«Το Αστέρι του Βορρά»,του Κρις Βάιτζ. Πολλοί και γνωστοί ηθοποιοί. Κίντμαν, Κρεγκ, Ελιοτ, Λι, Γκριν, Γουόκερ κ.ά. Αλλά και πλούσια ντεκόρ, ακριβά κοστούμια, ακριβά γυρίσματα, μουσικές, οπτικά και ηχητικά εφέ. Γιατί όλα αυτά; Για μια προσπάθεια να αναστηθεί ο Χάρι Πότερ που, φαίνεται, να ...πέθανε οριστικά! Για μια προσπάθεια να φτιαχτεί ένας νέος «Κώδικας Νταβίντσι». Μια νέα πηγή πλουτισμού. (Η ταινία είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας).

Μια νεαρή κοπελίτσα, ο θηλυκός Χάρι Πότερ, που φοιτά στην Οξφόρδη, ανήκει, σύμφωνα με την ταινία, «σε ένα σύμπαν που αποτελεί ένα από τα πολλά παράλληλα σύμπαντα ...αόρατες, άυλες διαστάσεις, όπου η ανθρωπότητα εξελίσσεται με λεπτές διαφορές»!

Πώς; Δεν καταλάβατε τίποτα; Ούτε εγώ κατάλαβα τι ήθελε να μας πει ο ποιητής (η ταινία). Ακούγονται πολλά στην οθόνη για δαιμόνια συντρόφους στον άνθρωπο, «ψυχές» σε άλλα σύμπαντα, πυξίδες αλήθειας και άλλα παρόμοια! Εγώ έπληξα. Κυρίως, γιατί αυτό το μεταφυσικό παραμύθι είναι σπαστικό (οι σκηνές και τα συναισθήματα δεν ωριμάζουν). Με αποτέλεσμα να μη συγκινεί!

«Το Ορφανοτροφείο»,του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα. Η ταινία, μαθαίνω, είναι η επίσημη πρόταση της Ισπανίας για τα Οσκαρ! Δεν αποκλείω να βραβευτεί, καθώς είναι ό,τι πρέπει για αποπροσανατολισμό! Ιδιαίτερα σε μια Ισπανία, η οποία, παρότι δείχνει ήσυχη, βράζει! Και, επίσης, γιατί στο επίπεδο της κατασκευής, δεν υπολείπεται σε τίποτα από μια αντίστοιχη αμερικανική ταινία.

«Η Λόρα έχει μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο. Τριάντα χρόνια μετά, αυτή και ο άντρας της, μαζί με το υιοθετημένο γιο τους, θα μετακομίσουν στο εγκαταλειμμένο πια ορφανοτροφείο, μετατρέποντάς το σε σπίτι για παιδιά με ειδικές ανάγκες. To σπίτι, όμως, είναι στοιχειωμένο! Το υιοθετημένο παιδί θα αρχίσει να έχει φανταστικούς φίλους και να παίζει μαζί τους παράξενα παιχνίδια. Ολα αυτά θα φέρουν στην επιφάνεια καλά κρυμμένες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία της Λόρας...».

Αντιλαμβάνεστε τι θα συμβεί στην οθόνη! Θα φανεί όλο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στην Ισπανία και αλλού! Αφού απουσιάζει η ντροπή, δε μένει παρά ένα Οσκαρ στο «Ορφανοτροφείο»! Και με την ευκαιρία και ένα Οσκαρ και στους δικούς μας που έχτισαν το νοσοκομείο για τα παιδιά με όγκο... Αλήθεια, τι έγινε εκείνο το νοσοκομείο;

Για «Τα Μπαλάκια της Οργής»,του Ρόμπερτ Μπεν Γκάραντ, δε λέμε τίποτα! Πείτε και εσείς πως δε γυρίστηκαν καθόλου! Δεν πρόκειται να αδικήσετε κανέναν! Αντίθετα, θα σώσετε κάποια ευρώ από κάποιους απληροφόρητους!

Το ντοκιμαντέρ «Animals In Love»,του Λοράν Σαρμπονιέ, αν το βλέπαμε στην τηλεόραση, θα νιώθαμε, σίγουρα, ικανοποίηση! Στον κινηματογράφο κουράζει. Υπάρχουν, βέβαια, πολλές θαυμάσιες εικόνες, ζώα και πουλιά με υπέροχα χρώματα και εξαιρετικά σχήματα. Ομως, κουράζει!

Κουράζει ιδιαίτερα, ίσως, γιατί λείπει ο λόγος! Ο θεατής ακούει συνέχεια ερωτικά κρωξίματα και ερωτικά μουγκρητά. Πότε πότε βλέπει και κάποια «τσόντα» με χιμπατζήδες ή κάποιες ερωτικές «συνομιλίες» πουλιών και άλλων πετούμενων! Αυτά!