέδρασαν, αλλά έβαλαν και πλάτες για την εφαρμογή των αντιδραστικών αλλαγών.

Τι σημαίνουν όλ' αυτά για το σήμερα; Και βέβαια, πρέπει να ξεσηκωθούν οι εργαζόμενοι ενάντια στην πολιτική και τα προωθούμενα από την κυβέρνηση αντεργατικά μέτρα. Αλλο δρόμο, απ' αυτόν της συσπείρωσης, της αντίστασης και του αγώνα δεν έχουν. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να βάλουν στο περιθώριο τους κάθε λογής «πράσινους» ή «γαλάζιους» υποκριτές και λαοπλάνους, τις συμβιβασμένες ηγεσίες, που τη μια βάζουν πλάτες στα αντεργατικά μέτρα και την άλλη πετάνε αγωνιστικές κορόνες, για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Κι αυτό, ως μια ελάχιστη προϋπόθεση για την περιφρούρηση, την προοπτική και την αποτελεσματικότητα των αγώνων τους.