Κάνει σα ν' ανακάλυψε την Αμερική. Για τον Α. Καρκαγιάννη της «Καθημερινής» ο λόγος, που - με αφορμή την πορεία του ΠΑΜΕ την περασμένη Τρίτη - ανακάλυψε το «πρωτοφανές» πως μια από τις μορφές της ταξικής πάλης είναι και οι λαϊκές συγκεντρώσεις και αναφωνεί: «Ομολογώ πως ποτέ δεν είχα φανταστεί αυτήν την απροσδόκητη εξέλιξη της "ταξικής πάλης"». Διαπιστώνει επίσης πως αυτές οι συγκεντρώσεις και πορείες είναι ολοένα και πιο μαζικές και μαχητικές, αλλά αναστατώνουν την Αθήνα. Οι απορίες του όμως δεν εξαντλούνται μόνο σ' αυτό, αλλά του προκαλεί εντύπωση το εξής: «Το σημαντικότερο όμως είναι ότι παρά την αναστάτωση... αυτές οι συγκεντρώσεις δεν προκαλούν τις αντιστάσεις που λογικά θα περίμενε κανείς». Και απορεί, πώς μπορεί να γίνεται αυτό; Κάτι συμβαίνει στην κοινωνία. Απορίες ενός αστού παρατηρητή δημοσιογράφου, που εκτός από την τάξη που υπηρετεί απολαμβάνει ίσως τα αγαθά της ζωής που στερούνται οι εργάτες λόγω ακριβώς του ότι υπηρετεί την τάξη του πλούτου, ή, αποστροφή ενός καθωσπρέπει παρατηρητή φαινομένων που του χαλάσανε την ησυχία του; Πάντως ό,τι και αν είναι, ή εκτός πραγματικότητας βρίσκεται ο ίδιος, ή, επειδή του χάλασε την ησυχία του η διαδήλωση (έφτασα στο Σύνταγμα μετά από πολλή ταλαιπωρία αναφωνεί), ανακάλυψε την ταξική πάλη και το γεγονός πως το ΠΑΜΕ γίνεται αποδεχτό και απ' αυτούς που δε συμμετέχουν ενεργά στη δράση του. Πάντως, η δική του κοινωνική πραγματικότητα είναι εικονική για τους εργάτες. Μάλλον θα του έκανε καλό να παρατηρεί περισσότερο την πραγματική ζωή. Και επειδή δε συμφωνεί μ' αυτήν, δηλαδή την ταξική πάλη, γιατί χαλάει το «χουζούρι» του και της τάξης του (ή μήπως φοβάται τους εργάτες που διεκδικούν μαζί με την τάξη τους;), και επειδή ομολόγησε ότι παρακολούθησε την εργατική διαδήλωση, γιατί χολοσκάει; Τουλάχιστον δεν την απολάμβανε έστω και ως αντίπαλος παρατηρητής; Θα του απάλυνε και την ταλαιπωρία του να φτάσει στο Σύνταγμα...