Η άθλια κατάσταση στην Εκπαίδευση, που βγάζει αυτές τις μέρες χιλιάδες μαθητές στο δρόμο, δεν είναι (και δε θα μπορούσε να είναι) ελληνική αποκλειστικότητα. Η ενιαία αντιλαϊκή αντιεκπαιδευτική πολιτική εκφράζεται με πολλούς - λιγότερο ή περισσότερο οξυμένους - τρόπους και στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως ακριβώς εκφράζονται και οι αγωνιστικές αντιδράσεις. Η συγκεκριμένη είδηση στάλθηκε στην εφημερίδα μας από τη Δανία: Με απόφαση του συντονιστικού οργάνου των μαθητών γυμνασίου αρχίζουν από σήμερα κινητοποιήσεις, πορείες, ακόμη και καταλήψεις γυμνασίων, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατεί στα γυμνάσια. Παλαιά και υποσυντήρητα κτίρια, βιβλία από το 1980, μεγάλος αριθμός μαθητών ανά τάξη, μεγάλες ελλείψεις καθηγητών είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα για τα οποία οι μαθητές ζητάνε λύσεις.

Παρόλο που η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, κανένα κόμμα δεν αναφέρεται στο σοβαρό ζήτημα της Παιδείας. Με τις αλλαγές στο θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης και την εφαρμογή σχεδίου ανάλογου του «Καποδίστριας 2», η διαχείριση των γυμνασίων πέρασε στις νομαρχίες, που συναγωνίζονται ποια θα κάνει τις μεγαλύτερες περικοπές. Μόνο στη φετινή χρονιά έχουν περικοπεί περίπου 15 εκατ. ευρώ από τα γυμνάσια. Οι υποψήφιοι πολιτικοί ρίχνουν την ευθύνη στους νομάρχες και οι νομάρχες στην κυβέρνηση. Οποιαδήποτε ομοιότητα με το παρόν και το μέλλον της ελληνικής πραγματικότητας, κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι...