ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ ο πρωθυπουργός, όταν λέει ότι η διαφθορά δεν εξαφανίζεται «διά μαγείας». Δεν εξαφανίζεται, όμως, ούτε όταν κάνεις ότι δεν τη βλέπεις, ούτε όταν την παραπέμπεις σε ...εξεταστικές επιτροπές, ούτε όταν νομοθετείς έτσι ώστε το κρατικό χρήμα να πηγαίνει στους μεγαλοκαρχαρίες.

Οπως, λοιπόν, δεν πιστεύουμε στη ...μαγεία, έτσι ακριβώς δεν πιστεύουμε τις μεγαλοστομίες όλων όσοι μιλάνε για «ισχυρούς θεσμούς» που θα μας λύσουν όλα τα προβλήματα, κι αυτοί δε βρίσκονται μόνο στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Οι «θεσμολάτρες» θα μπορούσαμε να πούμε, μάλιστα, ότι μοιάζουν με τους «μάγους». Βγάζουν κουνέλια από καπέλα. Μόνο που οι «μάγοι» σού λένε - τίμια - ότι όλα αυτά είναι μια απάτη. Οι θεσμολάτρες προσπαθούν να σε πείσουν ότι είναι πραγματικότητα αυτά που υπόσχονται.

Ούτε «διά μαγείας» λοιπόν, ούτε «διά των θεσμών» μπορεί να εξαφανιστεί η διαφθορά. Διά της ...ανατροπής μπορεί και ειδικότερα της ανατροπής του συγκεκριμένου συστήματος.

Οσο υπάρχει ένα κράτος που η μόνη του δουλιά είναι να διευκολύνει το μεγάλο κεφάλαιο, ενισχύοντάς το με όσα εισπράττει από τον κοσμάκη, πάντα θα υπάρχει αυτός που έχει λόγο να διαφθείρει κι αυτός που θέλει να διαφθαρεί.

(Γιατί, παρεμπιπτόντως, διαφθορά ...κατά λάθος, ή από παρεξήγηση δεν υπάρχει).

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει αγανακτισμένος από τον ...κατήφορο που έχει πάρει η δημόσια ζωή. Δεν μπορεί να ανεχθεί το περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί και ζητά άμεσα μέτρα για την αποκατάσταση της «αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος».

Περίεργο που νιώθει έτσι. Λογικά, θα έπρεπε σε αυτό το κλίμα να νιώθει εξαιρετικά άνετα. Και γιατί θα 'πρεπε να του θυμίζει τον καιρό που το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση κι αυτός υπουργός, και γιατί ...έχει κάτι να λέει.

Προφανώς, είναι πολύ πιο βολικό για το ΠΑΣΟΚ να ασχολείται με DVD, σκάνδαλα και «ροζ ιστορίες», από το να ψάχνει εναγωνίως τρόπους να διαφοροποιηθεί από την πολιτική της ΝΔ στο Ασφαλιστικό.