Οπως ήδη ειπώθηκε επιθυμώντας «να ενθαρρύνουν τα μη κομμουνιστικά στοιχεία στην Ιταλία να καταβάλουν ύστατη ενεργητική προσπάθεια, ακόμα και με τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου», οι συντάκτες της έκθεσης του Συμβουλίου Εθνικής Αμυνας των ΗΠΑ δεν το έκρυβαν και τόσο ότι υπολογίζουν στους φασίστες. Γιατί παντού στην Ευρώπη σα συνέπεια της στρατιωτικής συντριβής του χιτλερισμού και του καθεστώτος του Μουσολίνι είχε τσακιστεί η ραχοκοκαλιά της πιο μαύρης αντίδρασης, είχε δυναμώσει το εργατικό κίνημα, είχαν ισχυροποιηθεί τα αριστερά κόμματα, είχε κλονιστεί η εξουσία της αστικής τάξης. Η διαμόρφωση των αστικών κομμάτων, που θα αντικαθιστούσαν τα αυταρχικά καθεστώτα στην πόλη ενάντια στις αριστερές δυνάμεις, συναντούσε πολλές δυσκολίες. Οι απελευθερωτικές ιδέες, οι ιδέες του αντιφασισμού, ωθούσαν τους λαούς στην ανανέωση της πολιτικής ζωής, ώστε να βγουν διδάγματα από το μακελειό που πέρασε η ανθρωπότητα, να μην επιτραπεί η επανάληψη των στρατοπέδων συγκέντρωσης και οι άλλες φρικαλεότητες που είχε γεννήσει η ναζιστική ιδεολογία και πρακτική. Τα συντηρητικά κόμματα, που εμφανίστηκαν με την αμερικανική υποστήριξη, δυνάμωσαν αργά, ήταν αναγκασμένα να υπολογίσουν τις διαθέσεις που υπήρχαν στον κόσμο. Να γιατί, πριν ακόμα τελειώσει ο πόλεμος, βασική φροντίδα των μυστικών υπηρεσιών ήταν η διατήρηση των μέσων που είχε στη διάθεσή του ο ναζισμός. Το 1944 ο καθοδηγητής της αμερικανικής κατασκοπίας Α. Ντάλες και οι Αγγλοι συνάδελφοί του διεξήγαγαν μυστικές διαπραγματεύσεις στην Ελβετία με ανθρώπους του Χίμλερ. Ηταν μια απόπειρα να συναφθεί ξεχωριστή ειρήνη με τη Γερμανία και να γλιτώσει από το χτύπημα η μαχητική δύναμη του φασισμού - η Γκεστάπο και τα Ες - Ες. Παρ' όλο που οι διαπραγματεύσεις ματαιώθηκαν, έγιναν πολλά για να σωθεί από την αποναζιστικοποίηση σημαντικό μέρος του χιτλερικού μηχανισμού. Πολλοί από τους πρώην χιτλερικούς βρέθηκαν αργότερα, είναι αλήθεια με άλλη κομματική κάλυψη, στα υψηλότερα πόστα της ΟΔΓ και του ΝΑΤΟ. Με τη μορφή της υπηρεσίας του Γκέλεν είχε διατηρηθεί και ο σκελετός των μυστικών υπηρεσιών της πρώην Γερμανίας.

Ολα αυτά τα φασιστικά και νεοφασιστικά στοιχεία που είχαν διατηρηθεί τεχνητά μέσα στο δυτικογερμανικό κράτος και που τοποθετήθηκαν σε καίριες θέσεις στο στρατό και στις μυστικές υπηρεσίες, θα γίνουν ύστερα η κύρια δύναμη στην υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών, οι οποίοι είχαν εμφανιστεί στις χώρες αυτές κάτω από την επίδραση της νίκης των αντιφασιστικών δυνάμεων. Τον Απρίλη του 1967 με τη βοήθειά τους κατορθώθηκε επιτέλους να εφαρμοστεί το νατοϊκό σχέδιο «Προμηθεύς» και να αρπάξουν την εξουσία στην Ελλάδα οι «μαύροι συνταγματάρχες». Για πρώτη φορά σε μια από τις χώρες που είχαν απελευθερωθεί απ' τους συμμάχους παλινορθώθηκε η εξουσία των φασιστών με τη βοήθεια των πρακτόρων της ΣΙΑ του Παπαδόπουλου, του Παττακού, του Λαδά** .

Ερχεται ύστερα η σειρά της Ιταλίας. Αυτή, όπως αναφερόταν στο αμερικανικό ντοκουμέντο, ήταν «χώρα - κλειδί». Αν θα κατορθωθεί να καταπνιγούν κι εδώ οι δημοκρατικές δυνάμεις, τότε ολόκληρη η Νότια Ευρώπη - από την Πορτογαλία και την Ισπανία, όπου διατηρούνταν τα τελευταία φασιστικά καθεστώτα, μέχρι την Ελλάδα με τους συνταγματάρχες της - θα βρισκόταν κάτω από τα πόδια της πιο μαύρης αντίδρασης. Η συντριβή των Ιταλών δημοκρατών θα επέτρεπε κατόπι να καταφερθεί χτύπημα στις αριστερές δυνάμεις και σε μια άλλη μεγάλη χώρα της Ευρώπης - τη Γαλλία. Απ' εδώ απορρέουν η σημασία που δίνεται στο ρόλο της Ιταλίας σε όλα τα σχέδια της ΣΙΑ, οι περίπλοκες, συνδυασμένες προσπάθειες για το διασυρμό του εργατικού αριστερού κινήματος σ' αυτή τη χώρα, η πληθώρα προκλήσεων και τρομοκρατικών πράξεων, που έχουν σα σκοπό να ανοίξουν το δρόμο των κρατικών πραξικοπημάτων.

Πόσα τέτοια προετοιμάστηκαν στην Ιταλία; Σ' αυτό δυσκολεύονται ν' απαντήσουν ακόμα και οι ειδικοί. Να μερικές χαρακτηριστικές ομολογίες.

«Πόσα κρατικά πραξικοπήματα σχεδιάστηκαν στην Ιταλία στα χρόνια που υπηρετούσατε στη ΣΙΝΤ;» ρωτάει ο ανταποκριτής του περιοδικού «Εσπρέσο» το στρατηγό Ντ. Μαλέτι, ο οποίος ήταν μέχρι το 1975 καθοδηγητής της ιταλικής αντικατασκοπίας και δεύτερο πρόσωπο στη ΣΙΝΤ («Σερβίτσιο Ινφορματσιόνι Ντιφέζα» - «Υπηρεσία Αμυντικών Πληροφοριών»), ως το 1965 ΣΙΦΑΡ («Σερβίτσιο Ινφορματσιόνι Φόρτσε Αρμάτε» - «Υπηρεσία Πληροφοριών των Ενόπλων Δυνάμεων»). ΣΙΝΤ και ΣΙΦΑΡ είναι οι συντετμημένες ονομασίες της μυστικής υπηρεσίας που είχε δημιουργηθεί το 1949 ταυτόχρονα με την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ με την καθοδήγηση του υπουργού Αμυνας Μάνλιο Μπρόζιο, ο οποίος αργότερα έγινε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ.

Ειδικό ρόλο στη ΣΙΦΑΡ - ΣΙΝΤ έπαιζε το τμήμα ΡΕΙ («Ριτσέρκε Εκονόμικε ε Ιντουστριάλι» - «Οικονομικές και Βιομηχανικές Ερευνες»). Το τμήμα υπαγόταν άμεσα στη ΣΙΑ και συνδεόταν με την «Κονφιντούστρια» (Ενωση Ιταλών Βιομηχάνων). Αυτό ευθυνόταν για την εκτέλεση του αμερικανικού σχεδίου «Ντιμαγκνιτάιζ» - «σχεδίου της συνεχούς αντικομμουνιστικής επίθεσης» στην Ιταλία, καθώς και στη Γαλλία, όπως το χαρακτηρίζει ο Ρομπέρτο Φαέντσα στο βιβλίο «Ασχημη υπόθεση» (εκδ. «Μονταντόρι», Μιλάνο, 1976). Την προσωπική ευθύνη για την εκτέλεση του σχεδίου την είχαν ο αρχηγός της ΣΙΦΑΡ, στρατηγός Ντε Λορέντσο και ένας από τους καθοδηγητές της ΣΙΑ, απεσταλμένος στη Ρώμη, ο στρατηγός Βέρνον Γουόλτερς*** . Από το 1962 εκτελεστές του σχεδίου έγιναν ο καθοδηγητής του ΡΕΙ συνταγματάρχης Ρέντσο Ρόκα και ο απεσταλμένος της ΣΙΑ στη Ρώμη Τόμας Καραμεσίνης που είχε μεταφερθεί εδώ από την Αθήνα. Ο Ρόκα καταγινόταν με την επιλογή στελεχών από τους πρώην φασίστες, κυρίως από τους ναύτες, για τα «τμήματα επιβίωσης του ΝΑΤΟ», που η συγκρότησή τους προβλεπόταν από τα μυστικά πρωτόκολλα (βλ. Τζ. Φλαμίνι. «Το κόμμα του πραξικοπήματος» εκδ. «Μποβολέντα», Φεράρα, 1981, σελ. 42). Η αποκάλυψη του σχεδίου στρατιωτικού πραξικοπήματος «Σόλο» του στρατηγού Ντε Λορέντσο οδήγησε στην αναδιοργάνωση της ΣΙΦΑΡ σε ΣΙΝΤ το Νοέμβρη του 1965. Ο Ρόκα απομακρύνθηκε σαν ανεπιθύμητος μάρτυρας της συνωμοτικής δραστηριότητας και απατεώνας.

Στις 27 του Ιούνη 1968 σκηνοθετήθηκε η αυτοκτονία του. Να ποια οργάνωση αντιπροσώπευε ο στρατηγός Μαλέτι.

Ας ακούσουμε όμως την απάντησή του για τον αριθμό των συνωμοσιών:

- Οχι λιγότερες από πέντε. Αλλά όλες ήταν στον ίδιο βαθμό επικίνδυνες. Μόνο μια - δυο φορές θύμιζαν κάτι τέτοιο που επιχείρησε να κάνει στην Ισπανία ο Τεχέρο^**** .

ΕΡΩΤ.: Την πρώτη απόπειρα την έκανε ο πρίγκιπας Μποργκέζε το Δεκέμβρη 1970. Πείτε ειλικρινά: η δημοκρατία στην Ιταλία διέτρεχε τότε σοβαρό κίνδυνο;

ΑΠ.: Οχι. Πιθανόν, ο Μποργκέζε και οι δασοφύλακές του^***** δε θα κατόρθωναν να καταλάβουν ούτε τη Ρώμη. Η αιματοχυσία όμως ήταν πιθανή.

ΕΡΩΤ.: Η συνωμοσία «Ανεμολόγιο» ήταν πιο επικίνδυνη;^******

ΑΠ.: Στην προκειμένη περίπτωση το πραξικόπημα δεν πραγματοποιήθηκε. Πάντως οι συνωμότες άρχισαν να στρατολογούν ομοϊδεάτες ανάμεσα στους αξιωματικούς και μπορούσαν να δημιουργήσουν πολλά σοβαρά προβλήματα.

ΕΡΩΤ.: Η τρίτη απόπειρα ήταν το κίνημα του Εντγκάρντο Σόνιο^******* . Πώς σας φαίνεται;

ΑΠ.: Αυτό το είπαν ακόμα «λευκό κίνημα» επειδή δεν έπρεπε να μετεξελιχθεί σε πραγματικό κρατικό πραξικόπημα. Εχοντας το κύρος του πρώην παρτιζάνου διοικητή, ο Σόνιο έκανε επαφές με στόχο να πάρει την έγκριση του σχεδίου του για συνταγματικές αλλαγές. Δεν είχε όμως στα σχέδιά του τη χρήση βίας.

ΕΡΩΤ.: Και οι άλλες δυο;

ΑΠ.: Σχετικά μ' αυτές ειπώθηκαν λιγότερα, αλλά αυτές υπήρξαν, ίσως, οι πιο επικίνδυνες. Η πρώτη προβλεπόταν για τον Αύγουστο του 1974. Μια ομάδα από κατώτερους αξιωματικούς ήρθε σε επαφή με ανώτερους αξιωματικούς και ετοιμαζόταν να καταλάβει τη Ρώμη. Το σχέδιο πρόβλεπε επίσης την απαγωγή του προέδρου Λεόνε, ο οποίος σαν αιχμάλωτος θα εξαναγκαζόταν να δηλώσει από το ραδιόφωνο υποστήριξη υπέρ των κινηματιών. Η συνωμοσία ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή, επειδή οι ανώτεροι αξιωματικοί, που μετείχαν σ' αυτό, ήξεραν ότι βρίσκονται υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες είχαν κιόλας παραδώσει τα ονόματά τους στα όργανα της δικαιοσύνης. Η άλλη συνωμοσία έπρεπε να εκδηλωθεί ύστερα από ένα μήνα, το Σεπτέμβρη του 1974, με τις δυνάμεις των τελευταίων συμμαχητών του Μποργκέζε. Αυτή τη συνωμοσία κατορθώσαμε επίσης να την αποτρέψουμε.

^*Ειδική αστυνομική υπηρεσία που ασχολείται στην Ιταλία βασικά με την καταπολέμηση των τελωνειακών και φορολογικών παραβάσεων.

^**Η αρχή των προετοιμασιών για το πραξικόπημα στην Ελλάδα συνέπεσε με την κήρυξη του «δόγματος Τρούμαν» (12 του Μάρτη 1947). Το Παράρτημα Αθήνας της ΣΙΑ με πρώτο καθοδηγητή τον ελληνοαμερικανό Τόμας Καραμεσίνης είχε το 1951 στη δικαιοδοσία του πάνω από 1.200 πράκτορες, που κρατούσαν κάτω από τον έλεγχό τους την ελληνική ΚΥΠ και κατεύθυναν τη δράση των νεοφασιστικών οργανώσεων μέσα στο στρατό και τον κρατικό μηχανισμό. Αυτά αναφέρει στο βιβλίο «Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα» ο Σταύρος Ζορμπαλάς (Εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», 1978, σελ. 86). Στο βιβλίο αυτό αναλύεται διεξοδικά η επιχείρηση «Προμηθεύς» και οι προβοκάτσιες που με τη βοήθειά τους ετοιμαζόταν το φασιστικό πραξικόπημα.

^***Τώρα βοηθός του προέδρου Ρίγκαν για ειδικές αποστολές.

^**** Το Φλεβάρη 1981 ο συνταγματάρχης Τεχέρο Μολίνα κατέλαβε το κτίριο των ισπανικών κορτές με στόχο να επιβάλει στη χώρα την εξουσία της φασιστίζουσας στρατοκρατίας. Στη συνωμοσία ήταν αναμειγμένοι ανώτεροι στρατιωτικοί της Ισπανίας. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χέιγκ χαρακτήρισε την απόπειρα φασιστικού πραξικοπήματος, που είχε προετοιμαστεί με τη βοήθεια της ΣΙΑ, «εσωτερική υπόθεση των Ισπανών».

^***** Ανάμεσα στους συνωμότες ήταν τα μέλη της στρατικοποιημένης φρουράς των δασαρχείων της Ιταλίας.

^******Το αποκορύφωμα της συνωμοσίας «Ανεμολόγιο» προβλεπόταν για το Μάη 1973 και συνδεόταν με την απόπειρα κατά του πρωθυπουργού της Ιταλίας Ρουμόρ.

^******* Οι πιο δραστήριες προετοιμασίες για το κίνημα του Σόνιο έγιναν το καλοκαίρι του 1974. Ο Σόνιο το ετοίμαζε στο Τουρίνο παράλληλα με τη συνωμοσία των αξιωματικών στη Ρώμη, την οποία αναφέρει ο Μαλέτι. Η ανατίναξη του τρένου «Ιτάλικους» κοντά στην Μπολόνια τον Αύγουστο του 1974 ήταν το σενάριο και των δύο συνωμοσιών.

• Οι υπότιτλοι είναι του «Ριζοσπάστη»