Η είδηση, που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη βδομάδα, έλεγε ότι με νομοθέτημα που κατατέθηκε προς ψήφιση στο βρετανικό Κοινοβούλιο, επιτρέπεται η κρατικοποίηση της στεγαστικής τράπεζας «Northern Rock», μετά τις συνέπειες που υπέστη από τη διεθνή πιστωτική κρίση. Τι έγινε λοιπόν; Κάτι άλλαξε στα δεδομένα και ξαφνικά το κράτος έκρινε πως πρέπει να παρέμβει; Είναι δυνατόν έτσι εύκολα, χάριν μιας τράπεζας, να υπάρχει ανατροπή στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου, σύμφωνα με τις οποίες το κράτος δεν πρέπει να παρεμβαίνει στον τομέα της οικονομίας; Οχι. Ούτε το ένα συμβαίνει, ούτε το άλλο.

Το καπιταλιστικό κράτος, το κράτος που υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, καμιά στιγμή δε διέκοψε την παρέμβασή του στους διάφορους τομείς της οικονομίας. Το αντίθετο μάλιστα. Με την πάροδο του χρόνου η παρουσία του και οι παρεμβάσεις του γίνονται όλο και πιο έντονες. Παρέμβαση του κράτους είχαμε, για παράδειγμα, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στη χώρα μας, όταν η ανάγκη ανάπτυξης των τηλεπικοινωνιών οδήγησε στην κρατικοποίηση της πρώτης εταιρείας τηλεφωνικών επικοινωνιών, που τότε ανήκε στη «Ζήμενς». Με κρατική παρέμβαση αναπτύχθηκαν τα δίκτυα του ΟΤΕ τις μεταπολεμικές δεκαετίες, έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν, πρώτα και κύρια, οι ανάγκες του κεφαλαίου που αύξανε τους ρυθμούς ανάπτυξής του. Εντονη ήταν η παρέμβαση και όταν, τη δεκαετία του '80, αναδείχτηκε πάλι η «Ζήμενς» σε αποκλειστικό προμηθευτή ψηφιακών κέντρων του ΟΤΕ, όπως επίσης έντονη ήταν όταν, δέκα χρόνια αργότερα, ξεκίνησε η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού. Την ίδια στιγμή, εξίσου έντονη είναι και σήμερα, αφού, στην πράξη πια, όλοι γνωρίζουμε ότι μόλις θίχτηκαν κάποια επιχειρηματικά κέντρα και συμφέροντα, πρόσφατα, η κυβέρνηση Καραμανλή επενέβη για να αποτρέψει την απόκτηση του ΟΤΕ από άλλη ομάδα συμφερόντων.

Η παρέμβαση του κράτους στον τομέα της οικονομίας δεν έχει περιοριστεί στο παραμικρό. Το κράτος, με τις κυβερνήσεις, προσδιορίζει τις αναλογίες για την οικονομική πολιτική και μοιράζει κρατικές προμήθειες δισεκατομμυρίων. Καθορίζει - και εξασφαλίζει αξιοποιώντας και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς - την πολιτική λιτότητας για τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να αυξάνονται απρόσκοπτα τα κέρδη του κεφαλαίου. Προσαρμόζει νόμους και ρυθμίσεις σύμφωνα με τις κατά καιρούς αξιώσεις του κεφαλαίου, στις εργασιακές σχέσεις, στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, στα ζητήματα Παιδείας και Υγείας, στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, κ.ο.κ. Το αστικό κράτος πάντα λειτουργούσε και λειτουργεί με βάση τις ανάγκες και τα κελεύσματα του μεγάλου κεφαλαίου. Κάποτε οι ανάγκες αυτές υπαγόρευαν πολιτικές που ταυτίζονταν με την ανάπτυξη της εργατικής τάξης και την πολιτική των κρατικοποιήσεων. Στις μέρες μας, απαιτούν χτύπημα των λαϊκών καταχτήσεων, ευρείας κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις και παραχώρηση ζωτικού χώρου για νέα υπερκέρδη.

Το κράτος δε διέκοψε και ποτέ δεν πρόκειται να διακόψει την παρέμβασή του στον τομέα των οικονομικών σχέσεων όσο η κοινωνία είναι χωρισμένη σε τάξεις και ομάδες αντιτιθέμενων συμφερόντων. Ζητούμενο, από αυτή την άποψη, είναι ποιον εκφράζει και ποιον υπηρετεί. Σήμερα είναι εργαλείο στα χέρια της πλουτοκρατίας, για να προσπορίζεται ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας. Οι εργαζόμενοι επιδιώκουν ένα άλλο κράτος, που θα αποτελέσει πραγματικό όπλο στα χέρια τους, ώστε με σχέδιο και στρατηγική να χαράζει πολιτικές με αποκλειστικό γνώμονα τα συμφέροντα του λαού και τη συνεχή ικανοποίηση των υλικών και άλλων αναγκών του.