Ρυθμίσεις που είναι δυνατόν να παγιδεύσουν κυρίως τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες περιέχονται στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Συμβάσεις επί κινητών ή απαιτήσεις υποκείμενες σε δημοσιότητα και άλλες συμβάσεις παροχής ασφάλειας».

Στο νομοσχέδιο προβλέπεται ότι είναι δυνατόν να βάλει κάποιος ενέχυρο ένα πράγμα χωρίς όμως και να το παραδίδει. Σχολιάζοντας τις διατάξεις η εισηγήτρια του ΚΚΕ Λ. Κανέλλη τόνισε:

«Εχουμε ένα νομοσχέδιο το οποίο επιτρέπει σε μη έχοντες, σε έχοντες ανάγκη ρευστότητας, για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, να υποθηκεύσουν ακόμα και αυτά που δεν έχουν».

Το νομοσχέδιο, συνέχισε η Λ. Κανέλλη, είναι πολιτικά επικίνδυνα ελκυστικό αν σκεφθεί κανείς ότι η μικρομεσαία επιχείρηση στην Ελλάδα είναι κατεξοχήν οικογενειακή επιχείρηση και οι συναλλακτικές πρακτικές που θα αναγκαστεί να κάνει ο μικρομεσαίος δεν είναι κάτι που θα συμπαρασύρει ένα άτομο αλλά θα αφορά το σύνολο των μελών της οικογένειας και ενδεχομένως σε δεύτερη και τρίτη γενιά.

Αναφερόμενη στη φιλοσοφία του νομοσχεδίου είπε ότι με την κυμαινόμενη δυνατότητα ενεχυρασίας μπορεί ο έχων την απόλυτη ασφάλεια των περιουσιακών του συμφερόντων - δανειοδότης αύριο το πρωί - να πάει μέχρι τέλος. Δηλαδή από τα αναλώσιμα και επικίνδυνα, που ενδεχομένως θα διακυβευτούν, να πάει στα επόμενα και να περιμένει και να επιμηκύνει το χρόνο με αποτέλεσμα να περιέλθει σε ένα καθεστώς ομηρίας.

Η Λ. Κανέλλη έφερε ως παράδειγμα νέους δημιουργούς (κινηματογραφιστές ή συγγραφείς) οι οποίοι λόγω οικονομικής αδυναμίας θα αναγκαστούν να ενεχυριάζουν το πνευματικό τους προϊόν γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν πρόκειται ποτέ να το δουν τυπωμένο ή να πάρει το δρόμο προς τις κινηματογραφικές αίθουσες.