Η διαπίστωση ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ συμπίπτουν στις βασικές πολιτικές τους επιλογές γίνεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις των δύο τελευταίων χρόνων, από την πλειοψηφία της «κοινής γνώμης». Επομένως, δεν είναι ούτε εφεύρεση, ούτε εμμονή του ΚΚΕ. Σύμπτωμα της πολιτικής ομογενοποίησης των δύο κομμάτων είναι, εξάλλου, οι εσωκομματικές αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ, που οφείλονται στην αδυναμία άσκησης ουσιαστικής αντιπολίτευσης στην κυβερνητική πολιτική.

Η ταύτιση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ αρχίζει από τον κοινό ευρωατλαντικό προσανατολισμό τους και εκτείνεται σε όλες τις πτυχές της εσωτερικής πολιτικής, στην Οικονομία, στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Περιβάλλον. Βεβαίως, μια τέτοια εξέλιξη είναι απότοκη του δικομματικού συστήματος, το οποίο απαιτεί από τα δύο κόμματα να υπερασπιστούν, κατά την εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία, τα ίδια ταξικά συμφέροντα. Από την άποψη αυτή, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι δικομματικοί συνεταίροι και σε πολλές άλλες χώρες, όπως στη Γερμανία, στη Γαλλία, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, κ.α.

Παρ' όλα αυτά, συνεχίζεται η φιλολογία σχετικά με το ότι το ΚΚΕ, επειδή εναντιώνεται και στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ εκτός από αυτήν της κυβέρνησης, ουσιαστικά, διευκολύνει τη ΝΔ, γιατί έτσι αδυνατίζει το «αντικυβερνητικό μέτωπο». Αυτή η επικίνδυνη προπαγάνδα εκπορεύεται από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ. Και είναι επικίνδυνη, γιατί αυτή η αντικυβερνητική δήθεν τακτική συγκαλύπτει το γεγονός ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με την πολιτική της ΝΔ, και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις το ΠΑΣΟΚ πιέζει την κυβέρνηση για ακόμη περισσότερες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Είναι, επίσης, επικίνδυνη, γιατί επιδιώκει τον εγκλωβισμό των λαϊκών ανθρώπων στη λογική του «μικρότερου κακού», δηλαδή την υποταγή τους στην αντιλαϊκή πολιτική. Διαφορές μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ υπάρχουν, όμως αυτές εξαντλούνται στη διαχείριση μιας κοινής πολιτικής. Ομως, μπορούν αυτές οι διαφορές να είναι κριτήριο επιλογής για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα;

Επιτίθενται στο ΚΚΕ, γιατί αποκαλύπτει την αντιδραστικότητα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ στο λαό, επιμένοντας πως η μοναδική διέξοδος για την ικανοποίηση των αναγκών του είναι, μαζί με την ταξική πάλη, η μαζική καταδίκη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της αντιλαϊκής πολιτικής της πλουτοκρατίας, με τη μαζική εγκατάλειψη και των δύο κομμάτων. Επομένως, για τον εργαζόμενο, μια είναι η αλήθεια: Είτε η Νέα Δημοκρατία, είτε το ΠΑΣΟΚ, την ίδια πολιτική έχουν και κριτήριο για την κατανόηση αυτής της αλήθειας και για την επιλογή του είναι τα ταξικά του συμφέροντα. Από αυτήν την αφετηρία, αποκρούοντας τα πάσης φύσεως διλήμματα και με πίστη στη δύναμη του αγώνα, να προχωρήσει στην επιλογή εκείνη, που ανατρέπει το σημερινό συσχετισμό στο πολιτικό σύστημα εις βάρος της πλουτοκρατίας. Η ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ είναι η επιλογή, που δε δίνει μόνον απάντηση στον ασφυκτικό εναγκαλισμό του δικομματισμού, αλλά και στην ανάγκη να ανοίξει η προοπτική για τη συγκρότηση του Μετώπου για τη διεκδίκηση μιας εξουσίας λαϊκής, που θα έχει στο επίκεντρο της πολιτικής της την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.