ΑΝ ΗΞΕΡΑΝ... «Αυτό που έχει ανάγκη η κάθε οικογένεια (...) δεν είναι το χιλιάρικο (...) αλλά η εξασφάλιση για τα μέλη της μιας αξιοπρεπούς ζωής και ίσων ευκαιριών (...) Οι οικογένειες θα γίνονταν ευτυχέστερες αν ήξεραν ότι η πολιτεία έχει στρώσει τον δρόμο για την επόμενη μέρα. Αν ήξεραν ότι θα είχαν πρόσβαση σε δωρεάν και καλούς παιδικούς σταθμούς. Αν ήταν εξασφαλισμένη η δωρεάν Παιδεία υψηλού επιπέδου, αν ήταν περιττή η παραπαιδεία, αν ήξεραν ότι θα υπάρξουν προοπτικές απασχόλησης για τα παιδιά αυτά χωρίς να χρειάζονται ρουσφέτια και γνωριμίες για μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας» (η Ειρήνη Χρυσολωρά στα ΝΕΑ).

ΤΟ ΔΕΛΕΑΡ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΤΕΛΕΙΣ: «Είναι γεγονός ότι η άνομη συναλλαγή του δεκασμού, το δέλεαρ του οποίου προσφέρεται αφειδώς από το αναιδές κεφάλαιο στους ευτελείς, εξηγεί και εκτρέφει τον κύκλο της εγκληματικής δραστηριότητας, της ανοχής των πολλών και της άνομης σιωπής» (από την έκθεση - πόρισμα Ζορμπά, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΓΝΩΣΤΕΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ: «Με την πόλωση οι πολιτικοί και η πολιτική αποφεύγουν τα δύσκολα. Και τα δύσκολα είναι αυτά που ρωτάμε όλοι εμείς οι πολίτες όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα αλλά όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πολιτική πραγματικότητα, έστω μια φορά στα τέσσερα ή τα τριάμισι χρόνια. Στην προκειμένη αναμέτρηση "τι θα γίνει με το Ασφαλιστικό;", "ποιου τύπου θα είναι η περίφημη κοινωνική πολιτική την οποία όλοι επαγγέλλονται;", "θα ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση;"» (η Χρύσα Ταβουλάρη στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΓΩΝΙΑ; «Ας ετοιμαστούμε και ας είμαστε όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμοι: Θα ζήσουμε εκλογές σε κλίμα πρωτοφανούς πολιτικής οξύτητας (...) Τελικός στόχος; Η αστάθεια στη χώρα (...) Η πρωτοφανής πόλωση ίσως τελικά να οδηγήσει σε τρικομματική Βουλή ακόμη και αν η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος είναι μικρότερη από όσο έχει αρχικώς υπολογισθεί» (ο Μανώλης Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).