Αναφορικά με το θέμα της ενότητας της Αριστεράς σε συνδυασμό με το 3,8% που πήρε στις πρόσφατες εκλογές στην Ισπανία η Ενωμένη Αριστερά, ρωτήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα:
Ενα άλλο. Πρέπει να έχεις κι ένα στόχο, δεν μπορεί να μιλάς συνέχεια με όρους αντιπολίτευσης. Ποιος είναι ο στόχος; Εμείς λέμε μια νέα λαϊκή εξουσία, που είναι ασυμβίβαστη με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, που περιλαμβάνει την κοινωνικοποίηση, που περιλαμβάνει τη συνεταιριστικοποίηση, τον εργατικό λαϊκό έλεγχο κλπ.
Αυτό είναι ένα πλαίσιο που μπορούμε να συμφωνήσουμε, τουλάχιστον να συμφωνήσουμε και να εξασφαλιστεί και μια συνέπεια στην πράξη.
Αυτά τα κόμματα που μιλάνε για την ενότητα της Αριστεράς, δοκιμάστηκαν και είναι σε πολλά πράγματα συνυπεύθυνα στη διαχείριση.
Εχουν ακόμη πιο μεγάλη ευθύνη για το ότι καλλιεργούν αυταπάτη και μοιρολατρία. Μπορεί να χάσεις κι έναν αγώνα, δίνοντας τη μάχη. Αυτοί δεν έδωσαν κανέναν αγώνα, συμβιβάστηκαν κι έχασαν τη μάχη. Και σκορπάει η απογοήτευση ότι δε γίνεται τίποτε.
Τώρα λοιπόν στην Ευρώπη αυτές οι δυνάμεις, δηλαδή αυτά τα κόμματα που εμείς τα λέμε «οπορτουνιστικά», «αναθεωρητικά» κλπ., έχουν αρχίσει μια συζήτηση για το μήπως πρέπει προσωρινά να εγκαταλείψουν τον κυβερνητισμό για να ανακτήσουν το χαμένο κύρος τους και να αναβαπτιστούν στον αντιπολιτευτικό αγώνα. Εχουν ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση.
Παραμένουν στον κυβερνητισμό στη Γερμανία και δε θυμάμαι πού αλλού, νομίζω στις σκανδιναβικές χώρες και υπάρχουν και κάποια κόμματα εδώ στην Ελλάδα, είναι ο Συνασπισμός, που λένε το εξής πράγμα: Καλύτερα να μη συμμετάσχουμε προς το παρόν σε τέτοιες κυβερνήσεις, αλλά να καταγραφούμε σαν μια δύναμη αντιπολίτευσης.
Μπορεί να έχεις ένα πρόγραμμα σοσιαλδημοκρατικό και προς το παρόν, ας πούμε, να μην μπαίνεις σε κυβέρνηση, αλλά άμα το πρόγραμμά σου είναι σοσιαλδημοκρατικό, πάλι είσαι συγκυβέρνηση, αφού ως αντιπολίτευση στηρίζεις την κυρίαρχη πολιτική. Γίνεται μια τέτοια συζήτηση. Θέλουν να ξεχαστούν μερικές μαύρες πλευρές. Δεν είναι ειλικρινής αυτή η συζήτηση, στο βαθμό που δεν υπάρχει προγραμματική αλλαγή, αλλά το πρόγραμμα είναι σοσιαλδημοκρατικό και γίνεται όλο και πιο δεξιό. Η ενότητα της Αριστεράς δεν είναι δικό μας σύνθημα. Σύνθημα δικό μας είναι η συμμαχία των αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων.