Τρίτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη και οι στατιστικολόγοι της «Αλλαγής» δε μας έχουν ενημερώσει ακόμα «επίσημα» για το μέγεθος της φετινής καταστροφής. Επαναπαυμένη στην περυσινή χρονιά, που από απλή συγκυρία οι πυρκαγιές ήταν περιορισμένες, ως συνήθως, η ηγεσία της πολιτικής εξουσίας αφέθηκε στη χλιδή των διακοπών, αφήνοντας ουσιαστικά στον αυτόματο πιλότο την προστασία του δασικού πλούτου της χώρας. Τι κι αν υπήρχαν προειδοποιήσεις από την ΕΕ κι από έγκυρους επιστήμονες για τα ακραία καιρικά φαινόμενα; Τους κουτόφραγκους θα πιστέψουμε; Εξάλλου, πριν λίγα χρόνια, ένας από τους αστέρες τους το είχε πει ξεκάθαρα. Οταν αυτοί έτρωγαν καλαμπόκι, εμείς χτίζαμε Παρθενώνες ...1.400 δασοπυροσβέστες προσλήφθηκαν μέσα Ιουλίου. Τέτοιος προγραμματισμός! Εξάλλου ο πρωθυπουργός της χώρας, όταν καιγόταν η χώρα, δήλωσε ότι «γίνεται ό,τι μπορούμε να κάνουμε». Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς για να τους ξεφορτωθούμε. Δεν πάει άλλο, που λέει κι ο Παπακωνσταντίνου. Είναι επικίνδυνοι.

«Πράσινο φως» από τη σοσιαλφιλελεύθερη κυβέρνηση του χασάπη Μπλερ κι ένα βήμα για την κλωνοποίηση εμβρύων, δόθηκε λίγο πριν το τέλος Αυγούστου. Οι μεταλλαγμένοι «σοσιαλιστές» βάλθηκαν να δημιουργήσουν και μεταλλαγμένους υπηκόους. Μια υπόθεση πολύ σοβαρή, που πρέπει να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη κι όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες πριν είναι οριστικά αργά. Τα προσχηματικά επιχειρήματα για δήθεν ιατρικές εφαρμογές θυμίζουν τους υποστηριχτές της πυρηνικής ενέργειας που κλείνουν τα μάτια στα πυρηνικά όπλα, τα πυρηνικά απόβλητα και τον κίνδυνο ενός ατυχήματος και μιλούν για τις ενεργειακές ανάγκες. Θέμα σοβαρό, που θα το συζητήσουμε αναλυτικά.

Κάποιος θεωρητικός της τέχνης είχε γράψει πριν από χρόνια ότι όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς κρύβουν μέσα τους ένα μικρό παιδί. Ετσι, δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλα ονόματα της ξένης και ελληνικής λογοτεχνίας είχαν γράψει και παραμύθια. Το συγκεκριμένο βιβλίο φέρει την υπογραφή του Αργύρη Εφταλιώτη, ενός συγγραφέα που το σύνολο της συγγραφικής του δουλιάς, μας το έδωσε από το εξωτερικό όπου ζούσε από σχετικά μικρή ηλικία. Αναφέρεται σ' ένα «λαγούμι», που κανείς δεν τολμούσε να μπει και το «πάθημα» ενός παιδιού, που τόλμησε να το εξερευνήσει. Γραμμένο με χιούμορ και τρυφερότητα, μεταφέρει τα παιδιά σε μιαν άλλη εποχή, πιο απλή, πιο ανθρώπινη. Τότε που η τηλεβλάκωση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είχαν αντικαταστήσει τις παρέες των πιτσιρικάδων, τις βόλτες και τα παιχνίδια. Ενα βιβλίο ίσως εκτός εποχής, αλλά εντός ζωής. Με υπέροχες ζωγραφιές του Ν. Ανδρικόπουλου από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλου».