Μάταια θα αναζητούσε κανείς να βρει στις ομιλίες που εκφώνησε Κυριακή και Δευτέρα ο Κ. Καραμανλής κάποιο «φιλικό» προς τις σύγχρονες ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων μέτρο. Δεν υπήρχε ούτε ένα! Αντίθετα, ο πρωθυπουργός είχε να επιδείξει έναν πλούσιο απολογισμό της τρίχρονης γαλάζιας διακυβέρνησης σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση με συγκεκριμένα και αποτελεσματικά μέτρα ενός «φιλικού προς την επιχειρηματικότητα περιβάλλοντος».

Αυτός είναι, στην πραγματικότητα, ο ύψιστος στόχος και αυτοσκοπός της εφαρμοζόμενης πολιτικής, ενώ οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για «ανάπτυξη για όλους» δεν είναι παρά αέρας κοπανιστός. Η ολόπλευρη στήριξη της επιχειρηματικότητας, η υπαγωγή όλων των παραγωγικών δυνάμεων στην κερδοφορία του κεφαλαίου είναι ο αληθινός στόχος της πολιτικής, που με την πολύτιμη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ.

Με μεγάλο καμάρι, ο πρωθυπουργός απαρίθμησε τουλάχιστον δέκα πλεονεκτήματα που «απολαμβάνει σήμερα μια επιχείρηση που αποφασίζει να επενδύσει στην Ελλάδα». Μεταξύ αυτών, ότι πληρώνει λιγότερους φόρους, ότι μπορεί να επιδοτείται έως και 60% των επενδύσεών της από τον αναπτυξιακό νόμο, ότι μπορεί να χρηματοδοτείται μέχρι και 55% από το πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα», ότι συναντά απελευθερωμένες αγορές, ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει το εργαλείο των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), ενώ δεσμεύτηκε ότι σύντομα θα έχει στη διάθεσή του και τα ειδικά χωροταξικά σχέδια για τη βιομηχανία, τον τουρισμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, που θα δίνουν στην κυριολεξία γην και ύδωρ στο μεγάλο κεφάλαιο στο όνομα των επενδύσεων.

Τα παραπάνω ήρθαν ως νομοτελειακή κατάληξη της εφαρμογής ενός «συγκροτημένου μεταρρυθμιστικού προγράμματος», που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας, (σημειωτέον ότι συναποφασίστηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ το 2000, δηλαδή όταν κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ), που όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός αποτελεί «και δικό μας στρατηγικό στόχο». Καθοριστική σημασία για την «απόδοση» συνολικά του προγράμματος των προωθούμενων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων έχουν οι αντιδραστικές αλλαγές στα πανεπιστήμια, που με όλα τα μέσα προσπαθεί εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο να περάσει η κυβέρνηση.

Ομως, οι κινητοποιήσεις των φοιτητών, των σπουδαστών, των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων, της χάλασαν τα σχέδια. Αποκαλύφθηκε ότι μόνο την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης δεν υπηρετούν οι αντιδραστικές αλλαγές, όπως ψευδέστατα ισχυρίζεται ακόμα και τώρα η κυβερνητική προπαγάνδα. Η συστηματική και πολύμορφη χρήση της αστυνομικής βίας και καταστολής ενάντια στις κινητοποιήσεις δε βοήθησε την κυβέρνηση να «πείσει» για την ορθότητα της πολιτικής της. Αντίθετα, καταδείχτηκε ότι η κυβέρνηση θέλει τα πανεπιστήμια παραρτήματα των πολυεθνικών. Αυτό είναι το αληθινό περιεχόμενο του «ανοιχτού, δημοκρατικού και σύγχρονου Πανεπιστημίου», για το οποίο έκανε λόγο στην ομιλία του στην ΚΕ της ΟΝΝΕΔ ο πρωθυπουργός.

Είναι φανερό ότι οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στα Πανεπιστήμια συνδέονται αναπόσπαστα με το υπόλοιπο πακέτο των μεταρρυθμίσεων που προωθούνται στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας. Ενιαία, λοιπόν, πρέπει να είναι η απάντηση από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τη νεολαία, στοχεύοντας στην ανατροπή της αντιδραστικής πολιτικής και των πολιτικών εκφραστών της.