Στη συνδιάσκεψη της Οργάνωσης Β΄ Αθήνας του ΣΥΝ ο Αλ. Αλαβάνος «ξεσπάθωσε». Τι για «αποσταθεροποίηση του δικομματισμού» είπε, τι για «τέλος εποχής του δικομματισμού», ακόμα και για «κύκνειο άσμα του δικομματισμού». Δεν ξέρουμε πώς αντιλαμβάνονται το δικομματισμό στην Κουμουνδούρου και τον εναντίον του αγώνα. Γιατί «τέλος του δικομματισμού» σημαίνει αδυναμία εφαρμογής της πολιτικής της πλουτοκρατίας. Σημαίνει αγώνας ενάντια και στην κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά ποια είναι η τακτική του ΣΥΝ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ; Του κάνει τάχα κριτική γιατί δεν παίζει πάντα το ρόλο του σαν αντιπολίτευση. ΄Η παρουσιάζει ως πραγματική αντιπολίτευση τη στάση του π.χ. στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος και του άρθρου 16 και ας διαλαλούσε το ΠΑΣΟΚ ότι συμφωνεί με την αναθεώρησή του και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. ΄Η πρόσφατα με την τοποθέτησή του στο Ελληνικό για ανοιχτές ακτές και ας είναι το κόμμα που και σε επίπεδο κυβέρνησης και σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης ενίσχυσε την επιχειρηματική δράση στις παραλίες. Τι προσπαθεί να πει ο ΣΥΝ όταν διαλαλεί τα περί «τέλους του δικομματισμού»; Μα ότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ, ένα κατ' εξοχήν κόμμα της πλουτοκρατίας, να γίνει και φιλολαϊκό, με την επίδραση που του ασκεί ο ΣΥΝ. Και να προκύψει έτσι κάποια στιγμή φιλολαϊκή διακυβέρνηση των αριστερών δυνάμεων, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Αυταπάτες, δηλαδή, εγκλωβισμού λαϊκών δυνάμεων στον έναν πόλο του δικομματισμού. Αλλωστε, το πείραμα δοκιμάζεται στην προώθηση με ζέση συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ σε κρίσιμα πεδία, όπως το συνδικαλιστικό κίνημα και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πεδία - κρίκοι για την αποκέντρωση και το πέρασμα με τις μικρότερες δυνατές αντιστάσεις της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτές οι συνεργασίες είναι που αποδεικνύουν την αφερεγγυότητα της ηγεσίας του ΣΥΝ, που παραμονές εκλογών ξιφουλκεί εναντίον του δικομματισμού...