Η ταινία, σίγουρα, χρηματοδοτήθηκε από την Ανώτατη Διοίκηση της Αστυνομίας της Αμερικής! Είναι το καλύτερο «διαφημιστικό» που θα μπορούσε να κάνει! Ο καλύτερος τρόπος για να στρατολογήσει «παλικάρια» για τις υπηρεσίες της. Επειδή, δε, δεν την ενδιαφέρει το ποιόν των μελλοντικών συνεργατών της, φτάνει να είναι «πατριώτες» (διάβαζε κοινωνικά φρονήματα), στρατολογεί ακόμα και κακοποιούς.

Ο πατέρας αρχηγός της αστυνομίας. Το ένα του παιδί, το καλό, δίπλα του. Υπαρχηγός της αστυνομίας που, τελικά, θα πάρει και τη θέση του πατέρα του. Θα γίνει αυτός αρχηγός. (Κάτι μου θυμίζει αυτό, κάτι μου θυμίζει!..) Το άλλο του παιδί, το αγκάθι της οικογένειας, το ακόμα καλύτερο δηλαδή, κακοποιός! Μπράβος σε κλαμπ Ρώσου εμιγκρέ, που διακινεί ναρκωτικά και γυναίκες. Μπράβος, αλλά εξαιρετικός τύπος. Καλή καρδιά και ευαίσθητος! Και πολύ ερωτευμένος!

Σε κάποια φάση της ιστορίας, εκεί κατά τη μέση της ταινίας, οι Ρώσοι κακοποιοί θα απειλήσουν την οικογένειά του. Εκεί επάνω, σε στιγμή αδυναμίας, τον πλησιάζει η αστυνομία. Πώς κάνουν οι Ιεχωβάδες! Του λέει, «τι κακοποιός, τι αστυνομικός», έλα με εμάς. Βοηθουσών και των συγκυριών ο κακοποιός, κατά παράβαση του νόμου, ορκίζεται προσωρινός αστυνομικός! Μόλις φέρει σε πέρας την αποστολή του, κατατροπώσει, δηλαδή, τη ρώσικη μαφία, μετατρέπεται, τιμής ένεκεν, σε μόνιμο!

Ο,τι αρετές και αν έχει η ταινία, και έχει κάποιες, ακόμα και στις ερμηνείες, πώς να την υποστηρίξεις με ένα τέτοιο θέμα. Είναι τόσο οφθαλμοφανής και μπρούτα η προπαγάνδα, που εξαφανίζει κάθε καλό στοιχείο. Είναι τόσο παιδαριώδης η ψυχολογική μεταστροφή του ήρωα, που δεν αντέχει σε καμία λογική.

Παίζουν: Χοακίν Φίνιξ, Μαρκ Ουόλμπεργκ, Ρόμπερτ Ντιβάλ, Εύα Μέντες.