Για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με αφορμή την «υπόθεση Ζαχόπουλου» ρωτήθηκε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και τη δημοσιογράφο Κ. Ακριβοπούλου. Παραθέτουμε αποσπάσματα της συνέντευξης:

-- Τι εννοείτε όταν λέτε (σ.σ. στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ την Πέμπτη) ότι υπάρχουν επιχειρηματικά συμφέροντα;

-- Παρακολουθούμε πάρα πολύ και διαβάζουμε την αρθρογραφία ή δηλώσεις, π.χ., του ΣΕΒ, που είναι σοβαρή, όχι κουτσομπολίστικη. Εκφράζουν ανησυχίες για το γεγονός ότι η ΝΔ κάτω από την πίεση και του λαϊκού παράγοντα δεν μπορεί να υλοποιήσει μια σειρά από μέτρα που οι επιχειρηματίες θέλουν. Αυτό είναι εύλογο, δεν είναι κάτι περίεργο, δηλαδή ο επιχειρηματικός κόσμος να παρεμβαίνει. Είναι βεβαίως και οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ, οι οποίοι έχουν πάρα πολλά συμφέροντα στην Ελλάδα και επομένως τους ενδιαφέρει ορισμένα πράγματα να προχωρήσουν. Οπωσδήποτε είναι και επιχειρηματίες που δεν έχουν ΜΜΕ, δεν είναι υποχρεωτικό να έχουν όλοι, που ανησυχούν. Πρώτον, η ΝΔ δυσκολεύεται να περάσει τα μέτρα. Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τη ΝΔ, με τον ανταγωνισμό για το κέρδισμα της διακυβέρνησης στις επόμενες εκλογές, δημιουργεί ένα κλίμα που επίσης δυσκολεύει να παρθούν μέτρα, παρά το γεγονός ότι δεν την αντιπαλεύει από τα αριστερά. Η διελκυστίνδα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ δε βοηθάει μια συναίνεση που θέλουν οι επιχειρηματίες.

Πιστεύω ότι είναι και ο ξένος παράγοντας στη μέση. Δε μιλάω για συνωμοσίες. Η περιοχή μας έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το τελευταίο διάστημα. Δηλαδή, Βαλκάνια, ευρύτερη Μέση Ανατολή, Τουρκία, οι αγωγοί φυσικού αερίου, πετρελαίου που περνούν. Μην ξεχνάτε, όταν έγιναν τα εγκαίνια του αγωγού πετρελαίου, εμφανίστηκε εκεί απρόσκλητος ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα και έβαλε και αυτός τους όρους του.

Χτες η κυβέρνηση υπέγραψε μια συμφωνία που θέλουν οι ΗΠΑ. Γίνεται, λοιπόν, μια διαμάχη συμφερόντων. Οι ΗΠΑ έχουν άγχος, αν αποφασιστεί να εξαπολυθεί πόλεμος εναντίον του Ιράν και της Συρίας, να έχουν τις κυβερνήσεις της περιοχής με το μέρος τους. Ολα αυτά υπάρχουν και υπάρχει μια ανησυχία για το αν στην Ελλάδα υπάρχει μια σταθερή κυβέρνηση ή μια σταθερή εναλλαγή. Οσο δεν υπάρχει, σκέφτονται πώς θα καλύψουν αυτά τα κενά. Δε μιλάω για συνωμοσίες, ούτε σκάνδαλα. Αυτό δεν είναι σκάνδαλο, είναι η σχέση της οικονομίας με την πολιτική. Δεν είναι για εξεταστική επιτροπή το θέμα.

-- Δεν είναι για εξεταστική λέτε; Βλέπω διαφοροποίηση από τις προτάσεις των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

-- Οταν πρόκειται για σκάνδαλα, διασπάθιση χρημάτων, μίζες κλπ., δεν το συζητάμε. Μιλάω τώρα για την ανησυχία του οικονομικού παράγοντα στην Ελλάδα, για το αν θα προχωρήσουν γρήγορα οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις και μήπως υπάρξει μια πολιτική αστάθεια ή ένας πολιτικός δισταγμός να προχωρήσουν. Υπάρχει μια διαπλοκή, η οποία δε συνεπάγεται κατ' ανάγκη, ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με τη ΝΔ, μίζες, κλπ. Αλλο ότι σε αυτό το έδαφος υπάρχει και αυτό το «φρούτο».

-- Οταν λέτε ότι μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και συγκροτήματα προσπαθούν να αξιοποιήσουν το σκάνδαλο, ώστε να προετοιμάσουν αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, για τι είδους αλλαγές μιλάτε;

-- Το καλύτερο που θέλουν είναι μια συναίνεση των δύο κομμάτων. Διότι αυτό θα μειώσει τους ανταγωνισμούς μεταξύ τους - θα υπάρχουν αυτοί αλλά θα τους μειώσει - και αυτό θα δημιουργήσει ένα κλίμα. Βεβαίως, ανησυχούν μήπως κάποια λαϊκά στρώματα στραφούν πέρα από τα δύο κόμματα, καθώς δε θα θέλουν αυτή τη σύμπλευση. Αυτή τη θεωρούν την καλύτερη. Μπορεί να γίνουν τα πάντα. Μέχρι επιλογές προσώπων, αλλαγές προσώπων, για να ευοδωθεί μια τέτοια συνεργασία. Υπάρχει και η συνεργασία με ένα από τα δύο μικρότερα κόμματα. Αυτή, σου λέει, με ένα μικρότερο κόμμα, πόσο σταθερή θα είναι; Θα με κρατάει και το μικρότερο κόμμα στο χέρι. Κάνουν μια σειρά από προβληματισμούς οι άνθρωποι. Και ξαναλέω: Είναι η σχέση του οικονομικού με τον πολιτικό παράγοντα που δε σημαίνει κατ' ανάγκη, σε όλες τις περιπτώσεις, σκάνδαλα.

Τα σκάνδαλα εκκολάπτονται σε άλλες συμπράξεις. Μιλάω για την ανησυχία του οικονομικού παράγοντα στην Ελλάδα, αν θα έχουν μια σταθερή κυβέρνηση. Εχω διαβάσει μια σειρά από προβληματισμούς παλιότερα και τους έχω δει εν μέρει και στη Βουλή και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ: Στην Ελλάδα υπάρχει η εξής ιδιομορφία σε σχέση με την Ευρώπη για διάφορους λόγους ιστορικούς, που δεν έχει σημασία να αναλύσω. Η διελκυστίνδα ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ συντηρεί, μάλλον διευρύνει και αναπαράγει και οξύνει το εκλογικό πελατειακό σχήμα. Μόλις αλλάξει μια κυβέρνηση αλλάζουν τα πάντα, πράγμα που στην καπιταλιστική Ευρώπη δε γίνεται. Ανησυχεί και αυτό τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας. Σου λέει, μόλις έρθει ένας φέρνει έναν άλλο γενικό γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, παραδείγματος χάρη. Ετσι δεν υπάρχει η αξιοκρατία, αυτή που θα ήθελαν. Υπάρχουν δηλαδή μια σειρά από ζητήματα με τον ανταγωνισμό των δύο κομμάτων αλλά και τη μείωση του κύρους τους που πρέπει να αντιμετωπίσουν. Οι επιχειρηματίες είναι πιο ρεαλιστές από τη σκοπιά τους και μακριά από τους γνωστούς συναισθηματισμούς και ενδεχομένως και πολιτικούς προσωπικούς εγωισμούς.

-- Οπότε, όταν λέτε για ανοιχτή παρέμβαση στην πολιτική σκηνή να υποθέσω ότι εννοείτε και ένα είδος τεχνητής κρίσης που δημιουργείται από ένα σημείο και μετά;

-- Βέβαια. Δημιουργείται μια όξυνση. Ορισμένοι επιχειρηματίες με ΜΜΕ παρεμβαίνουν και με έναν πολύ «χοντρό» τρόπο. Μιλάμε τώρα για δελτία ειδήσεων κλπ., που πρέπει να υπάρχει και μια απόσταση από πρόσωπα, από επιλογές προσώπων, κλπ. Ανεξάρτητα από τις προσωπικές συμπάθειες που μπορεί να έχουν προς τον α΄ ή τον β΄. Εδώ δηλαδή γίνεται και με έναν πολύ άγαρμπο τρόπο. Πάρτε και τη στάση απέναντι στο ΚΚΕ. Δεν έχει και αυτή ένα πολιτικό ελατήριο; Οχι μόνο γενικά «δεν το πάμε το ΚΚΕ», όπως λέει ο κ. Πρετεντέρης. Εχει να κάνει και με τη στάση του ΚΚΕ σε αυτά τα σενάρια.

-- Πού βλέπετε να οδηγεί όλο αυτό το κρισιακό σκηνικό; Πώς θα κλείσει νομίζετε;

-- Εγώ θα ξεκινήσω αλλιώς. Πώς ο λαϊκός παράγοντας θα αξιοποιήσει αυτό. Διότι αν καθίσει ο λαϊκός παράγοντας θεατής, θα βρεθούν λύσεις. Δε νομίζω ότι βρισκόμαστε στις παραμονές του κύκνειου άσματος του αστικού πολιτικού συστήματος. Επομένως, το θέμα είναι ο λαϊκός παράγοντας να οικοδομήσει την κοινωνική του συμμαχία, το ριζοσπαστισμό του σε ένα πλαίσιο δράσης, να αξιοποιήσει τις δυσκολίες που υπάρχουν προς όφελος του λαϊκού κινήματος και της απόσπασης κάποιων κατακτήσεων και, ταυτόχρονα, να έχει τα μάτια ανοιχτά σε αυτές τις μεταμφιέσεις του πολιτικού σκηνικού, να μην εναποθέσει ελπίδες.

-- Από τη σκοπιά του κεντρικού παιχνιδιού, του παιχνιδιού από τα πάνω, πώς νομίζετε ότι θα κλείσει η ιστορία;

-- Βλέπουμε αυτές τις γενικές τάσεις, δεν μπορούμε όμως να ξέρουμε τι γίνεται, δε μετέχουμε άλλωστε σε διαβουλεύσεις, αλλά και πέρα από τις διαβουλεύσεις, τα πράγματα έχουν και μία δυναμική, διότι εδώ έχεις να κάνεις με εγωισμούς, με τάσεις. Π.χ., μια πλευρά είναι, όλα τα κόμματα θα μείνουν ενιαία; Θα υπάρξουν νέα σχήματα; Δεν ξέρω.

-- Ακούγονται συχνά πάντως σενάρια διάσπασης. Και δεν είναι τυχαίο, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, που ο Γ. Παπανδρέου βγήκε ανοιχτά και δημόσια και μίλησε για σενάρια διάσπασης. Το Μαξίμου επίσης κυριαρχείται από μια ανησυχία κινήσεων αποσταθεροποίησης.

-- Εχουν βάση αυτά που ανησυχούν τα δύο κόμματα. Μόνο που δεν μπορεί ο λαός να ανησυχεί με τον ίδιο τρόπο που ανησυχούν αυτά τα κόμματα. Βεβαίως έχει βάση. Ούτε συνωμοσιολογίες είναι. Γίνονται αυτά στην πολιτική ζωή. Τα θυμόμαστε, να πάρουμε για παράδειγμα την πρόσφατη ιστορία μεταπολεμικά. Πολλές φορές το σύστημα δεν πέταξε στην άκρη αγαπημένα του παιδιά;

-- Αυτό μοιάζει λίγο με ξαναμοίρασμα της τράπουλας. Ετσι δεν είναι;

-- Ακριβώς. Οπως το είπατε είναι.

-- Υπάρχει σκάνδαλο στην υπόθεση Ζαχόπουλου;

-- Βεβαίως. Βεβαίως.

-- Τι είδους σκάνδαλο;

-- Στο έδαφος της στρατηγικής που ακολουθείται, εκκολάπτονται και σκάνδαλα. Κι όταν υπάρχει και το σύστημα το εκλογο-πελατειακό ή η διάθεση για προσωπικό πλουτισμό, και πάρει και μαζικό χαρακτήρα, τότε καταλαβαίνετε. Ποιο είναι το σκάνδαλο; Κατ' αρχήν θα σας πω το εξής: Και μόνο το γεγονός ότι ένα στέλεχος ενός υπουργείου, πολιτικό στέλεχος, γίνεται αντικείμενο πολιτικού εκβιασμού, είναι ένα θέμα. Βέβαια, δε δίνω διάσταση, δεν ασχολούμαι με τα «ροζ». Ο άνθρωπος έκανε ό,τι έκανε - στο κάτω κάτω δε θα μπούμε εμείς σε αυτό. Ομως, αμέσως αξιοποιείται αυτό, από διάφορους κύκλους και παράγοντες. Δεύτερο, υπάρχει το ζήτημα - και δεν υπάρχει μόνο τώρα, υπήρχε και επί ΠΑΣΟΚ - και αφορά στα χρήματα που δίνονται από μέρος των εισπράξεων του ΟΠΑΠ στο υπουργείο Πολιτισμού. Τώρα, αφήστε βέβαια το θέμα τι σχέση έχει ο ΟΠΑΠ με το υπουργείο Πολιτισμού. Εδώ όμως υπάρχει κι άλλο ζήτημα που αφορά τα πάντα. Υπάρχει ένας κρατικός προϋπολογισμός και από κει και πέρα υπάρχουν οι κοινοτικές εισροές που πάνε πια σε χέρια από δω κι από κει. Επομένως, εδώ υπάρχει ένα θέμα. Τώρα, θα μου πείτε, τι θέμα είναι; Είναι ρουσφετολογία, είναι μίζα; Αυτό πρέπει να εξεταστεί. Διότι εμείς λέμε ότι πρέπει να υπάρχει εξέταση της χρηματοδότησης, και το αν πάνε εκεί που πρέπει να πάνε. Να που και η δημοσιότητα βοηθάει.

-- Αυτό το σκάνδαλο, έτσι όπως το περιγράψατε κι εσείς, είναι αντίστοιχο της κρίσης που υπάρχει;

-- Αυτό καθεαυτό, όχι. Ομως, ακριβώς εδώ αξιοποιείται. Και η ΝΔ δεν είναι έξω από το πρόβλημα, είναι μέρος του προβλήματος. Αλλο αν κάποιοι εκβιάζουν, και εγώ πιστεύω ότι εκβιάζουν. Κι γι' αυτό χτες, εγώ τουλάχιστον είπα στη συνέντευξη, ότι η αντιπολίτευση που κάνει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ και εν μέρει ο ΛΑ.Ο.Σ., είναι μια αντιπολίτευση που επικεντρώνει στα πρόσωπα. Δηλαδή, ο χειρισμός που κάνουν, οι υψηλοί τόνοι, και έχουν ξεχαστεί τα πάντα. Κι εγώ, δε λέω, να έρθει κι ο πρωθυπουργός στη Βουλή να του βάλουμε θέμα: Πώς εκτιμά την τοποθέτηση του Ζαχόπουλου, πότε τα έμαθε αυτά, κλπ. Δεν έχουμε καμιά αντίρρηση. Ολο όμως αυτό το θέμα είναι με τα μάτια στραμμένα στην κάλπη.

Να σας πω ένα σκάνδαλο; Υπάρχει ένα ποσό που δίνεται στην Ομοσπονδία των εργαζομένων στο υπουργείο Πολιτισμού. Εγώ ρώτησα τι είναι αυτό το ποσό, για να κάνει πολιτιστικές εκδηλώσεις; Γιατί δεν έχω δει να γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Διανέμει, λέει, τα επιδόματα! Τι γίνεται λοιπόν με αυτό το ποσό; Και μιλάμε για εκατομμύρια που δίνονται στο υπουργείο Πολιτισμού. Είναι για να δίνονται επιδόματα. Μα τα επιδόματα δίνονται από τα ταμεία του υπουργείου, δε δίνονται από τα συνδικάτα.

-- Αυτό όμως είναι διαρκές, θα λέγαμε, κα Παπαρήγα. Αυτή η διαχείριση δηλαδή είναι χρόνων.

-- Βεβαίως και θα κάνω και την αυτοκριτική μου. Μέσα από τη δράση σου πρέπει να φτάνεις να βλέπεις και αυτά τα πράγματα. Βεβαίως, εξαρτάται τι δυνάμεις έχεις σε κάθε χώρο, κλπ. Αλλά πρέπει, όταν λέω να ψάχνεις όχι να στήνεις κάμερα ποιος κοιμάται με ποιον ή να πιάσω μια συνάντηση για να κερδίσω εκλογική πίτα, αλλά οι εργατοϋπάλληλοι μέσα από τις διαδικασίες της παρέμβασης στα Συνδικάτα, στις Ομοσπονδίες, να ελέγχουν. Οσο μπορούν, δε θα είναι ποτέ πλήρης ο έλεγχος. Και να ελέγχουν και τους κομμουνιστές και τους πάντες, ειλικρινά.